Σήμερα τα μέσα επικοινωνίας μάς ενώνουν μέσω διαφορετικού τρόπου με τη φύση και τους ανθρώπους. Ολα φιλτράρονται μέσω των έξυπνων κινητών, των υπολογιστών καθώς και με τη συνεχή ενασχόληση με τα μέσα κοινωνική δικτύωσης όπως το Facebook, το Instagram, το Twitter κ.τ.λ. Και βέβαια τα αμέτρητα μηνύματα και emails που σε καθημερινή βάση λαμβάνουμε, καθώς και οι αναρτήσεις που παρακολουθούμε εντείνουν την κατάσταση. Με άλλα λόγια ζούμε σε ένα περιβάλλον που μας απομακρύνει από την άμεση διά ζώσης επικοινωνία.

Η νίκη του Τραμπ το 2016, λίγο μετά το Brexit, σηματοδότησε το απόγειο ενός διεθνούς πολιτικού κύκλου που συνοπτικά αλλά εύστοχα χαρακτηρίστηκε λαϊκιστικός. Εύλογα λοιπόν η ήττα του Τραμπ έθεσε το αντίστροφο ερώτημα. Κλείνει αυτός ο κύκλος; Μπορούμε να μιλάμε για μια γενικότερη υποχώρηση του ποικιλόχρωμου λαϊκιστικού κύματος; Εχουμε μια «επάνοδο στην κανονικότητα»; Και σε ποια κανονικότητα; Ή μήπως όλα αυτά είναι συγκυριακές διακυμάνσεις στο ίδιο πλαίσιο χωρίς βαθύτερες ασυνέχειες και ρήξεις;

Μια συντονισμένη επίθεση εναντίον της Πολωνίας και της Ουγγαρίας από την Ε.Ε. βλέπει η Βαρσοβία στον προτεινόμενο ευρωπαϊκό μηχανισμό για το κράτος δικαίου, που οδήγησε στο κοινό βέτο Βαρσοβίας-Βουδαπέστης στον κοινοτικό προϋπολογισμό. Γι’ αυτό το θέμα, τη σχεδόν καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων, που έχει προκαλέσει κύμα διαδηλώσεων διαμαρτυρίας, τα δικαιώματα ΛΟΑΤΚΙ και την απροθυμία υποδοχής μεταναστών στη χώρα του, απάντησε σε γραπτές ερωτήσεις της «Κ» ο πρέσβης της Πολωνίας στην Αθήνα, Αρτουρ Λόμπαρτ, ο οποίος απέκλεισε, πάντως, κατηγορηματικά ένα Polexit.

Ουδείς φαντάζομαι θέλει έναν πρωθυπουργό δέσμιο της κατηφούς ακοινωνησίας. Το ίδιο ισχύει για τους υπουργούς, τους πολιτικούς αρχηγούς, τους λοιμωξιολόγους, τους εντατικολόγους. Για όσους δεσπόζουν στο γυαλί, άρα και στη ζωή μας, γυάλινη κι αυτή: και εξαρτημένη από την τηλεκαθοδήγηση και εύθραυστη σαν γυαλί. Το ύφος, το βλέμμα, ο τόνος της φωνής τους σημαίνουν περισσότερα από τα λεγόμενά τους. Αν τα συμφραζόμενα υποδηλώνουν βαριά μελαγχολία, ο θεατής θα την ερμηνεύσει σαν κρυμμένο φόβο. Και θα υποθέσει ότι «αυτοί που ξέρουν», ξέρουν κάτι παραπάνω, κάτι άσχημο, που δεν το λένε για να μην τρομάξουμε. Φυσικά, με τέτοιες εικασίες, ο θεατής παραδίδεται στον φόβο και τον μεταδίδει.

Στη Νέα Ζηλανδία και την Ιαπωνία πολυεθνικοί κολοσσοί δοκιμάζουν συνταγές ανάποδες από αυτές του διδύμου Μητσοτάκη - Πισσαρίδη

Ο Μητσοτάκης -αυτός του "ξεπερασμένου οκταώρου"- αρέσκεται να εντάσσει τον εαυτό του στο ίδιο κλαμπ με τη Νέα Ζηλανδία. Ώρα λοιπόν να μάθει ότι στη χώρα της Τζασίντα Άρντερν το οκτάωρο όντως ξεπεράστηκε, αλλά σε διαφορετική κατεύθυνση: Μετά τις σχετικές προτροπές της πρωθυπουργού των Εργατικών, η Unilever ανακοίνωσε ότι για ένα χρόνο θα εφαρμόσει εβδομάδα τεσσάρων εργάσιμων ημερών με οκτάωρο και αμετάβλητο μισθό. Στόχος της, αν διαπιστώσει ότι όντως αυξάνεται η παραγωγικότητα, να επεκτείνει το μέτρο στους 155.000 υπαλλήλους της σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Αναρωτιούνται πολλοί γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εισπράττει τη φθορά της Νέας Δημοκρατίας και παραμένει στάσιμος στα ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις ή στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση ανεβαίνει λίγο.

Παρά το γεγονός ότι το κλίμα στην κοινωνία αλλάζει αργά αλλά σταθερά, παρά το γεγονός ότι οι επιδόσεις της κυβέρνησης σε όλα τα πεδία δεν είναι καλές σύμφωνα με τους ερωτώμενους, παρά το γεγονός ότι οι πράξεις της, οι εσκεμμένες παραλείψεις της και η σκανδαλώδης εύνοια που δείχνει σε επιχειρηματικά συμφέροντα συναντούν την αντίδραση της πλειονότητας των πολιτών, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν φαίνεται να κερδίζει έδαφος.

Στον πόλεμο με τον αόρατο εχθρό, ηγήτορας είναι η επιστήμη. Η πολιτική οφείλει να είναι βοηθός της· στρατιώτης, όχι στρατάρχης. Οι αντιφάσεις της επιστήμης, προϊόν της σταδιακής αποκάλυψης των μυστηρίων του ιού, είναι πολύ λιγότερο βλαπτικές από τις βλέψεις της πολιτικής και τις δεύτερες σκέψεις της.

Την ανάγκη διενέργειας τεστ σε ομάδες πληθυσμού που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν και παραμένουν στην αφάνεια χωρίς να έχουν κάνει την απαραίτητη εξέταση τονίζει στην «Α» ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και διευθυντής του Εργαστηρίου Οικονομικών της Υγείας Δημήτρης Νιάκας.