Δυστυχώς, η κυβέρνηση επιλέγει για μια ακόμη φορά το μοντέλο της επικοινωνίας αντί του ουσιαστικού σχεδιασμού για την επόμενη μέρα

Μετά τις πυρκαγιές του καλοκαιριού, θα περίμενε κανείς ότι η κυβέρνηση θα διδασκόταν από τα λάθη της, που οδήγησαν σε μια τεράστια οικολογική καταστροφή. Έστω και με καθυστέρηση δύο ετών, έστω και μετά από αυτό το βαρύ περιβαλλοντικό και οικονομικό τίμημα της απραξίας της, θα προχωρούσε σε έναν σοβαρό σχεδιασμό για την επόμενη μέρα της Πολιτικής Προστασίας στη χώρα μας.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (Intergovernmental Panel on Climate change IPCC), που δημοσιεύθηκε στις 9 Αυγούστου 2021, επιστήμονες παρατηρούν αλλαγές στο κλίμα της Γης σε κάθε περιοχή και σε ολόκληρο το κλιματικό σύστημα.

(παρουσίαση των κύριων σημείων)

Το γεγονός ότι υπό τις ίδιες συνθήκες ακραίου καύσωνα οι γειτονικές μας χώρες περιόρισαν στο ένα τρίτο την αύξηση των καμένων εκτάσεων σε σχέση με εμάς αποδεικνύει πως δεν «κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν» ● Τα παραδείγματα της Ιταλίας και της Πορτογαλίας καταδεικνύουν ότι μπορούμε πολύ καλύτερα ● Σε αυτό το κάδρο είναι ύβρις να αναζητήσουμε τις ευθύνες στους πολίτες, όταν εμείς δεν έχουμε κάνει πρώτοι όσα μας αναλογούν σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Μόνο μερικές σκόρπιες αναφορές των ομιλητών στην κλιματική κρίση,άλλοτε ως σωσίβιο λαθών και παραλείψεων κι άλλοτε ως στήριξη μιας αντιπολιτευτικής ρητορικής, θύμιζε ότι η συζήτηση στην Βουλή για τα δάση και τις δασικές πυρκαγιές διεξάγεται εν έτει 2021. Θα μπορούσε αυτή η συζήτηση να είχε γίνει το 1988, 33 χρόνια πριν, όταν η Ελλάδα ερχόταν αντιμέτωπη με την πρώτη μεγάλη καταστροφική πυρκαγιά, χάνοντας 1,5 εκατομμύριο στρέμματα γης ή το 2000, πριν 21 χρόνια, που είχαμε την καταστροφικότερη, μέχρι σήμερα, πυρκαγιά, με 1,6 εκατομμύρια καμένα στρέμματα.

Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης δεν είναι μόνο θέμα διαχείρισης. Είναι πρωτίστως ζήτημα κατεύθυνσης και ιδεολογίας

Γιατί να ζητήσει κάποιος συγγνώμη όταν πιστεύει ότι όλα έγιναν καλώς στις πυρκαγιές, ότι έγιναν όσα ήταν ανθρωπίνως δυνατά κι όταν μαζί μ’ αυτά απαριθμεί και τις άλλες «εθνικές» του επιτυχίες; Επιτυχία στην πανδημία. Επιτυχία στους εμβολιασμούς.

Με εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα αποτεφρωμένα, με εκατοντάδες σπίτια και επιχειρήσεις κατεστραμμένα και με πολλούς συμπολίτες μας να βρίσκονται ξαφνικά στη δεινή θέση του περιβαλλοντικού πρόσφυγα ή του καταδιωκόμενου από τις φλόγες εσωτερικού μετανάστη, γυμνοί από κάθε περιουσία, είναι αδύνατο να περπατήσουν τα αφηγήματα αυτοθαυμασμού που διακινούνται με τίτλο «Τα πάμε εξαιρετικά» ή «Η αντιπυρική προετοιμασία μας είναι πρότυπη». Οσοι συνεχίζουν να τα υποστηρίζουν, απλώς συδαυλίζουν την αγανάκτηση των πυροπλήκτων.

Σε συνθήκες κλιματικής κρίσης, τα ακραία καιρικά φαινόμενα αλληλοσυνδέονται κι αλληλοεπιδρούν, καθένα τροφοδοτεί κι ενδυναμώνει το άλλο, οι καταστροφές που προξένησε το ένα γίνονται ευνοϊκό πεδίο για τη μεγέθυνση των καταστροφών που θα επιφέρει το επόμενο, πυκνώνει η αλληλοδιαδοχή τους σε πολύ συντομότερο χρόνο, ελαχιστοποιούνται τα περιθώρια επούλωσης όσων πληγών καθένα ανοίγει.

Η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση από το Αστεροσκοπείο Αθηνών για την επικίνδυνη κατάσταση που προκαλούν στην ατμόσφαιρα της Αττικής οι πυρκαγιές, προξενεί και στην Ελλάδα ένα ψυχολογικό φαινόμενο που γνώρισαν πρόσφατα οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης και του Σαν Φρανσίσκο: Η βεβαιότητα των αστών (και με τις δύο σημασίες του όρου) ότι ζουν σε έναν ασφαλή θύλακα που θα τους προστατεύσει από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής πνίγεται σε ένα σύννεφο καπνού.