Απομόνωση
Γιώργος Παπαϊωάννου, Το Βήμα της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2016-10-16
Από την αρχή της κρίσης και έως το 2013-14, όταν η Ελλάδα κατάφερε να ισορροπήσει και να επιστρέψει πρόσκαιρα στις αγορές, οι Ευρωπαίοι ύψωναν «τείχη» γύρω από τη χώρα για να αποφύγουν τυχόν «μόλυνση». Αρχικά αποχώρησαν από το Χρηματιστήριο και κάθε ελληνικό ρίσκο, σταμάτησαν να χορηγούν ρευστότητα στις τράπεζες, οι πολυεθνικές μετέφεραν κάθε βράδυ τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό και στη συνέχεια με το PSI απέσυραν από την αγορά τα «τοξικά» ελληνικά ομόλογα, τα «κούρεψαν» και τα αντικατέστησαν με νέους τίτλους υπό το αγγλικό δίκαιο.
Αφού μας απομόνωσαν, μετά άρχισαν να παίζουν καθυστέρηση. Να μεταθέτουν στο μέλλον την όποια λύση για το χρέος, δίνοντας νέα δάνεια για να «ρολάρουν» τα παλιά. Ωσπου η χώρα ισορρόπησε δημοσιονομικά, βγήκε από την ύφεση, επέστρεψε δοκιμαστικά στις αγορές και βελτιώθηκε η χρηματοδότηση των τραπεζών και η ρευστότητα.
Και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που η χώρα είχε αρχίσει να ανοίγει κάποια ρήγματα στα «τείχη», ήλθε η «πρώτη φορά Αριστερά», η οποία φρόντισε να ανοίξει και μια τάφρος γύρω από τα «τείχη» και να αποκόψει εντελώς τη χώρα από το πάρτι ρευστότητας που απολαμβάνουν η Ευρώπη και ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος.
Με την αλλοπρόσαλλη διαπραγμάτευση της πρώτης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και την εντολή που είχε δώσει στον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος, όπως αποκάλυψε ο Γιάννης Στουρνάρας, παρουσιάστηκε στον Μάριο Ντράγκι ως υπουργός Οικονομικών μιας χρεοκοπημένης χώρας, με αποτέλεσμα η ΕΚΤ να «παγώσει» τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, η χώρα οδηγήθηκε στα capital controls, που στραγγάλισαν τη ρευστότητα και βύθισαν την οικονομία εκ νέου σε ύφεση.
Ενάμιση χρόνο μετά, η κυβέρνηση, εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, αδυνατώντας να καταλάβει πως λειτουργεί η αγορά και πώς μπορεί να πάρει μπροστά η οικονομία, συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι δεν χρειαζόμαστε τα 1,7 δισ. ευρώ της υποδόσης, αφού δεν έχουμε να καταβάλουμε μεγάλες πληρωμές σύντομα. Δηλαδή, πήρε το 1,1 δισ. ευρώ που είναι για πληρωμή δανείων του ΔΝΤ και δεν τον ενδιαφέρουν τα 1,7 δισ. ευρώ που θα πάνε στην οικονομία! Από εκεί, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε διά στόματος Τσίπρα, Βαρουφάκη, Γιάννη Δραγασάκη κ.ά. ότι «δεν θέλουμε νέα δάνεια για να πληρώνουμε παλαιότερα» και οδήγησε τη χώρα στα capital controls και στην απομόνωση, έρχεται τώρα και παίρνει νέα δάνεια για να εξοφλήσει παλαιότερα, αδιαφορώντας για τα χρήματα της δόσης που θα πέσουν στην αγορά και θα ενισχύσουν τη ρευστότητα, το οποίο είναι το ζητούμενο για να ανακάμψει η οικονομία.
Η αδυναμία και η ανικανότητα της κυβέρνησης να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα επαναφέρουν τη χώρα στην κανονικότητα έχουν οδηγήσει την αγορά σε ασφυξία. Ετσι, την ώρα που στην Ευρώπη, με το πρόγραμμα QE της ΕΚΤ για την ενίσχυση της ρευστότητας, το χρήμα ρέει άφθονο, τα επιτόκια είναι αρνητικά, στην Ελλάδα το χρήμα είναι δυσεύρετο και κοστίζει πανάκριβα για όσες επιχειρήσεις μπορούν να δανειστούν.
Οπως για παράδειγμα η Υαλουργία Γιούλα, η οποία την περασμένη εβδομάδα πούλησε θυγατρικές της σε Βουλγαρία και Ρουμανία στην πορτογαλική BA Vidro, η οποία τις εξαγόρασε με δανεικά. Και όπως είπε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Τάσος Βουλγαράκης, «αν εμείς θέλαμε να τους αγοράσουμε, θα έπρεπε να πληρώσουμε επιτόκιο 8%, ενώ αυτοί πληρώνουν 1%». Τόσο απλά...
Αφού μας απομόνωσαν, μετά άρχισαν να παίζουν καθυστέρηση. Να μεταθέτουν στο μέλλον την όποια λύση για το χρέος, δίνοντας νέα δάνεια για να «ρολάρουν» τα παλιά. Ωσπου η χώρα ισορρόπησε δημοσιονομικά, βγήκε από την ύφεση, επέστρεψε δοκιμαστικά στις αγορές και βελτιώθηκε η χρηματοδότηση των τραπεζών και η ρευστότητα.
Και μετά ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκεί που η χώρα είχε αρχίσει να ανοίγει κάποια ρήγματα στα «τείχη», ήλθε η «πρώτη φορά Αριστερά», η οποία φρόντισε να ανοίξει και μια τάφρος γύρω από τα «τείχη» και να αποκόψει εντελώς τη χώρα από το πάρτι ρευστότητας που απολαμβάνουν η Ευρώπη και ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος.
Με την αλλοπρόσαλλη διαπραγμάτευση της πρώτης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και την εντολή που είχε δώσει στον Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος, όπως αποκάλυψε ο Γιάννης Στουρνάρας, παρουσιάστηκε στον Μάριο Ντράγκι ως υπουργός Οικονομικών μιας χρεοκοπημένης χώρας, με αποτέλεσμα η ΕΚΤ να «παγώσει» τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών, η χώρα οδηγήθηκε στα capital controls, που στραγγάλισαν τη ρευστότητα και βύθισαν την οικονομία εκ νέου σε ύφεση.
Ενάμιση χρόνο μετά, η κυβέρνηση, εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, αδυνατώντας να καταλάβει πως λειτουργεί η αγορά και πώς μπορεί να πάρει μπροστά η οικονομία, συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο. Χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου ότι δεν χρειαζόμαστε τα 1,7 δισ. ευρώ της υποδόσης, αφού δεν έχουμε να καταβάλουμε μεγάλες πληρωμές σύντομα. Δηλαδή, πήρε το 1,1 δισ. ευρώ που είναι για πληρωμή δανείων του ΔΝΤ και δεν τον ενδιαφέρουν τα 1,7 δισ. ευρώ που θα πάνε στην οικονομία! Από εκεί, λοιπόν, που ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε διά στόματος Τσίπρα, Βαρουφάκη, Γιάννη Δραγασάκη κ.ά. ότι «δεν θέλουμε νέα δάνεια για να πληρώνουμε παλαιότερα» και οδήγησε τη χώρα στα capital controls και στην απομόνωση, έρχεται τώρα και παίρνει νέα δάνεια για να εξοφλήσει παλαιότερα, αδιαφορώντας για τα χρήματα της δόσης που θα πέσουν στην αγορά και θα ενισχύσουν τη ρευστότητα, το οποίο είναι το ζητούμενο για να ανακάμψει η οικονομία.
Η αδυναμία και η ανικανότητα της κυβέρνησης να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις που θα επαναφέρουν τη χώρα στην κανονικότητα έχουν οδηγήσει την αγορά σε ασφυξία. Ετσι, την ώρα που στην Ευρώπη, με το πρόγραμμα QE της ΕΚΤ για την ενίσχυση της ρευστότητας, το χρήμα ρέει άφθονο, τα επιτόκια είναι αρνητικά, στην Ελλάδα το χρήμα είναι δυσεύρετο και κοστίζει πανάκριβα για όσες επιχειρήσεις μπορούν να δανειστούν.
Οπως για παράδειγμα η Υαλουργία Γιούλα, η οποία την περασμένη εβδομάδα πούλησε θυγατρικές της σε Βουλγαρία και Ρουμανία στην πορτογαλική BA Vidro, η οποία τις εξαγόρασε με δανεικά. Και όπως είπε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Τάσος Βουλγαράκης, «αν εμείς θέλαμε να τους αγοράσουμε, θα έπρεπε να πληρώσουμε επιτόκιο 8%, ενώ αυτοί πληρώνουν 1%». Τόσο απλά...