Ο γερουσιαστής και ακτιβιστής Μπέρνι Σάντερς, (την ώρα που φοιτητές των αμερικανικών πανεπιστημίων με καταλήψεις διαμαρτύρονται για την σφαγή στη Γάζα), έστειλε στα social media το εξής μήνυμα:

"Δεν είναι αντισημιτισμός ή υποστήριξη της Χαμάς, να επισημαίνουμε ότι η εξτρεμιστική κυβέρνησή σας σκότωσε 34.000 Παλαιστίνιους και τραυμάτισε περισσότερους από 77.000 – το 70% των οποίων είναι γυναίκες και παιδιά.

Δεν είναι αντισημιτισμός να επισημαίνεται ότι οι βομβαρδισμοί σας κατέστρεψαν ολοσχερώς περισσότερα από 221.000 σπίτια στη Γάζα, αφήνοντας περισσότερους από ένα εκατομμύριο ανθρώπους άστεγους – σχεδόν τον μισό πληθυσμό.

Που είναι πιθανότερο να συναντήσει κανείς μετανάστες στον δρόμο; Στην Φρανκφούρτη ή στο Μαγδεμβούργο; Στην Κολωνία ή στην Ερφούρτη; Η απάντηση είναι προφανής. Η μετανάστευση έλκεται πάντα προς τις περιοχές του κόσμου όπου η οικονομία είναι ισχυρότερη και η πιθανότητα να βρει ένας ξένος δουλειά μεγαλύτερη. Και παρότι έχουν περάσει πάνω από 30 χρόνια από την ενοποίηση της Γερμανίας, η οικονομική ανάπτυξη, το βιοτικό επίπεδο και οι ευκαιρίες απασχόλησης στην δυτική πλευρά της χώρας παραμένουν σημαντικά ανώτερες απ’ ότι στην ανατολική.

Aυτοί οι μπαγάσηδες οι δικαιωματιστές παντού έχουν διεισδύσει πλέον. Οποια επίσημη έκθεση κι αν ανοίξεις, σε όποιον διεθνή οργανισμό κι αν ανατρέξεις, βρίσκεις όλων των ειδών παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις ελληνικές Αρχές, τις οποίες προφανώς καρφώνουν αυτοί οι αντεθνικώς δρώντες πονηροί. Συνήθως οι μαρτυριάρηδες είναι οι ΜΚΟ, ξέρετε, αυτές οι οργανώσεις που διαχρονικά τρώνε τα λεφτά.

Ένας βασικός παράγοντας που υποδαυλίζει τον πληθωρισμό και αναδεικνύει την Ελλάδα στην πρώτη θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με κριτήριο την ακρίβεια, είναι η έλλειψη υγιούς, ισχυρού ανταγωνισμού στην εσωτερική αγορά. Οι πρακτικές τύπου καρτέλ που υιοθετούνται από τμήματα της επιχειρηματικότητας, που ‘χουν (κακο)μάθει «να τα βρίσκουν» μεταξύ τους και να δουλεύουν με τόσο υψηλά ποσοστά κέρδους επί των δικών τους (ιδίων) κεφαλαίων, που δεν υπάρχουν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα -και που, δοθείσης ευκαιρίας, πχ κάποιας διεθνούς αναστάτωσης, σπεύδουν να τα διευρύνουν.

Πριν από πενήντα χρόνια η Λισαβόνα μόλις ξυπνούσε και όσοι άνοιγαν τα ραδιόφωνά τους άκουγαν το τραγούδι «Grandola Villa Morena».

Σε ένα στρατόπεδο τεθωρακισμένων στο προάστιο Σανταρέμ ο ταγματάρχης Οτέλο ντε Καρβάλιο μόλις άκουσε το τραγούδι διέταξε πορεία προς το κέντρο της πόλης.

Η δικτατορία που θεμελίωσε ο Σαλαζάρ το 1926 έκλεινε σαράντα οχτώ χρόνια.

Η Πορτογαλία ήταν τότε η πιο φτωχή χώρα της Δυτικής Ευρώπης, η χώρα με τη μακροβιότερη δικτατορία, αλλά και η χώρα με την τελευταία αποικιακή αυτοκρατορία, κυρίως στην Αφρική.

Τα τεθωρακισμένα του Καρβάλιο κατέλαβαν το κέντρο της πόλης και το απόγευμα της ίδιας μέρας μια ολιγάριθμη ομάδα πολιτών πλησίασε το όχημα που είχε τη σημαία διοίκησης της ίλης.

Τον Φεβρουάριο του 2014, λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, η κυβέρνηση Σαμαρά τροποποιεί τον εκλογικό νόμο, θεσπίζοντας τον σταυρό προτίμησης και στις ευρωεκλογές.

Αυτό έβγαζε τον Βενιζέλο από τη δυσχερέστατη θέση να επιλέξει τους δύο, που όλα τα προγνωστικά έδειχναν ότι η νεοσύστατη τότε Ελιά θα εξέλεγε, μεταξύ πολλών προσωπικοτήτων όλων των συνιστωσών του εγχειρήματος. Παράλληλα βόλευε και τον Σαμαρά στο να ενεργοποιήσει τα κομματικά στελέχη στο κυνήγι του σταυρού, ενόψει της ήττας που όλα έδειχναν ότι ερχόταν.