Η γεωπολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο αλλάζει. Με αργούς ρυθμούς, αλλά κινείται. Όλοι οι παίκτες παίρνουν αποφάσεις και επιχειρούν να εντάξουν τα συμφέροντά τους μέσα από σε μια νέα οπτική. Η παρούσα κατάσταση πραγμάτων ζημιώνει όλους τους παίκτες, είτε παίζουν με τις εντάσεις, είτε προσπαθούν να παραμείνουν στη διπλανή γωνία, επωφελούμενοι της διπλωματίας τους αδράνειας. Σημαντικά ζητήματα δεν αφορούν μονομερώς εθνικές υποθέσεις.

Ολοένα και συχνότερα το τελευταίο διάστημα, μου έρχεται στον νου η διάσημη ρήση ενός Περουβιανού στρατηγού, του Οσκαρ Μπεναβίντες: «Για τους φίλους μου τα πάντα, για τους εχθρούς μου ο νόμος»!

Οχι, δεν θα πάω τόσο πίσω για να υπενθυμίσω τους διορισμούς ογδοντάχρονων και απόστρατων στις διοικήσεις των νοσοκομείων αποτυχημένων πολιτευτών ως συμβούλων σε υπουργούς (θα ήθελα βέβαια πολύ να μάθω τι ακριβώς συμβουλεύουν, που αξίζει να πληρώνεται από τους φόρους μας), ή τον τρόπο επιλογής των γενικών γραμματέων των υπουργείων, όπου οι εκκλήσεις για ανοιχτές και αξιοκρατικές διαδικασίες ήταν τελικά πρόσχημα για κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος πάντων, αυτά «παραγράφηκαν».

Μετά το διαζύγιο της ευρωπαϊκής Δεξιάς με το Fidesz του Βίκτορ Όρμπαν, οι ομάδες της φασιστικής και μη Ακροδεξιάς δίνουν μάχη για να τον προσελκύσουν

Το διαζύγιο ανάμεσα στην ευρωπαϊκή Δεξιά και το Fidesz του Βίκτορ Όρμπαν αποτελεί αναμφισβήτητα θετικό στοιχείο, παρʼ όλο που ο Όρμπαν αποσύρθηκε για να αποφύγει τον εξευτελιστικό εξοστρακισμό του μετά την αλλαγή των εσωτερικών κανονισμών της ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), που θα μπορεί πλέον να διαγράψει από τους κόλπους της μια εθνική αντιπροσωπεία και όχι μόνο κάποιον ευρωβουλευτή.

Ο αρχικός κυβερνητικός σχεδιασμός ήταν να αρχίσει η απόσυρση των μέτρων στήριξης σταδιακά από τον Απρίλιο, αλλά η εξέλιξη της πανδημίας δεν διευκολύνει κάτι τέτοιο· η έναρξη της απόσυρσης των μέτρων μετατίθεται αρκετές εβδομάδες, από Μάιο, με την προσδοκία και μιας μερικής αντιστάθμισης των αρνητικών συνεπειών της από τα έσοδα της τουριστικής κίνησης, που επίσης μετατίθεται.

«Χρειάζεται να δομήσουμε μια μορφωμένη κοινωνία που θα αποδέχεται και θα κατανοεί τη διαφορετικότητα γιατί η ανθρωπότητα είναι η διαφορετικότητα» τονίζει η Ολίβια Γκαζαλέ.

Είναι καθηγήτρια Φιλοσοφίας και τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στη συγγραφή. Εγινε διεθνώς γνωστή όταν το τελευταίο της βιβλίο «Le Mythe de la virilité: un piège pour les deux sexes» (Robert Laffont, 2017) - «Ο Μύθος της Αρρενωπότητας: Μια παγίδα και για τα δύο φύλα» έτυχε να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2017, την ίδια δηλαδή ακριβώς χρονική στιγμή που η υπόθεση Γουαϊνστάιν στις ΗΠΑ έγινε παγκόσμιο θέμα.

Με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους το φύλο θεσμοθετείται αντιθετικά και ιεραρχικά σε δυο διακριτές αλληλεξαρτώμενες έμφυλες κατηγορίες, στις οποίες εντάσσονται όλοι οι πολίτες στη βάση του βιολογικού τους φύλου.

Το φύλο και το ελληνικό έθνος

Το φύλο των αντρών εγγράφεται στον αποκαλούμενο δημόσιο χώρο και το φύλο των γυναικών στον λεγόμενο ιδιωτικό χώρο. Η κοινωνική αυτή θεσμοθέτηση προβάλλεται ως φυσική κατάσταση, επικαλείται τη φύση και επιστρατεύει τη βιολογία, η οποία αναλαμβάνει ως "επιστήμη της φύσης" να θεμελιώσει τη διαφορά και τις μεγάλες της συνέπειες.