Και περνούσαν και περνούσαν μπροστά από το κοριτσάκι. Κι έβλεπαν… Δεν έβλεπαν. Μόνο τον εαυτό τους έβλεπαν. Ετσι τους έμαθαν. Ετσι τους είπαν. Ετσι τους δασκάλεψαν. Τι να τον κάνεις τον άλλο; Απού μπορεί κι απάνω του. Ετσι είναι η ζωή τούς είπαν. Σκληρή. Μην κωλώνεις. Ο εαυτός σου πάνω απ’ όλα. Τα οφέλη σου και μόνο κοίτα. Την ευχαρίστησή σου. Αρπαζε τις ευκαιρίες όπως να ’ναι. Οπου να ’ναι. Μην το ψάχνεις. Απόφευγε τις «κακοτοπιές».

Η υποχρεωτικότητα, η ελευθερία, τα δικαιώματα, η αλληλεγγύη, η Δεξιά, η Αριστερά.

Η διαχείριση της πανδημίας βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Δεν πρόκειται για ελληνική πρωτοτυπία, αλλά είναι γεγονός ότι στη χώρα μας το φαινόμενο παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, σε συνδυασμό με το ότι διαδέχεται μια πολύχρονη κοινωνική κρίση.

Σημαντικές αλλαγές ρίχνουν βαριά τη σκιά τους πάνω από την Κίνα. Το πολιτικό σύστημα της χώρας θα υποστεί σύντομα μια ευρεία μεταρρύθμιση. Ο Σι Τζινπίνγκ απομακρύνει την Κίνα από τον δρόμο που χάραξε ο Ντεγκ Σιαοπίνγκ μετά τον τρόμο της Πολιτιστικής Επανάστασης, για να την επιστρέψει σε ένα σύστημα απόλυτης εξουσίας του ενός, χωρίς χρονικούς περιορισμούς, όπως συνέβαινε επί Μάο Τσετούνγκ.

Οι κοινοί στόχοι, οι αποκλίσεις και οι συμβιβασμοί μεταξύ Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων και Φιλελευθέρων στη Γερμανία

“Να τολμήσουμε περισσότερη πρόοδο” είναι ο τίτλος που επέλεξε για την προγραμματική συμφωνία της η νέα κόκκινη - πράσινη - κίτρινη κυβέρνηση συνασπισμού στη Γερμανία, εν είδει συνέχειας στο “να τολμήσουμε περισσότερη δημοκρατία” του Βίλι Μπραντ, όταν σχημάτισε το 1969 κυβέρνηση μαζί με τους Φιλελεύθερους.

Πώς εξηγείτε το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών; Γιατί είναι δύσκολη η αντιμετώπισή του;

Η βία κατά των γυναικών αποτελεί μέρος της δομής των κοινωνιών μας και του συστήματος λειτουργίας τους. Φαινόμενο τόσο παλιό όσο και οι πατριαρχικές μας κοινωνίες, αναγνωρίστηκε ως κοινωνικό πρόβλημα χάρη στις έρευνες και τις προσπάθειες των φεμινιστριών, που έγιναν αποδεκτές και από τους διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, η Ε.Ε., το Συμβούλιο της Ευρώπης, κ.ά. Η βία, αλλά και η απειλή της βίας, συνιστούν σημαντικό μέσο κοινωνικού ελέγχου.

«Η κλιματική κρίση θέτει την ανθρωπότητα σε μια πρωτόγνωρη δοκιμασία που επιβάλλει συνεργασία και δράση»

“The changing childhood project”. Στη μεγάλη έρευνα για την παιδική ηλικία στον 21ο αιώνα, που διεξήγαγε, με αφορμή τα 75 της χρόνια, η UNICEF, σε 21 χώρες, σε όλες τις ηπείρους, πήραν μέρος 21.000 άτομα ηλικίας από 15 ώς 24 ετών και άνω των 40. Οι νέοι εμφανίζονται γενικά πιο αισιόδοξοι για το μέλλον από ό,τι οι μεγαλύτεροί τους.

H χαρά ή και η έκπληξη από το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της ομάδας του Σταύρου Καπάκου στις εκλογές για τη διοίκηση του ΕΔΟΕΑΠ, του αυτόνομου υγειονομικού και επικουρικού ταμείου των δημοσιογράφων και των εργαζομένων στα ΜΜΕ, γρήγορα έδωσε τη θέση της στο βάρος της ευθύνης που κουβαλάει μια «ολοκληρωτική» και απόλυτη νίκη.

Το μήνυμα της Συνθήκης του Κυρηνάλιου που υπόγραψαν χθες στην Ρώμη οι Μακρόν και Ντράγκι είναι κάτι παραπάνω από σαφές.

Παραπέμπει στην Συνθήκη των Ηλυσίων που υπέγραψαν τον Ιανουάριο του 1963 οι Ντε Γκολ και Αντενάουερ, η οποία έγινε μια δεκαετία αργότερα το σημείο αναφοράς του Γαλλογερμανικού Άξονα που συγκρότησαν ο Ζισκάρ και ο Σμιτ μετά το 1974.

«Νέο δάσος», «έργα-φωτοδότες», χορηγοί και ο Γκολντάμερ... Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με την επόμενη μέρα μιας καταστροφής όπως αυτή που συνέβη τον περασμένο Αύγουστο στη Βόρεια Εύβοια; Η «Εφ.Συν.» αναζήτησε τις απαντήσεις από τον άνθρωπο που ο πρωθυπουργός έθεσε επικεφαλής της Επιτροπής Ανασυγκρότησης, τον Σταύρο Μπένο.

Σε σκοτσέζικο ντους μοιάζουν να εξελίσσονται οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Κίνα και τη Ρωσία καθώς υπάρχουν ανοιχτοί δίαυλοι επικοινωνίας σε επίπεδο κορυφής από στενούς συνεργάτες των Τζο Μπάιντεν, Βλαντίμιρ Πούτιν και Σι Τζινπίνγκ και ταυτόχρονα από την Ουκρανία μέχρι την Ταϊβάν αναζωπυρώνονται εντάσεις για θέματα που υποτίθεται ότι είχαν δρομολογηθεί η εκτόνωση και η αποκλιμάκωση τους στις συναντήσεις του Μπάιντεν -τηλεδιασκέψεις και διά ζώσης- με τους Πούτιν και Σι.

Υπάρχουν κάποιες λέξεις/έννοιες, τις οποίες έχουμε ακούσει και έχουμε πει άπειρες φορές και γι’ αυτό τις θεωρούμε δεδομένες και συνεπώς εκτός συζήτησης. Μια τέτοια έννοια είναι το δίπολο Δεξιάς και Αριστεράς. Ολοι (νομίζουμε ότι) ξέρουμε χοντρικά τι σημαίνουν οι όροι, οι περισσότεροι διαλέγουμε μεταξύ των δυο, και μερικοί αφιερώνουν τη ζωή τους ολόκληρη για να δικαιώσουν την επιλογή τους.

Κινούμαι στο επίπεδο της μεταπολιτικής, χωρίς μικροκομματικές συμβάσεις • Δεν βλέπω μεταρρυθμιστική διάθεση στην κυβέρνηση • Στις δεύτερες εκλογές απαιτείται 38% για 151 έδρες.