Πολλές φορές μια είδηση από το αστυνομικό ρεπορτάζ θυμίζει εταιρεία startup: Αρκεί φαντασία, μια ιδέα και καλή επικοινωνία για να αποσπάσεις χρηματοδότηση.

Μία από τις πιο βασικές αρχές στη δημοσιογραφία είναι ότι «σημασία δεν έχει τι λέει κάποιος, αλλά ποιος το λέει». Για παράδειγμα (αχρείαστο μεν, αλλά με τόσα που βλέπουμε…) αν κάποιος σ’ ένα καφενείο πει ότι πρέπει να πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία δεν είναι είδηση. Είδηση είναι να το πει ένας εν ενεργεία στρατηγός ή ένας υπουργός κλπ.

Μας απειλούν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η Γη δεν είναι στρογγυλή; Όταν καίνε τα βιβλία γεωγραφίας και φυσικής, ναι, μας απειλούν. Όταν η ιδέα παράγει πράξεις, τότε η πράξη διώκεται, όπως και οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί.

Σε αντίθεση με την ιστορία της καθολικής εκκλησίας , «μάγοι» και «μάγισσες» δεν υπήρξαν στην ορθόδοξη πλευρά του χριστιανισμού.

Το «γιατί» , σύμφωνα με τη σχετική βιβλιογραφία, πρέπει να αναζητηθεί στη σχέση των ευρωπαϊκών μεσαιωνικών πληθυσμών με τον «άλλο».

H εικόνα είναι ξεχασμένη σήμερα αλλά, το 1981, ήταν καθημερινή στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και βέβαια πρωτόγνωρη για τους πρωτοετείς φοιτητές από την επαρχία: Κάθε βράδυ, στο δελτίο ειδήσεων (δύο κανάλια υπήρχαν) πολλοί περαστικοί στο εμπορικό κέντρο της πρωτεύουσας συγκεντρώνονταν μπροστά από τις βιτρίνες με τα τότε καταναλωτικά φετίχ, τις έγχρωμες τηλεοράσεις που ήταν όλες σε λειτουργία.

Λίγο πριν τις αρχές του 21ου αιώνα ο Τζέρεμι Ρίφκιν αιφνιδιάζει με την «οικονομία του υδρογόνου». Ο αμερικανός διανοητής υποστήριξε ότι η παραγωγή υδρογόνου είναι αυτή που θα ανατρέψει τη βρώμικη τριάδα –κάρβουνο, πετρέλαιο,
φυσικό αέριο- παρέχοντας φθηνή, άφθονη και καθαρή ενέργεια.

Εργατική πρωτομαγιά. Με 1.400.000 ανέργους. Με τα συνδικάτα σε πλήρη ανυποληψία και αμέτοχα σχεδόν εξαφανισμένα από την πραγματική ζωή. Με το φάντασμά τους να οργανώνει συγκεντρώσεις για να τιμηθεί εκείνη η πρωτομαγιά στο Σικάγο.
Η Πρωτομαγιά δεν έφερε τη δημοκρατία. Υπηρέτησε και πολλά ολοκληρωτικά καθεστώτα. Αντίθετα, η αστική δημοκρατία επέβαλλε τα συνδικάτα στο μεδούλι της πολιτικής ζωής. Η συμμετοχή τους στη διαμόρφωση των σχέσεων μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας με στόχο μια κοινή πορεία, ήταν μεγάλη.

Πριν από 7 μήνες ανέλαβα τη διεύθυνση του 9,84. Το ποιός ήταν ο σταθμός, δεν χρειάζεται να το αναφέρω. Απλώς ότι η μισθοδοσία των περίπου 280 δημοσιογράφων του σταθμού, σε σύνολο 380 εργαζομένων, (που βέβαια είχε φροντίσει να βγεί από τις έρευνες ακροαματικότητας- η πρώτη εκτίμηση τον περασμένο Μάρτιο ήταν στο 0,4%!) στοίχιζε περίπου 9.000.000 ευρώ /χρόνο, περίπου όσα ξοδεύονταν για τα συσίτια αστέγων και περίπου όσα χρειάζονται για τη σίτιση των 90 βρεφονηπαικών σταθμών της Αθήνας.

Την περασμένη εβδομάδα, μπορούσε να δει κανείς την Αθήνα διαφορετικά. Οπως και την προπερασμένη, όπως και αρκετές εβδομάδες τους τελευταίους μήνες.
Για παράδειγμα, μια μέρα της προηγούμενης εβδομάδας, το βράδυ, περίπου 70 - 80 κάτοικοι της περιοχής Φιλοπάππου αλλά και από αλλού συγκεντρώθηκαν σε παρκάκι της περιοχής. Είχε οργανωθεί με πρωτοβουλία της Ραλλούς –ηθοποιός που διατηρεί κατάστημα βιολογικών τροφών– παράσταση Καραγκιόζη, έναντι περίπου 4 ευρώ η οικογένεια. Πολλοί δεν πλήρωσαν, αφού από νωρίς είχε καλυφθεί το απαιτούμενο ποσό των 200 - 250 ευρώ.