Ένας από τους βασικούς πολιτικούς πυλώνες της ΔΗΜΑΡ είναι ο οικολογικός πολιτισμός, στα πλαίσια των αρχών της προοδευτικής πολιτικής οικολογίας.
Η Δημοκρατική Αριστερά ασπάζεται τις θέσεις του διεθνούς προοδευτικού οικολογικού κινήματος και στα ζητήματα των Δικαιωμάτων των Ζώων, έχοντας συμπεριλάβει στις θέσεις της και στο προεκλογικό της πρόγραμμα τη Διακήρυξη του Παρισιού για τα Δικαιώματα των Ζώων. Σε αυτές τις θέσεις συγκαταλέγεται απαρέγκλιτα η κατάργηση του εμπορίου της γούνας. Ενός φθίνοντος, παρακμιακού εμπορίου, ασύμβατου με τις αντιλήψεις μιας σύγχρονης ανθρώπινης κοινωνίας.

"Financial Times", 20.2.2012: ’’Ελλάδα: η πρώτη αποικία της Ευρωζώνης’’

Στο εκτενές διήγημα του Φραντς Κάφκα, «Στην αποικία των τιμωρημένων» - από τα πιο σημαντικά κείμενα του μεγάλου συγγραφέα- ένα σατανικό μηχάνημα, με τη βοήθεια ειδικών βελόνων και κατάλληλου προγραμματισμού, χαράσσει στο κορμί του τιμωρημένου την εκάστοτε ποινή. Υπεύθυνος για τη σωστή λειτουργία αυτού του φριχτού και πολύπλοκου μέσου βασανισμού είναι ένας αξιωματικός ο οποίος γεμάτος περηφάνια εξηγεί σε έναν φανταστικό επισκέπτη τον τρόπο της λειτουργίας του.

Για ακόμη μια φορά, στη χτεσινή μεγαλειώδη διαδήλωση της 12ης Φεβρουαρίου, οι εκατοντάδες χιλιάδες ειρηνικοί πολίτες που εκφράσαμε την εναντίωσή μας στα μέτρα που θα επιφέρουν τη σίγουρη περαιτέρω εξαθλίωση της ζωής μας και την υποθήκευση του μέλλοντος της πατρίδας μας και των μελλοντικών γενεών, υποστήκαμε την αδικαιολόγητη, αδίστακτη και εγκληματική επίθεση των δυνάμεων καταστολής, προφανώς εκτελούντων εντολές της κυβέρνησης Παπαδήμου για εκκένωση της Πλατείας Συντάγματος, προκειμένου να μην περάσει εικόνα πολιορκούμενης Βουλής στις τηλεοπτικές οθόνες απανταχού του κόσμου

Τελικά το σύστημα έφτασε, δια της πλαγίας –μούφα δημοψηφίσματα, εκατέρωθεν στημένους εκβιασμούς, επιδεικτικά τραβήγματα αφτιών από τους Ευρωπαίους «εταίρους», αναζήτηση και καπάρωμα των πολυπόθητων άλλοθι– στο επιδιωκόμενο, ανομολόγητο, αποτέλεσμα: ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, ήτοι μεταλλαγμένοι σοσιαλιστές με έντονη εσάνς νεοφιλελευθερισμού, εθνολάγνα παλαιο-δεξιά του χωριού και της γιαγιάς μου, και μια ελάχιστα καλυμμένη (ως πότε;) και μουλωχτή ακροδεξιά. Πλάι πλάι και χαμογελαστοί, στη δοτή μεταβατική κυβέρνηση, αγωνιστές της γενιάς του Πολυτεχνείου με υβριστές της γενιάς του Πολυτεχνείου, διπλωματούχοι σοσιαλιστές με πατεντάτους δεξιούς, επαγγελματίες της διαπλοκής με εθνικιστικά φιντάνια, σε μια ορκωμοσία-καθοσίωση – με τις ευλογίες ενός αγωνιστή, κάποτε αντιστασιακού, Προέδρου και του σκοτεινόχρωμου ιερατείου των ρασοφόρων.

Και μια Αριστερή-Πατριωτική πρόταση για την καθιέρωση του εορτασμού της ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ από τους Ναζί, στις 12 Οκτωβρίου, αντί του ανιστόρητου εορτασμού της ΚΗΡΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (28 Οκτ.)

Κανείς αληθινός δημοκράτης δεν θα ήθελε να συμβούν αυτά που συνέβησαν σήμερα στις παρελάσεις, σε όλη τη χώρα – κανείς, υπό κανονικές συνθήκες εννοείται…
Όμως σήμερα οι συνθήκες είναι, ολοφάνερα, έκτακτες. Κι οι συμβολισμοί, καθεστωτικοί και άλλοι, χάνουν μοιραία το κύρος και την άλω που τους περιβάλλει, καταρρέουν κενοί περιεχομένου όταν η αδικία κι η κοροϊδία περισσεύουν – και μάλιστα από τη μεριά εκείνων που οφείλουν πάνω απ’ όλους να υπερασπίζονται τα σύμβολα και το ιστορικό τους περιεχόμενο: τους πολιτικούς ταγούς.

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι παρεμβάσεις, εκκλήσεις, νουθεσίες, υποδείξεις, δριμύτατες κριτικές (αλλά σπάνια αυτοκριτικές) από πρωταγωνιστές του πολιτικού γίγνεσθαι της χώρας, ανθρώπους που έχουν διαδραματίσει καίριο ρόλο στην πορεία των πολιτικών πραγμάτων και φέρουν συλλογικές όσο και προσωπικές ευθύνες για τον ολοκληρωτικό εκτροχιασμό του τόπου και τον οικονομικό, κοινωνικό, οικολογικό και, φυσικά, πολιτικό ζόφο που βιώνουμε σήμερα (και θα βιώνουμε για πολλά χρόνια ακόμη…).

…Και ξαφνικά, την ώρα που τα υπουργικά συμβούλια δίνουν και παίρνουν και το σασπένς στην κοινωνία καλά κρατεί, η τρόικα δείχνει τα αληθινά της δόντια, οι διεθνείς Κασσάνδρες προφητεύουν την επερχόμενη καταστροφή, η πλειονότητα των οικονομικών αναλυτών προεξοφλεί τη χρεοκοπία, με τον ένα ή άλλο τρόπο, της ελληνικής οικονομίας, και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας αλληλοτρώγονται και πελαγοδρομούν, «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…», που θα ’λεγε κι ο ποιητής –χωρίς πυξίδα και σωστά ζυγιασμένο έρμα στο καράβι, που θα ’λεγε κι ένας επαρκής καπετάνιος– να σου και ο τέως πρωθυπουργός, ο κ. Κ. Σημίτης, σε ένα άρθρο του

Μάκαρος, όπως «δικός μας άνθρωπος» δηλαδή. Μην τον είδατε, τον φαντομά καλόγερο-βασανιστή –από χόμπι!– του ΕΑΤ-ΕΣΑ, τον άλλοτε οιονεί πρόεδρο της ΑΕΚ, της Καβάλας και της μαφίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον φιλοπαίγμονα σαδιστή και εφευρετικότατο τιμωρό των απείθαρχων συνεργατών του, τον συκοφάντη εκδότη (που καταδικάστηκε για την υπόθεση Λαλιώτη αλλά βγήκε πάραυτα με … ανήκεστο!), τον λαθρέμπορο χρυσού, τον ευεργέτη του παρακράτους, του παραδικαστικού και της γνωστής παράγκας, τον σπόνσορα «οργάνων» και δημοσίων λειτουργών του ελληνικού κράτους…

Σήμερα, στην καθημαγμένη χώρα μας, οι δυνάμεις της Μεταρρύθμισης με αριστερό, προοδευτικό και πράσινο/οικολογικό πρόσημο βρίσκονται διάσπαρτες σε διάφορους κομματικούς –και μη– χώρους. Απέναντι στην πρωτόγνωρη λαίλαπα μιας αντιδραστικής, αντιλαϊκής και εν τέλει αδιέξοδης πολιτικής, απέναντι σε μια ανυπόληπτη όσο και αδίστακτη κυβέρνηση, μια κυβέρνηση των καθημερινών αυτοκτονιών και της κατάλυσης κάθε έννοιας κοινωνικού ιστού, οι προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις πασχίζουν να αντισταθούν, καθεμιά από το δικό της μετερίζι...

Μετά την πολυσυζητημένη «επική επέλαση» κατά των αυθαιρέτων –στην πραγματικότητα κατά του περιβάλλοντος, με την επιχειρούμενη αντισυνταγματική νομιμοποίηση της αυθαίρετης δόμησης και, το χειρότερο, χωρίς πειστικό σχέδιο για την οριστική εξάλειψη αυτού του απαράδεκτου φαινομένου στο μέλλον– η κυβέρνηση δια του νομοσχεδίου του υπουργείου ΠΕΚΑ για τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις παρουσιάζεται πανέτοιμη να απορρυθμίσει πλήρως την –όποια, τελοσπάντων, έχει απομείνει– περιβαλλοντική προστασία, ερχόμενη σε κατάφωρη αντίθεση τόσο με τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Αν είναι αλήθεια ότι, σε πείσμα των καιρών και των σημείων, ζούμε σε μια δημοκρατική, ευνομούμενη χώρα που (θέλει να πιστεύει ότι) έχει αφήσει πίσω της πρακτικές και εικόνες άλλων εποχών, η εικόνα ντροπής της 29ης Ιουνίου στην Πλατεία Συντάγματος –εικόνα που, παρεμπιπτόντως, έκανε σε live αναμετάδοση το γύρο του κόσμου– μόνο κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν θυμίζει. Μια εικόνα που γυρίζει το ρολόι του δημοκρατικού χρόνου στη χώρα μας πολλές δεκαετίες πριν…

Είσαι μετανάστης; Είσαι μελαψός ή μαύρος; Είσαι, δυνητικά, φονιάς! Αυτή, προφανώς, είναι η ετυμηγορία των αυτοσχέδιων εθνολαϊκών δικαστηρίων που έστησαν στο άψε-σβήσε οι Χρυσαυγίτες και οι παραφυάδες τους εξαπολύοντας πογκρόμ κατά των αλλοδαπών στο κέντρο της πρωτεύουσας, ξυλοκοπώντας, τραυματίζοντας, εισβάλλοντας σε σπίτια, ακόμη-ακόμη σκοτώνοντας. Με το κράτος φυσικά απόν…