ΑΝΑΝΕΩΣΗ στη δράση
ΤΟΛΜΗ στην πολιτική
ΕΥΘΥΝΗ για την κοινωνία και τη χώρα
...Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, σήμερα αναμένουμε την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την οποία θα επιβεβαιώνεται ότι το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο δεν επιτρέπει καμία παράταση στην υλοποίηση του Ταμείου Ανάκαμψης. Δεν αποτελεί αυτό κεραυνό εν αιθρία. Ήταν ήδη σαφές ότι παράταση της ζωής του Ταμείου Ανάκαμψης απαιτεί τροποποίηση – με ομοφωνία – του σχετικού κανονισμού της ΕΕ.
Τη Δευτέρα, ο διάδοχος της Αγκελα Μέρκελ στην ηγεσία των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών και εκ των διεκδικητών της γερμανικής καγκελαρίας στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, Αρμιν Λάσετ, μίλησε στους Financial Times με τη φωνή του Σόιμπλε: «Ναι» στην περαιτέρω ενοποίηση της Ευρώπης, αλλά «ναι» και στα κριτήρια του Μάαστριχτ (ποια χώρα, άραγε, τα πληροί σήμερα;..) και, το σοβαρότερο, «όχι» στην αμοιβαιοποίηση χρέους.
Το πιο καλό νέο δεν ήταν τόσο το ύψος του ευρωπαϊκού προγράμματος ανάκαμψης. Τα περίπου 800 δισ. ναι μεν είναι το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό πρόγραμμα από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ, αλλά είναι μικρό αναλογικά, π.χ., με το αντίστοιχο αμερικανικό. Το πιο σπουδαίο νέο ήταν ότι έγινε ένα βήμα αμοιβαιοποίησης του χρέους: Πρώτη φορά ανοιχτά διακηρύσσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δανείζεται από τις αγορές και επιμερίζει το προϊόν του δανεισμού στα κράτη-μέλη και, μάλιστα, όχι ανάλογα με το μέγεθος της οικονομίας τους, αλλά λαμβάνοντας υπόψη και τις καταστροφές που υπέστη καθένα από την πανδημία και τις ανάγκες που έχει.
Την εκτίμηση ότι το Ταμείο Ανάκαμψης δεν θα εκλείψει μετά το πέρας της πανδημίας εκφράζει ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι, σε αποκλειστική συνέντευξη στην «Κ» ενόψει της σημερινής επίσκεψής του στην Ελλάδα για την επέτειο των 40 ετών από την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Το αναπτυξιακό ζήτημα είναι το μείζον πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Το εθνικό εισόδημα, οι μισθοί και τα εισοδήματα, έχουν μειωθεί σε προ εικοσαετίας επίπεδα. Η οικονομία παραμένει σχετικά «κλειστή», - με τις εισαγωγές και τις εξαγωγές (μαζί με τον τουρισμό και τη ναυτιλία) να βρίσκονται στο 33% του ΑΕΠ (με μέσο όρο το 47% στην ΕΕ), έχει μικρό ρυθμό επενδύσεων γύρω στο 15% του ΑΕΠ (με μέσο όρο το 23% στην ΕΕ ) και απαράδεκτα υψηλή μόνιμη ανεργία.
Ενδιαφέρεται, πρακτικά, η Ευρώπη για τη θέση της στην παγκόσμια οικονομία ή όλο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται αποκλειστικά στην αναδιανομή ισχύος και πλούτου στο εσωτερικό της;
Οσον αφορά το δεύτερο, η αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας και των κανόνων για τις κρατικές ενισχύσεις επιτρέπουν σε όσα κράτη έχουν λεφτά να ενισχύουν με φρέσκα κεφάλαια τις επιχειρήσεις τους. Αυτό συμβαίνει σε μεγάλη κλίμακα σε χώρες όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ισπανία. Οσα κράτη δεν έχουν λεφτά ή/και είναι καταχρεωμένα, είτε ενισχύουν τις επιχειρήσεις τους πολύ λιγότερο είτε ενισχύουν πολύ (έως πάρα πολύ) λιγότερες από αυτές.
Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας αποτελεί την ευρωπαϊκή απάντηση στην οικονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία. Οι κοινωνικά ευαίσθητοι και οικονομικά σημαντικοί τομείς της ενέργειας και του περιβάλλοντος αναδεικνύουν δύο διαφορετικές θεωρήσεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Ξημερώματα Παρασκευής, αγουροξυπνημένοι Ευρωπαίοι πολιτικοί βρήκαν στα εισερχόμενα της αλληλογραφίας τους ένα δυσοίωνο μήνυμα. Αργά το βράδυ της Πέμπτης, στην Ουάσιγκτον, είχε δημοσιευτεί το κείμενο της νέας Εθνικής Στρατηγικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, που φέρει την υπογραφή του Προέδρου Τραμπ. Η ανάγνωσή του θα πρέπει να ήταν, για τους Ευρωπαίους αναγνώστες του, ένα σοκ. Παραλυτικό ή εγερτήριο, μένει να αποδειχθεί.
Όταν ξεκινούσε η δεύτερη θητεία Τραμπ, στην Ευρώπη επικρατούσε μια εντελώς, όπως αποδείχθηκε, λανθασμένη αντίληψη για τα επερχόμενα. Πίστευαν, οι περισσότεροι, ότι το σύνθημα «Πρώτα η Αμερική», ήταν ο τίτλος μιας πολιτικής αμερικανικού νέο-απομονωτισμού.
Η κατάθεση του Πολυετούς Δημοσιονομικού Προγραμματισμού (ΠΔΠ) 2026-2029 μας δίνει την αφορμή να αξιολογήσουμε την πορεία της ελληνικής οικονομίας από το 2019 – μετά την έξοδο από τα μνημόνια – αλλά και τις προοπτικές ως το 2029.
Στην περίοδο 2019-2024 η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με δύο μεγάλες κοινές στην ΕΕ κρίσεις, την υγειονομική και την ενεργειακή. Αξιοποιώντας την αναστολή των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ η κυβέρνηση της ΝΔ διοχέτευσε μεταξύ 2020-2022 περισσότερα από 60 δισ. στην οικονομία για να στηρίξει επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
"Εισαγγελέας εισέβαλε στο Ιδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης".
Είναι απίστευτο!!! Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε σκάνδαλα, παραβιάσεις του Συντάγματος, ποδηγετήσεις της δικαστικής εξουσίας, περιθωριοποιήσεις Ανεξάρτητων Αρχών, παραβιάσεις των νόμων, ακόμη και εκείνων που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε (βλέπε ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.ά.) και αθωώσεις κυβερνητικών στελεχών, ό,τι εγκλήματα και να έχουν διαπράξει (παρακολουθήσεις, Νovartis, Siemens, αδιευκρίνιστα, ΟΠΕΚΕΠΕ, Τέμπη, στελέχη τραπεζών, ταχυδρομείου κ.ά.).
Δεν θυμάμαι στη Μεταπολίτευση να συνέβη κάτι ανάλογο, ούτε καν κατά την πρωθυπουργία του πατρός Μητσοτάκη.
Οι πολίτες με μεγάλη πλειοψηφία δηλώνουν ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στα κόμματα, την κυβέρνηση, τη Βουλή, τη Δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η τάση αυτή υπάρχει εδώ και καιρό, ωστόσο έχει μεγάλη ανοδική πορεία τα τελευταία χρόνια. Επίσης μεγάλα ποσοστά συγκεντρώνουν η οργή, ο φόβος, η απελπισία, η απογοήτευση. Ο «Κανένας» φιγουράρει στην πρώτη θέση του καταλόγου για την καταλληλότητα στην πρωθυπουργία και το «Κόμμα της αποχής» δεν χάνει την αυτοδυναμία με κανένα τρόπο. Είναι ανησυχητικό φαινόμενο; Χωρίς καμία αμφιβολία. Απαιτούνται απαντήσεις; Σίγουρα, αλλά ποιες μπορεί να είναι αυτές; Μόνον η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να μην ανησυχεί. Με το δίκιο της. Δεν έχει λόγους.
Προς ποια κατεύθυνση θα κινηθεί η Γερμανία την επόμενη μέρα του τερματισμού του πόλεμου στην Ουκρανία; Το ερώτημα δικαιολογείται, καθώς το τέλος των επιχειρήσεων θα καταστήσει δύσκολη –αν όχι αδύνατη– την περιφρούρηση της αξιοπιστίας της κινδυνολογίας περί επόμενης εισβολής της Ρωσίας σε κάποια χώρα της Ανατολικής Ευρώπης.
Εξυπακούεται ότι το Βερολίνο δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να νομιμοποιήσει την παράταση της στάσης αυτής με το όπλο παρά πόδα απέναντι στη Μόσχα, καθώς αυτό που πραγματικά απασχολεί τη χώρα είναι ο γαλλογερμανικός ανταγωνισμός για την πρωτοκαθεδρία στην Ευρώπη.
Για τη Γαλλία η απειλή από την Ανατολή είναι ευκαιρία να διασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία στην ευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία ντε φάκτο, όπως ακριβώς το πέτυχε η Γερμανία στο Eurogroup. Πυρηνική δύναμη και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Γαλλία εκ των πραγμάτων θα είναι η ηγετική χώρα - μέλος σε ένα ντε φάκτο ή και ντε γιούρε πλαίσιο ευρωπαϊκής αμυντικής συνεργασίας.
Φαίνεται πως δεν ήταν μόνο η Εξεταστική για τα Τέμπη «γουρλίδικη», όπως ατυχώς είχε δηλώσει ο πρόεδρός της. Κάποιος καχύποπτος θα μπορούσε να μιλήσει ακόμη και για μοτίβο.
Τι θα συνέβαινε σε μια «κανονική» χώρα, αν μάρτυρας σε δίκη κατέθετε ότι του είχαν δοθεί από πριν οι ερωτήσεις (και κατευθύνσεις για τις απαντήσεις) που θα του γίνονταν από βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος σε Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής;
Στις 19 Νοεμβρίου, η ΕΕ ανακοίνωσε το νέο γενικό σχέδιο για την Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ), το AI Omnibus, που παρουσιάστηκε ώς εργαλείο επιτάχυνσης της αξιοποίησης της ΤΝ σε όλο το φάσμα της οικονομίας και εναρμονισμού του ευρωπαϊκού κανονιστικού πλαισίου στις ανάγκες της Νέας Εποχής.
Όμως, η πρώτη ανάγνωση του σχεδίου δείχνει πως στην ΕΕ έχουν μάθει καλά την μέθοδο να βαφτίζουν το κρέας …ψάρι καθώς η λεπτομερέστερη μελέτη του αποκαλύπτει πως όχι μόνο δεν αποτελεί ανταγωνιστικό άλμα στο μέλλον, αλλά κρύβει την μεγαλύτερη κυβίστηση της Ευρώπης,
Μετά τις ανακοινώσεις για το Σχέδιο δράσης/Κοινωνική Συμφωνία για την ανάπτυξη της συλλογικής διαπραγμάτευσης στη χώρα μας, το οποίο πρόσφατα ανακοινώθηκε, είναι σκόπιμη μια ψύχραιμη αξιολόγηση.
Κατ’ αρχάς είναι θετικό που για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, η Πολιτεία αποφάσισε να εμπιστευτεί τον ουσιαστικό διάλογο με τους κοινωνικούς εταίρους προκειμένου να εισαγάγει νομοθετικές ρυθμίσεις.
Ο πρώην πρωθυπουργός ξεκαθαρίζει με το παρελθόν: το δικό του, της διακυβέρνησής του, των προσώπων της που ο ίδιος επέλεξε. Και δεν το κάνει στρογγυλεμένα. Το κάνει ευθέως, επιθετικά, με διευθύνσεις και ονόματα.
Οι πρώην πρωθυπουργοί κρίνονται από δύο πράγματα: από το έργο τους και από τα λάθη τους. Και αν επιδιώκουν να επανέλθουν σε πρωταγωνιστικό ρόλο, πρέπει να πείσουν ότι έχουν μάθει από το παρελθόν, ώστε ο ρόλος τους να είναι θετικότερος στο μέλλον.
Ο Αλέξης Τσίπρας καταθέτει στην «Ιθάκη» τη δική του αποτίμηση για τη διαδρομή του, τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ, και τις απόψεις του για την Αριστερά
Εάν κανείς κοιτάξει την αντιμετώπιση του Αλέξη Τσίπρα στη δημόσια σφαίρα, θα δει ότι οι επικριτικές τοποθετήσεις ακολουθούν δυο αντιθετικούς δρόμους.
Σας συμβαίνει να φτάνετε στην δουλειά και να νιώθετε σαν να έχετε ήδη δουλέψει οκτάωρο; Αν ναι, παρηγορηθείτε. Δεν είστε μόνοι. Οι επιβάτες 260 χιλιάδων αυτοκινήτων που διασχίζουν το χάος του Κηφισού κάθε μέρα και άλλων 300.000 αυτοκινήτων που μποτιλιάρονται στην κάποτε ελεύθερη Αττική οδό, κάπως έτσι πρέπει να νιώθουν. Η Αττική έχει πρόβλημα: Περίπου έξι στις δέκα μετακινήσεις στο λεκανοπέδιο γίνονται με ιδιωτικό όχημα
Η μία λέγεται Κάθριν Λιούσι, έχει είκοσι χρόνια εμπειρία στη δημοσιογραφία και σήμερα είναι ανταποκρίτρια του Bloomberg στον Λευκό Οίκο. Οταν ρώτησε την περασμένη Παρασκευή τον πρόεδρο Τραμπ στο Air Force One γιατί δεν παίρνει μια πρωτοβουλία για τα αρχεία Έπστιν αν δεν περιλαμβάνουν τίποτα ενοχοποιητικό γι’ αυτόν, εκείνος της κούνησε το δάχτυλο και της είπε: «Quiet, quiet piggy» (Ησυχα, ήσυχα, γουρουνίτσα).