Η φύλαξη των συνόρων
Π.Κ. Ιωακειμίδης, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2016-02-03
Πέρα όμως από την (μάλλον ανεπαρκή) συμβολή της Frontex στη σχετική διαδικασία, η Ελλάδα απέφυγε «να εμπλέξει» πλήρως την Ευρώπη στη διαδικασία της φύλαξης αξιοποιώντας όλες τις σχετικές ρυθμίσεις των Συνθηκών. Η Συνθήκη της Λισσαβώνας π.χ. (άρθ. 77) αναφέρεται σε «ολοκληρωμένο ευρωπαϊκό σύστημα διαχείρισης των εξωτερικών συνόρων.. Η Ελλάδα θα έπρεπε στο πλαίσιο μιας συνολικής στρατηγικής να καλέσει την Ευρώπη να συμμετάσχει πλήρως στη φύλαξη των συνόρων. Θα μπορούσε να επικαλεσθεί στην ολότητά της τη ρήτρα αλληλεγγύης (άρθ. 222 Συνθήκης Λισσαβώνας). Ακόμη η άποψή μου είναι ότι θα μπορούσε να επικαλεσθεί και τη ρήτρα «αμοιβαίας συνδρομής» (του άρθ. 42,7 της ίδιας Συνθήκης ). Μια σωστή ανάγνωση του εν λόγω άρθρου στο πρωτότυπο κείμενό του και όχι στην κακή ελληνική μετάφρασή επιτρέπει την επίκλησή του. Θα μπορούσε με άλλα, πολιτικά λόγια, να πει στου Ευρωπαίους εταίρους μας: «έχετε ευθύνη για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων, ελάτε να τα φυλάξετε μαζί μας». Και βεβαίως με μια τέτοια στρατηγική η Ευρώπη δεν θα είχε πολλά περιθώρια να κατηγορεί την Ελλάδα για «αποτυχία στη φύλαξη». Δεν ακολουθήσαμε τη στρατηγική αυτή επικαλούμενοι λόγους και ευαισθησίες κυριαρχίας και άλλα ηχηρά παρόμοια. Και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε. Αλήθεια, η (ενδεχόμενη) έξοδός μας από το Σένγκεν δεν πλήττει πολύ περισσότερο την κυριαρχία και το κύρος της χώρας;