Tηλεοπτικό μονοπώλιο του κρύου...
Παύλος Τσίμας, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2006-01-28
Aυτό το κύμα πολικού ψύχους μπορεί να το ζήσαμε στην πραγματικότητα πολύ ήπια, το καταναλώσαμε όμως πιο έντονα από όλους τους Eυρωπαίους στη virtual, την εικονική, πραγματικότητα της δημόσιας σφαίρας
Ήρθε από τη Ρωσία πριν από δέκα ημέρες. Σάρωσε την Ανατολική και τη Βόρεια Ευρώπη πρώτα. Την Τουρκία και τα Βαλκάνια κατόπιν. Στη Μόσχα η θερμοκρασία κατέβηκε στο -33. Από το Κίεβο ώς το Βερολίνο και από το Ελσίνκι ώς τη Βιέννη, το θερμόμετρο φλερτάρισε με θερμοκρασίες μεταξύ -20 και -30 βαθμούς Κελσίου. Μόνο στην Ουκρανία, 180 άνθρωποι έχουν χάσει ώς τώρα τη ζωή τους από τη βαρυχειμωνιά. Στην Τουρκία το κρύο έχει σκοτώσει περισσότερους απ’ ό,τι η γρίπη των πουλερικών.
Και, κάποια στιγμή, αυτό το κύμα παγωμένου αρκτικού ανέμου έφθασε και στη μικρή μας πόλη. Αλλά εδώ ήταν αλλιώς.
Εμείς αυτό το κύμα πολικού ψύχους μπορεί να το ζήσαμε στην πραγματικότητα πολύ ήπια, το καταναλώσαμε όμως πιο έντονα από όλους τους Ευρωπαίους στη virtual, την εικονική, πραγματικότητα της δημόσιας σφαίρας. Δεν είχαμε, βέβαια, και ευτυχώς, ούτε φονικές θερμοκρασίες ούτε νεκρούς ούτε τόσο μακρά διάρκεια των φαινομένων. Κι όμως. Μόνο σ’ εμάς το κρύο μονοπώλησε (κυριολεκτικά) τα δελτία ειδήσεων, τη δραστηριότητα τής (υπό ανασχηματισμό) κυβέρνησης και την ενέργεια του κρατικού μηχανισμού.
Ήμουν στην Τουρκία τις πρώτες ημέρες του ψυχρού κύματος. Τα δελτία ειδήσεων των εμπορικών καναλιών αφιέρωναν στο θέμα 8-10 λεπτά και μετά άλλαζαν θέμα. Κανείς υπουργός δεν έκανε δηλώσεις επ’ αυτού. Έτυχε, επίσης, να δω τα δελτία της γερμανικής τηλεόρασης, μια μέρα όπου στη Βαυαρία το θερμόμετρο έπαιζε στο -30 κι έξω από το Βερολίνο είχαμε τρεις νεκρούς. Ούτε η Μέρκελ ούτε κανείς εκπρόσωπός της έκανε δηλώσεις και στα δελτία ειδήσεων το βράδυ, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή είχαν σχεδόν ίσο χρόνο κάλυψης με τις ειδήσεις για το κρύο. Διάβασα ιταλικές εφημερίδες τη μέρα που δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το κρύο. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν θεώρησε αναγκαίο να κάνει ανακοινώσεις επί του θέματος.
Ενώ εμείς! Μονοθεματικά τα δελτία των ειδήσεών μας για το χιόνι. Μονοθεματική και η πολιτική ατζέντα. Πολιτικές αντεγκλήσεις για την αντιμετώπιση του χιονιά. Δήμαρχοι και περιφερειάρχες να τσακώνονται, κατά το έθιμο, ποιος είχε αρμοδιότητα να κάνει αυτό που δεν έγινε. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να στέκει αγέρωχος στο χιόνι και να μιλά, χιονισμένος και ασκεπής, περί του πόσο καλύτερη ήταν η κινητοποίηση της κρατικής μηχανής σήμερα, σε σχέση με την προ διετίας προεκλογική κακοκαιρία. Σε ένα μόνο δελτίο της NET μέτρησα προχτές έξι υπουργούς να παρελαύνουν ο ένας μετά τον άλλον σε έξι διαφορετικά δελτία ειδήσεων, για να ανακοινώσουν υπερήφανοι τις νίκες ενός εκάστου στη μάχη με το κρύο. Μέχρι και ο υπουργός Απασχόλησης είχε δύο λεπτά στο δελτίο για να εξηγήσει ότι συνιστά στους εργοδότες που απασχολούν υπαιθρίως εργαζομένους να τους... ντύνουν ζεστά (ενώ απουσίαζε, βεβαίως, ο υπουργός Οικονομίας, ο οποίος είχε βρει την ευκαιρία του χιονιού για να περάσει στα βουβά νέα μέτρα που ανατρέπουν τον προϋπολογισμό ένα μήνα μετά την υπερψήφισή του).
Κατηγορείται συχνά η ιδιωτική τηλεόραση για την υπερβολική, μανιοκαταθλιπτική κάλυψη που προσφέρει στο εκάστοτε μοναδικό θέμα της ειδησεογραφίας της. Αλλά οι - όποιες - υπερβολές της τηλεόρασης και συγχωρούνται και εξηγούνται από την παράλογη, πληθωριστική δομή της τηλεοπτικής αγοράς, μοναδική σε όλη την Ευρώπη. Τι εξηγεί όμως και τι δικαιολογεί την αβάσταχτη ελαφρότητα του δημόσιου λόγου; Τι δικαιολογεί τα πολιτικά κόμματα να κάνουν αντικείμενο πολιτικού ανταγωνισμού το μετεωρολογικό δελτίο; Και τι δικαιολογεί τον αβάσταχτο επαρχιωτισμό μιας κυβέρνησης που μοναδική έγνοια έχει να αποδείξει ότι επί των ημερών της το χιόνι έκλεισε λιγότερους δρόμους από όσους είχε κλείσει επί του τρισκατάρατου πασοκισμού;
H ήπια εμπειρία της ελληνικής κακοκαιρίας μπορεί να απέδειξε και πάλι τις αδυναμίες κάποιων υποδομών, μπορεί να απέδειξε ότι ο εθνικός μας δρόμος κλείνει ευκολότερα με -2 απ’ ό,τι κλείνει σε άλλες χώρες με -30, ότι η ΔΕΗ χρειάζεται μία εβδομάδα για να επαναφέρει το ρεύμα στην εξωτική Κεφαλονιά, ότι η οργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών προοδεύει με πιο αργό ρυθμό από ό,τι η αλλαγή στο κλίμα της Γης (που, παρεμπιπτόντως, κάνει πια τα φαινόμενα που κάποτε θεωρούσαμε ακραία να επαναλαμβάνονται τακτικά, ανά διετία) και ότι από οργάνωση δεν διαπρέπουμε. Αλλά απέδειξε, κυρίως, ότι μεγαλύτερη και σημαντικότερη από την υστέρηση των υποδομών είναι η υπανάπτυξη των δομών της δημόσιας σφαίρας.
Ήρθε από τη Ρωσία πριν από δέκα ημέρες. Σάρωσε την Ανατολική και τη Βόρεια Ευρώπη πρώτα. Την Τουρκία και τα Βαλκάνια κατόπιν. Στη Μόσχα η θερμοκρασία κατέβηκε στο -33. Από το Κίεβο ώς το Βερολίνο και από το Ελσίνκι ώς τη Βιέννη, το θερμόμετρο φλερτάρισε με θερμοκρασίες μεταξύ -20 και -30 βαθμούς Κελσίου. Μόνο στην Ουκρανία, 180 άνθρωποι έχουν χάσει ώς τώρα τη ζωή τους από τη βαρυχειμωνιά. Στην Τουρκία το κρύο έχει σκοτώσει περισσότερους απ’ ό,τι η γρίπη των πουλερικών.
Και, κάποια στιγμή, αυτό το κύμα παγωμένου αρκτικού ανέμου έφθασε και στη μικρή μας πόλη. Αλλά εδώ ήταν αλλιώς.
Εμείς αυτό το κύμα πολικού ψύχους μπορεί να το ζήσαμε στην πραγματικότητα πολύ ήπια, το καταναλώσαμε όμως πιο έντονα από όλους τους Ευρωπαίους στη virtual, την εικονική, πραγματικότητα της δημόσιας σφαίρας. Δεν είχαμε, βέβαια, και ευτυχώς, ούτε φονικές θερμοκρασίες ούτε νεκρούς ούτε τόσο μακρά διάρκεια των φαινομένων. Κι όμως. Μόνο σ’ εμάς το κρύο μονοπώλησε (κυριολεκτικά) τα δελτία ειδήσεων, τη δραστηριότητα τής (υπό ανασχηματισμό) κυβέρνησης και την ενέργεια του κρατικού μηχανισμού.
Ήμουν στην Τουρκία τις πρώτες ημέρες του ψυχρού κύματος. Τα δελτία ειδήσεων των εμπορικών καναλιών αφιέρωναν στο θέμα 8-10 λεπτά και μετά άλλαζαν θέμα. Κανείς υπουργός δεν έκανε δηλώσεις επ’ αυτού. Έτυχε, επίσης, να δω τα δελτία της γερμανικής τηλεόρασης, μια μέρα όπου στη Βαυαρία το θερμόμετρο έπαιζε στο -30 κι έξω από το Βερολίνο είχαμε τρεις νεκρούς. Ούτε η Μέρκελ ούτε κανείς εκπρόσωπός της έκανε δηλώσεις και στα δελτία ειδήσεων το βράδυ, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή είχαν σχεδόν ίσο χρόνο κάλυψης με τις ειδήσεις για το κρύο. Διάβασα ιταλικές εφημερίδες τη μέρα που δύο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από το κρύο. Κανένα πολιτικό κόμμα δεν θεώρησε αναγκαίο να κάνει ανακοινώσεις επί του θέματος.
Ενώ εμείς! Μονοθεματικά τα δελτία των ειδήσεών μας για το χιόνι. Μονοθεματική και η πολιτική ατζέντα. Πολιτικές αντεγκλήσεις για την αντιμετώπιση του χιονιά. Δήμαρχοι και περιφερειάρχες να τσακώνονται, κατά το έθιμο, ποιος είχε αρμοδιότητα να κάνει αυτό που δεν έγινε. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος να στέκει αγέρωχος στο χιόνι και να μιλά, χιονισμένος και ασκεπής, περί του πόσο καλύτερη ήταν η κινητοποίηση της κρατικής μηχανής σήμερα, σε σχέση με την προ διετίας προεκλογική κακοκαιρία. Σε ένα μόνο δελτίο της NET μέτρησα προχτές έξι υπουργούς να παρελαύνουν ο ένας μετά τον άλλον σε έξι διαφορετικά δελτία ειδήσεων, για να ανακοινώσουν υπερήφανοι τις νίκες ενός εκάστου στη μάχη με το κρύο. Μέχρι και ο υπουργός Απασχόλησης είχε δύο λεπτά στο δελτίο για να εξηγήσει ότι συνιστά στους εργοδότες που απασχολούν υπαιθρίως εργαζομένους να τους... ντύνουν ζεστά (ενώ απουσίαζε, βεβαίως, ο υπουργός Οικονομίας, ο οποίος είχε βρει την ευκαιρία του χιονιού για να περάσει στα βουβά νέα μέτρα που ανατρέπουν τον προϋπολογισμό ένα μήνα μετά την υπερψήφισή του).
Κατηγορείται συχνά η ιδιωτική τηλεόραση για την υπερβολική, μανιοκαταθλιπτική κάλυψη που προσφέρει στο εκάστοτε μοναδικό θέμα της ειδησεογραφίας της. Αλλά οι - όποιες - υπερβολές της τηλεόρασης και συγχωρούνται και εξηγούνται από την παράλογη, πληθωριστική δομή της τηλεοπτικής αγοράς, μοναδική σε όλη την Ευρώπη. Τι εξηγεί όμως και τι δικαιολογεί την αβάσταχτη ελαφρότητα του δημόσιου λόγου; Τι δικαιολογεί τα πολιτικά κόμματα να κάνουν αντικείμενο πολιτικού ανταγωνισμού το μετεωρολογικό δελτίο; Και τι δικαιολογεί τον αβάσταχτο επαρχιωτισμό μιας κυβέρνησης που μοναδική έγνοια έχει να αποδείξει ότι επί των ημερών της το χιόνι έκλεισε λιγότερους δρόμους από όσους είχε κλείσει επί του τρισκατάρατου πασοκισμού;
H ήπια εμπειρία της ελληνικής κακοκαιρίας μπορεί να απέδειξε και πάλι τις αδυναμίες κάποιων υποδομών, μπορεί να απέδειξε ότι ο εθνικός μας δρόμος κλείνει ευκολότερα με -2 απ’ ό,τι κλείνει σε άλλες χώρες με -30, ότι η ΔΕΗ χρειάζεται μία εβδομάδα για να επαναφέρει το ρεύμα στην εξωτική Κεφαλονιά, ότι η οργάνωση των δημόσιων υπηρεσιών προοδεύει με πιο αργό ρυθμό από ό,τι η αλλαγή στο κλίμα της Γης (που, παρεμπιπτόντως, κάνει πια τα φαινόμενα που κάποτε θεωρούσαμε ακραία να επαναλαμβάνονται τακτικά, ανά διετία) και ότι από οργάνωση δεν διαπρέπουμε. Αλλά απέδειξε, κυρίως, ότι μεγαλύτερη και σημαντικότερη από την υστέρηση των υποδομών είναι η υπανάπτυξη των δομών της δημόσιας σφαίρας.