ΑΝΑΝΕΩΣΗ στη δράση
ΤΟΛΜΗ στην πολιτική
ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία και τη χώρα
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν μπορεί να εγγυηθεί κανέναν ολόπλευρο εκσυγχρονισμό, όπως διατείνεται. Δεν μπορεί να φέρει ανάπτυξη για όλους. Δεν μπορεί να απαντήσει στις μεγάλες προκλήσεις της εποχής για την οικονομία, την κοινωνία, τους θεσμούς, το περιβάλλον. Η πολιτική της δεν δίνει διέξοδο στην ακρίβεια και στο ζήτημα του ιδιωτικού χρέους.
...Είτε μας θλίβει είτε μας χαροποιεί, η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ανέσυρε στην επιφάνεια μια πολυφωνία, η οποία, ακόμα κι αν υπήρχε, δεν είχε τη δυνατότητα να εκφραστεί καθαρά στις παλιές καλές ή κακές μέρες, όταν ο Αλέξης Τσίπρας, ως δεσπόζουσα παρουσία και συγκολλητική ουσία, είχε επιβάλει ένα είδος σιωπητήριου. Επιπλέον, η διάσπαση δικαίωσε κατά κάποιο τρόπο εκείνους που σταδιακά απομακρύνθηκαν ή στράφηκαν ανοιχτά κατά του ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο της διακυβέρνησης με τον Καμμένο, με την ίδια τάση να συνεχίζεται και να επιταχύνεται όταν ανέλαβε τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
«Κανείς στη Γάζα δεν είναι ασφαλής από τον λιμό» τόνισε την Παρασκευή η Σίντι Μακέιν από το Επισιτιστικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών (WFP). Και για ακόμα μία φορά επανέλαβε πόσο πιεστική είναι η ανάγκη άμεσης μεταφοράς ανθρωπιστικής βοήθειας στην περιοχή.
Φορτηγά από την Αίγυπτο μεταφέρουν εδώ και εβδομάδες ανθρωπιστική βοήθεια στους εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες της Γάζας. Ωστόσο, η WFP εκτιμά πως μόλις το 10% των τροφίμων που συνολικά απαιτούνται φτάνει σήμερα στον προορισμό του.
Με τη φράση «Μετάβαση προς την απομάκρυνση από τα ορυκτά καύσιμα» αντί για την «σταδιακή κατάργηση των ορυκτών καυσίμων», διατύπωση που είχε γίνει το λάβαρο πίσω από το οποίο συντάσσονταν πάνω από 100 χώρες και χιλιάδες μη κυβερνητικές οργανώσεις, έκλεισε, με 24 καθυστέρηση, η 28η διάσκεψη του ΟΗΕ για την κλιματική αλλαγή. Ο κίνδυνος του απόλυτου φιάσκου αποτράπηκε. Αλλά, χωρίς αμφιβολία, αυτό δεν αρκεί.
Aλλοι μιλούν για μια «ιστορική συμφωνία» κι άλλοι εκφράζουν ανοιχτά απογοήτευση αποκαλώντας την απλώς μια γενικόλογη διακήρυξη αρχών χωρίς δεσμευτικό πλαίσιο
Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου έγινε σε θετική συγκυρία για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η συνεδρίαση του Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας, με συμμετοχή πολλών υπουργών από τις δύο χώρες, είναι ενδεικτική της βούλησης των δύο πλευρών να ενισχύσουν τη συνεργασία τους σε πολλούς τομείς.
Η ηρεμία στο Αιγαίο μετά τους σεισμούς στην Τουρκία, έχει παίξει σημαντικό ρόλο. Επίσης η επιθυμία του κ. Ερντογάν για ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τη Δύση -ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση- για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους, συμβάλλει στην βελτίωση των διμερών σχέσεων.
Ποιο είναι ένα βασικό κριτήριο επιτυχίας μιας οικονομίας; Αν δημιουργεί αρκετές καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας, που να καθιστούν προσιτό ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο. Η ελληνική οικονομία δεν δημιουργεί παρά λίγες. Η μια πλευρά αυτού του νομίσματος είναι ότι δεκάδες χιλιάδες καταρτισμένοι άνθρωποι 30-40 ετών, με υψηλά προσόντα, πολύ καλές σπουδές, μεταπτυχιακά/διδακτορικά διπλώματα, εργάζονται με μισθούς πείνας στον ιδιωτικό τομέα, σε πανεπιστήμια, νοσοκομεία και αλλού. Η άλλη πλευρά, είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις (όχι μόνο ανειδίκευτης αλλά και ειδικευμένης) εργασίας σε κλάδους όπως κατασκευές, τουρισμός, αγροτική παραγωγή ή/και σύγχρονες υπηρεσίες, δεν βρίσκουν μισθωτούς και απομένουν να προσβλέπουν σε μετανάστες από φτωχότερες χώρες.
Αν μπούμε στον κόπο να αναλύσουμε το φαινόμενο του αντισημιτισμού, και μάλιστα στις μέρες μας με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα, θα βρούμε μπροστά μας μια πελώρια αρχική αντίφαση: από τη μια, ο αντισημιτισμός είναι η φονικότερη και πιο αποκρουστική ιδεολογία σε ολόκληρη την Ιστορία. Και από την άλλη, γεννήθηκε και ρίζωσε στη Δύση, η οποία καθιέρωσε τις έννοιες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και του ορθού λόγου. Πώς εξηγείται;
Επειδή σήμερα, ορισμένα πράγματα έχουν συντελεστεί, και από τη Δευτέρα θα υπάρχει μια νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα στη Βουλή, συνιστώ σε όλους/ες: μακριά από ανθρωποφαγίες και ακρότητες! Όχι ηθικοπλαστικά, αλλά ως πολιτική αναγκαιότητα, μια και η ζωή έχει δείξει ότι οι δρόμοι των συναγωνιστών της αριστεράς ξανασυναντώνται. Όλοι/ες, άλλωστε λέμε και ξαναλέμε, ο αντίπαλος είναι ένας και έχει διπλό όνομα: Κυριάκος Μητσοτάκης- Ν. Δημοκρατία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία βρίσκεται στην πιο δύσκολη φάση της πρόσφατης ιστορίας του. Την εκλογική ήττα και την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από τη θέση του προέδρου ακολούθησαν η εκλογή νέου προέδρου από τη βάση με μια ελπιδοφόρα μεγάλη συμμετοχή και στη συνέχεια μια παρατεταμένη εσωστρέφεια που κατέληξε στην αποχώρηση τριών εκ των πέντε υποψήφιων προέδρων, δεκάδων μελών της Κεντρικής Επιτροπής, μεταξύ των οποίων και κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικά στελέχη της Αριστεράς. Ευθύνες για αυτή την κατάσταση έχουν όλες οι πλευρές, όχι βέβαια ισοδύναμες. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να επιχαίρει για αυτή την κατάσταση. Η επόμενη ημέρα δεν θα είναι εύκολη.
Οι τελευταίοι μήνες, με την ήττα στις εκλογές, την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία, τις εσωκομματικές εκλογές, τις εντάσεις και αμφισβητήσεις της δημοκρατικής διαδικασίας και της εκλογής της νέας ηγεσίας, τις τοξικές αντεγκλήσεις και αποχωρήσεις που ακολούθησαν, έχουν τραυματίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και την εικόνα του, και τον έχουν οδηγήσει σε μία πρωτόγνωρη κρίση και εσωστρέφεια.
Αν δεν γίνουν μεταρρυθμίσεις τώρα, πότε άραγε θα γίνουν; Το θέμα έρχεται και επανέρχεται στον δημόσιο διάλογο, με πλέον συνηθισμένη κατάληξη ότι ο πρωθυπουργός έχει τον απόλυτο έλεγχο του κόμματός του, της κυβέρνησής του, αλλά και του κράτους, κατά συνέπεια είναι στο χέρι του και μόνο να προωθήσει όσες από τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις θεωρεί χρήσιμες και αναγκαίες. Μάλιστα, αν θέλει να το κάνει, δεν υπάρχει άπειρος χρόνος –γίνεται η συμπλήρωση–, ο πρόσφορος χρόνος δεν είναι παρά περίπου άλλοι δώδεκα μήνες, γιατί μετά, όπως στο δεύτερο μισό κάθε κυβερνητικής θητείας, αρχίζουν και βαραίνουν άλλοι υπολογισμοί και προτάσσονται προεκλογικά σχέδια και τακτικές όσο πλησιάζει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
1. Μετά και την δραματική συνεδρίαση της ΚΕ και τις αποχωρήσεις στελεχών, γίνεται λόγος από πολλές πλευρές για αποσύνθεση του ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και για διαδικασία διάλυσης του. Έχουν βάση αυτές οι απόψεις;
Βρισκόμαστε σε μία πολύ δύσκολη φάση. Ο εμφύλιος μεταξύ στελεχών και μάλιστα σε δημόσια θέα πρέπει να σταματήσει. Δεν είναι δυνατόν μόλις λίγες μέρες μετά την εκλογή του νέου προέδρου να ακούγονται απαράδεκτοι χαρακτηρισμοί και να μην γίνεται αποδεκτό το αποτέλεσμα της εσωκομματικής εκλογής από τη βάση. Από την άλλη το κόμμα δεν είναι επιχείρηση όπου καλούνται να δουλέψουν απλώς όλοι για το νέο μάνατζερ ανεξαρτήτως πολιτικής.
Είναι τόσο εξόφθαλμα και τόσο εξοργιστικά όσα έχουν έρθει τον τελευταίο καιρό στην επιφάνεια με το σκάνδαλο των παράνομων επιδοτήσεων των αγροτών, που κανονικά το θέμα θα έπρεπε να είναι της αποκλειστικής αρμοδιότητας των συντακτών του αστυνομικού δελτίου. Οι Κρητικοί αγρότες (ή «αγρότες»), που δηλώνουν ως βοσκοτόπια σχεδόν ένα εκατομμύριο στρέμματα, ακόμη και στη Μακεδονία ή στη Θράκη, και επιδοτούνται πλουσιοπάροχα για αυτό, με χρήματα του Ευρωπαίου φορολογούμενου, είναι η βιτρίνα της χειρότερης Ελλάδας – το ίδιο φυσικά και οι συνάδελφοί τους από τις άλλες περιφέρειες.
...Τι εισπράττει η κοινωνία όταν ακούει ότι εγκαλείται κάποιος για «εσχάτη προδοσία»; Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τον πρωθυπουργό της χώρας. Μοιραία οι συνειρμοί παραπέμπουν ιστορικά π.χ. στην καταδίκη των Έξι για την Μικρασιατική Καταστροφή, και για τους νεότερους, που απλώς «κάτι έχουν ακούσει», σε υπέρτατο έγκλημα εναντίον της χώρας από τον ίδιο τον πρωθυπουργό της.
Με τέσσερις προτάσεις για τη σύσταση Προανακριτικής, δύο από τις οποίες ζητούν την παραπομπή (και) του Πρωθυπουργού για κακουργήματα, η σκιά της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών πέφτει ξανά πάνω από το κοινοβούλιο - πιο βαριά από όσο περίμενε η κυβέρνηση.
Η πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού να κατατεθεί πρόταση για τη σύσταση Προανακριτικής από συγγενείς θυμάτων των Τεμπών αλλάζει την ατμόσφαιρα στη δημόσια σφαίρα και πυροδοτεί, ενδεχομένως, πολιτικές διεργασίες.
...Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, σήμερα αναμένουμε την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο δεν επιτρέπει καμία παράταση στην υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεν αποτελεί αυτό κεραυνό εν αιθρία. Ήταν ήδη σαφές ότι παράταση της ζωής του Ταμείου Ανάκαμψης απαιτεί τροποποίηση – με ομοφωνία – του σχετικού κανονισμού της ΕΕ.
...Όσο η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μια κατάσταση που προσβάλλει τον ελληνικό αθλητισμό και τον διασύρει διεθνώς, το αλαλούμ θα συνεχιστεί εντός και εκτός των γηπέδων. Για ποια νομιμότητα θα μπορούν να μιλάνε στο μέλλον ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από τη στιγμή που ανέχθηκαν την ατιμωτική - και ατιμώρητη - προσβολή της στοιχειώδους νομιμότητας στο κατ’ ευφημισμό «Στάδιο Ειρήνης και φιλίας»;
Έχουμε πρόβλημα με τους μετανάστες: Το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν έχει μετανάστες, με συνέπεια οι ελλείψεις στην αγορά εργασίας να ξεπερνούν τις 200.000. Ο μεταναστευτικός πληθυσμός στην Ελλάδα έχει μειωθεί δραστικά τα τελευταία δέκα χρόνια. Για παράδειγμα, η πιο καλά ενσωματωμένη ομάδα στην ελληνική κοινωνία, αυτή των Αλβανών μεταναστών, μειώθηκαν από 700.000 σε 350.000 και οι μετανάστες από τις Φιλιππίνες μειώθηκαν από 40.000 σε 15.000.
Αλλάζουν οι καιροί; Αλλάζουν. Αυτό που χθες αποδοκίμαζες, συκοφαντούσες και πολεμούσες με πάθος, αύριο για διάφορους λόγους, είτε γιατί ανατράπηκαν οι συσχετισμοί και σε υποχρεώνουν να προσαρμοστείς, είτε γιατί τα συμφέροντά σου σε οδηγούν σε μεταβολή θέσης, το στηρίζεις, το καθαγιάζεις και το υπηρετείς με το ίδιο πάθος που το πολεμούσες στην προηγούμενη φάση.
Η ιστορία είναι αληθινή, μας έρχεται από την Σουηδία και την διηγήθηκε, σε δύσκολους καιρούς, ο πρωταγωνιστής της σε Έλληνες συνομιλητές του. Από τους οποίους την άκουσα πρόσφατα κι εγώ.
Ο πρωθυπουργός της Σουηδίας, λοιπόν, κάλεσε κάποτε στο γραφείο του τον διευθύνοντα σύμβουλο της Trafikverket- που είναι ο δημόσιος Σουηδικός Οργανισμός Συγκοινωνιών, αρμόδιος για τις υποδομές των σιδηροδρομικών, αεροπορικών, θαλάσσιων και οδικών μεταφορών στη χώρα. Με σκανδιναβική ευγένεια και διακριτικότητα, προφανώς, εξέφρασε την επιθυμία να δημιουργηθεί μια σιδηροδρομική σύνδεση με κάποιον προορισμό της ιδιαίτερης πατρίδας του.
Oι νέοι στρέφονται προς την Ακροδεξιά. Ακόμη κι αν δεν ψηφίζουν σήμερα ακροδεξιά κόμματα, σκέφτονται πολύ σοβαρά να το κάνουν. Ενας από τους βασικούς λόγους αυτής της μετατόπισης είναι η μετανάστευση. Τα κυβερνώντα κόμματα το βλέπουν και, για να προσελκύσουν τους νέους, λαμβάνουν μέτρα κατά της μετανάστευσης.
Τα μεγέθη και οι συμμετρίες έχουν αλλάξει στην περιοχή μας. Δεν είναι λόγος να μας καταλάβει κανενός είδους ηττοπάθεια, ίσως λίγος θυμός, που όμως πρέπει να μετατραπεί σε θέληση να αλλάξουμε τα πράγματα. Ας πάρουμε μία απλή στατιστική. Το 2000 η Τουρκία είχε κάτι παραπάνω από το διπλάσιο ΑΕΠ από την Ελλάδα. Σήμερα το ΑΕΠ της είναι πενταπλάσιο.
Δύο τινά, αλληλοαποκλειόμενα, σημαίνει η «βόλτα» πολιτικών από υπουργείο σε υπουργείο. Ή ότι τα πηγαίνουν τόσο καλά που ο πρωθυπουργός κρίνει ότι οφείλει να εκμεταλλευθεί την αξιοσύνη τους και σε άλλους τομείς. Ή ότι τα πηγαίνουν τόσο άσχημα που κρίνεται αναγκαία η μετακίνησή τους.
Πάνω από 8.300 λέξεις είχαν οι διατάξεις του πρώτου νόμου αυτής της κυβέρνησης (4777/2021) για την «ασφάλεια και προστασία των ΑΕΙ». Ηταν μια υπέροχη έκθεση φαντασίας και ο νόμος εμπεριείχε, εκτός από τη μακαρίτισσα πανεπιστημιακή αστυνομία, πολλά ηλεκτρονικά παραφερνάλια.