Μανώλης Πιμπλής, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2022-10-31
Τη δεκαετία του 1970 και του ’80, όσοι ταξίδευαν σε μεγαλουπόλεις του εξωτερικού, κυρίως για σπουδές, μετέφεραν την εικόνα των αστέγων που για την ελληνική κοινωνία ήταν ξένη, αποκρουστική, ακατανόητη. Η απότομη άνοδος του βιοτικού επιπέδου τις δεκαετίες του 1980 και του ’90, χάρη κυρίως στις ευρωπαϊκές ενισχύσεις αλλά και το νέο, πολύ πιο δημοκρατικό περιβάλλον, έφερε την τοποθέτηση της χώρας στο κλαμπ των πιο πλούσιων χωρών και μαζί έφερε και τις στρεβλότητές τους:
Στέργιος Καλπάκης, Συνέντευξη στον Χρήστο Κυμπιζή, Κυριακάτικη KONTRA NEWS, Δημοσιευμένο: 2022-10-30
«Μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να τον διέγραψε και ως συνήθως να κάνει τον ανήξερο, αλλά επί δύο χρόνια ανεχόταν και επικροτούσε τα έργα και τις ημέρες Πάτση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν έτοιμος να φέρει και τροπολογία για να διευκολύνει τα “κοράκια”, τους πάσης φύσεως “Πάτσηδες” να πλουτίζουν από τα βάρη των ανθρώπων…»
Μία φορά και ένα καιρό υπήρχε η Μεγάλη Βρετανία. Αποικιοκρατική δύναμη όπου τον 190 αιώνα «δεν έδυε ο ήλιος». Σταδιακά είχε κυριαρχήσει απόλυτα απέναντι στις άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις του 17ου και 18ου αιώνα (Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Γαλλία). Την περίοδο του «επίσημου ιμπεριαλισμού», 1880-1910, νέες βιομηχανικές δυνάμεις διεκδίκησαν μέρος της ισχύς της Βρετανίας. Η Γερμανία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, το Βέλγιο. Το διακύβευμα ήταν ο διαμελισμός της Αφρικής, οι υπό διάλυση αυτοκρατορίες, η Οθωμανική και η Αυστρο-Ουγγρική και οι ευρύτερες αναδιατάξεις στην Κεντρική και Ανατολική Ασία, μαζί και την Κίνα.
Συμπληρώθηκαν οκτώ μήνες από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και είναι σαφές σε όλους πλέον ότι ο Πούτιν απέτυχε παταγωδώς στους στόχους του. Αυτό όμως δεν έκανε τον κόσμο πιο ασφαλή. Μέχρι τώρα, η μια εσφαλμένη εκτίμηση από την πλευρά της Μόσχας διαδέχεται την άλλη με αποτέλεσμα να σωρεύονται λάθη που απομακρύνουν ακόμη περισσότερο την ειρήνη.
Ο Τζον Μπέρκοου, επί μία δεκαετία Speaker, πρόεδρος της Βουλής των Κοινοτήτων, έχει μείνει αξέχαστος για τις πολύχρωμες γραβάτες και την χρωματιστή φωνή βαρύτονου, με την οποία προσπαθούσε να επιβάλει την τάξη στις πολύωρες και θορυβώδεις συνεδριάσεις των ημερών της κρίσης του Brexit. Θα άξιζε να τον θυμόμαστε και για μια αξιομνημόνευτη δήλωση με την οποία αποχαιρέτισε την Βουλή, όταν αποσύρθηκε από την πολιτική. Το Κοινοβούλιο, είχε πει, «είναι ένα υπέροχο μέρος, γεμάτο ανθρώπους που, στην συντριπτική πλειοψηφία τους, έχουν ως κίνητρο το κατά την αντίληψή τους εθνικό συμφέρον. Υποτιμώντας αυτό το Κοινοβούλιο βλάπτουμε τον εαυτό μας».
Σε δυόμισι μήνες, η ακτιβίστρια που ηγήθηκε της παγκόσμιας καμπάνιας κατά της κλιματικής αλλαγής, Γκρέτα Τούνμπεργκ, θα γίνει 20 ετών. Δεν είναι πλέον το θυμωμένο κοριτσάκι με τις πλεξίδες που στραβοκοιτούσε τον Ντόναλντ Τραμπ στις διεθνείς συνόδους και κινητοποιούσε δεκάδες χιλιάδες νέα παιδιά με οικολογική συνείδηση κάθε Παρασκευή. Η ενεργειακή κρίση θέτει πλέον ακόμη και τη σκληροπυρηνική Σουηδή απέναντι σε δύσκολα διλήμματα, όπως «πυρηνική ενέργεια ή λιγνίτης;» (πυρηνική ενέργεια, είπε).
Τάσος Παππάς, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2022-10-26
Το σύστημα της απλής αναλογικής δεν αρέσει καθόλου στη Δεξιά. Ως προς αυτό είναι συνεπής. Στο παρελθόν είχε επιβάλει εκλογικά συστήματα που της έδιναν πλειοψηφία στη Βουλή κι ας ήταν μειοψηφία στο εκλογικό σώμα. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση το τριφασικό σύστημα που εφαρμόστηκε στις εκλογές του 1956. Ποια ήταν η μαγική συνταγή; Στα αστικά κέντρα όπου η ΕΡΕ είχε ανταγωνιστές ίσχυε η απλή αναλογική, ενώ στην επαρχία, όπου το κόμμα του Καραμανλή είχε μεγάλο εκτόπισμα, ίσχυε το πλειοψηφικό σύστημα.
«Ο Μητσοτάκης είναι ο μεγαλύτερος σοσιαλιστής που έχει περάσει τα τελευταία χρόνια» αποφάνθηκε πριν λίγες ημέρες ο βουλευτής της ΝΔ κ. Μπάμπης Παπαδημητρίου. Το επιχείρημά του; Ότι οι επιδοτήσεις στην ενέργεια είναι μορφή αναδιανομής πλούτου. Λίγο νωρίτερα, ο βουλευτής της ΝΔ κ. Κώστας Κυρανάκης είχε δηλώσει ότι η κυβέρνηση δεν μειώνει τον ΦΠΑ στα μακαρόνια γιατί οι πλούσιοι καταναλώνουν περισσότερα.
Ελάχιστα μετά τους εορτασμούς του μιλένιουμ, τον Φεβρουάριο του 2000, η Ευρώπη είδε να σχηματίζεται για πρώτη φορά στη μεταπολεμική της ιστορία κυβέρνηση με τη συμμετοχή ακροδεξιού κόμματος. «Πρωτοπόρος» η Αυστρία, όπου το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα συνασπίστηκε με το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας του Γεργκ Χάιντερ, θαυμαστή του Τρίτου Ράιχ. Οσο υβριστικές και αν ηχούσαν οι δηλώσεις του ότι τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν απλώς «ποινικά στρατόπεδα» ή ότι το χιτλερικό καθεστώς «είχε σωστή πολιτική στην απασχόληση» (θυμόμαστε, αν όντως θυμόμαστε, την επιγραφή στην είσοδο του Αουσβιτς για την «εργασία που απελευθερώνει), είχε αποσπάσει στις εκλογές το 26,9% των ψήφων.
Κυριάκος Πιερίδης, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2022-10-23
Η ανάληψη πρωτοβουλίας για επιστροφή στο τραπέζι του ΟΗΕ βρίσκεται στο επίκεντρο της προεκλογικής εκστρατείας στην Κύπρο. Τον Μάρτιο, ο νέος πρόεδρος θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα σωρευμένα αδιέξοδα που προκαλεί το άλυτο Κυπριακό μαζί και τον ορατό κίνδυνο η κατάσταση να χειροτερέψει, εξαιτίας της κλιμακούμενης έντασης με την Τουρκία και της απειλής ενσωμάτωσης των κατεχομένων. Μπορεί ο νέος Κύπριος πρόεδρος να αναστρέψει την προδιαγεγραμμένη πορεία προς τη διχοτόμηση του νησιού;
Κώστας Καλλίτσης, Η Καθημερινή της Κυριακής, Δημοσιευμένο: 2022-10-23
Αυτό που συνέβη το προπερασμένο Σάββατο στην Κρήτη έμοιαζε κάτι που συμβαίνει μία φορά κάθε 500 χρόνια: Ανοιξαν οι ουρανοί και σε 10 λεπτά έπεσε όσο νερό πέφτει σε 3-4 χρόνια. Φαινόμενο όχι σύνηθες, αλλά ούτε τελείως απροσδόκητο: Οι παράκτιες πλημμύρες πυκνώνουν σε όλη την Ευρώπη, οι ζημιές που αφήνουν πίσω θα είναι 30 φορές μεγαλύτερες την επόμενη 30ετία, η Ελλάδα έχει ήδη μεγάλη (και πικρή) εμπειρία.
Δημήτρης Μπίρμπας, Η Εφημερίδα των Συντακτών, Δημοσιευμένο: 2022-10-21
Η ισχνή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία στους αυτοδιοικητικούς θεσμούς αντικατοπτρίζει δύο βασικά ελλείμματά του. Πρώτον, του χάσματος μεταξύ εκλογικής και κοινωνικής αντιστοίχισης και τη μη ενσωμάτωση της θεσμικής αυτοδιοικητικής κουλτούρας της ανανεωτικής Αριστεράς, παρά τα φιλότιμα, αλλά όχι τολμηρά και λόγω των μνημονιακών συνθηκών, βήματα που έγιναν στον «Κλεισθένη» και επιχειρησιακά στον «Φιλόδημο». Δεν είναι τυχαίο ότι στη συζήτηση για τον «Κλεισθένη» κυριάρχησε μονομερώς ο εκλογικός νόμος και για την αποτίμηση του δυσμενούς εκλογικού αποτελέσματος ο τρόπος καθόδου.
Ο Πάπας Φραγκίσκος άφησε την επίγεια πόλη ίσως για την ουράνια, ίσως και για καμία πόλη. Αλλά το σε ποια πόλη θα πάει, καμία σημασία δεν έχει με το ότι αυτός άλλαξε προς το καλύτερο την πόλη στην οποία έζησε. Συνεχιστής του διακοπέντος από τους προηγούμενους Πάπες έργου δύο πολύ μεγάλων Παπών: του Ιωάννη ΚΓ’ (1958-1963) και του Παύλου ΣΤ’ (1963-1978)...
Τάσος Παππάς, Η Εφημερίδα των Συντακτών, 2025-04-22
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτης Φάμελλος μιλώντας στο ΜEGA για το θέμα των συνεργασιών είπε μεταξύ άλλων: «Η πλειοψηφία των πολιτών λέει “βρείτε τα” για να έχουμε μiα λύση απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε μία πρωτοβουλία και είπαμε ότι είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε. Από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά υπήρξε άρνηση ή καθυστέρηση προκειμένου να διαμορφωθεί προοδευτική απάντηση. Αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων».
Θεσμοί υπάρχουν», που θα ‘λεγε και ο Γιώργος Παπανδρέου, «αρκεί εμείς να τους προσέξουμε και αυτοί να τους εφαρμόζουν». Δυστυχώς, οι θεσμοί διαφάνειας στην Ελλάδα είναι σαν τα χωριά Ποτέμκιν. Στήνονται σαν σκηνικό για βαρύγδουπες συνεντεύξεις Τύπου με δηλώσεις όπως «βάζουμε τέλος σε ένα καθεστώς αδιαφάνειας…». Και μετά σιωπή…
Πολλούς Απρίληδες πριν, το 1967, οι Ελληνες άκουγαν τον αρχιπραξικοπηματία Γεώργιο Παπαδόπουλο να υποδύεται τον γιατρό, βέβαιος ότι η τραγελαφική καθαρεύουσά του ήταν η γλώσσα του Πλάτωνα: «Ευρισκόμεθα ενώπιον ενός ασθενούς, τον οποίον έχομεν επί της χειρουργικής κλίνης. Οι περιορισμοί τους οποίους θα επιβάλωμεν είναι το δέσιμον του ασθενούς». Εκτοτε, οποιαδήποτε ιατρικού τύπου μεταφορά προς εξήγηση (παρα)πολιτικών αποφάσεων μάς προκαλεί φρίκη και φόβο.
Το καλό κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορεί να διατηρηθεί για κάποιο διάστημα, που δε γνωρίζουμε πόσο θα είναι ούτε και γνωρίζουμε τι μπορεί να το αλλάξει. Ένα πρώτο τεστ της αντοχής του θα πρέπει να είναι οι επικείμενες έρευνες της αμερικανικής εταιρίας Chevron σε περιοχές που καλύπτονται από το τουρκολιβυκό μνημόνιο , το οποίο η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει ως έγκυρο. Και επειδή η περιοχή βρίσκεται στη Λιβυκή πλευρά του μνημονίου, η Τουρκία μπορεί να μην επέμβει
Ο γεωοικονομικός και γεωπολιτικός παγκόσμιος μετασχηματισμός και οι ανακατατάξεις που συντελούνται στην ευρωπαϊκή ήπειρο κατά την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, ουσιαστικά, έχουν στο υπόβαθρο τους, μεταξύ άλλων, την κυριαρχία της μετάβασης της ψηφιακής τεχνολογίας, της τεχνητής νοημοσύνης και των σπάνιων γαιών στην παραγωγή, την οικονομία και την κοινωνία.
Την ίδια μέρα που ανακοινώθηκε η αύξηση του κατώτατου μισθού ανακοινώθηκαν και τα στοιχεία της Eurostat που έδειξαν ότι οι Έλληνες παραμένουν προτελευταίοι σε αγοραστική δύναμη σε όλη την Ε.Ε., ξεπερνώντας μόνον τη Βουλγαρία. Χθες, στην κυριακάτικη καθιερωμένη ανάρτησή του, ο πρωθυπουργός μάς ενημέρωσε ότι «η Ελλάδα πλέον βρίσκεται στην 11η θέση ανάμεσα στις 22 χώρες της Ε.Ε. που έχουν θεσμοθετημένο κατώτατο μισθό σε ό,τι αφορά το ύψος του μικτού βασικού μισθού και στη 13η θέση ως προς την αγοραστική δύναμη».
Μόνο μέχρι τις 31 Ιανουαρίου η αμερικανική κυβέρνηση εξαφάνισε 8.000 ιστοσελίδες, όπως έγραψαν οι New York Times, εφημερίδα που ο Τραμπ χαρακτήρισε «σκουπίδια». Από αυτές, οι 3.000 είχαν να κάνουν με τον τομέα της Υγείας. Οι κυβερνητικές ιστοσελίδες που εξαλείφονται είναι, όπως γράφαμε και την προηγούμενη εβδομάδα («Το πρώτο αουτονταφέ της ηλεκτρονικής εποχής», «Εφ.Συν.» 17-03-2025), κυρίως από τα υπουργεία Παιδείας, Υγείας, Εργασίας και Γεωργίας.
Η θεματική μας είναι «Η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων: Αναζητώντας πλαίσιο αναφοράς». Η άποψή μου είναι ότι αυτό το πλαίσιο αναφοράς δεν χρειάζεται αναζήτηση. Λίγο ή πολύ το γνωρίζουμε όλοι μας, ανεξαρτήτως αν σε πολλές περιπτώσεις δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε. Το πλαίσιο αυτό υφίσταται και επιδρά πάνω μας κάθε στιγμή.
Στην τελική ευθεία για ένα σαφώς αυταρχικό καθεστώς εισήλθε πλέον η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν. Η σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου και άλλων περίπου 100 προσωπικοτήτων του στενού και ευρύτερου κύκλου του, αποτελεί τον τελευταίο μεγάλο σταθμό της ιστορικής απόκλισης της χώρας από κάθε προοπτική εκδημοκρατισμού.
Γκρέγκορ Γκίζι, Συνέντευξη στον Αντ. Πολυχρονάκη, TVXS.gr, 2025-03-17
...Eκπλαγήκαμε λίγο και μεις οι ίδιοι. Είναι πασιφανές ότι πολλοί άνθρωποι συνειδητοποίησαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας ότι είναι αναγκαία μια ισχυρή δύναμη στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο (Bundestag), η οποία να θέτει ξεκάθαρα στο επίκεντρο τα κοινωνικά θέματα και η οποία να τάσσεται σταθερά στο κοινοβούλιο και στους δρόμους κατά των δεξιών εξτρεμιστών.
