Στην πρόσφατη «έκθεση προόδου» για την Τουρκία η η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταγράφει μία μεγάλη σειρά πολιτικών, θεσμικών, κοινωνικών «ελλειμμάτων» που χαρακτηρίζουν τη χώρα στην πορεία της προς την (αμφίβολη) ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.). Σημειώνει ακόμη ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα της Τουρκίας (7.200 ευρώ) αντιστοιχεί μόλις στο 30,7% του μέσου όρου της Ε.Ε. Έτσι, παρά την πρόοδο που η Τουρκία έχει σημειώσει τα τελευταία χρόνια στην προσπάθεια να εκπληρώσει τα «κριτήρια ένταξης» («κριτήρια Κοπεγχάγης»), υπολείπεται σημαντικά σε επίπεδο τόσο πολιτικής όσο και οικονομικής ανάπτυξης από τις υπόλοιπες χώρες μέλη της Ε.Ε. Η διαπίστωση αυτή δεν επισημαίνεται ως επικριτική αναφορά προς τη γείτονα χώρα. Επισημαίνεται ως «συγκριτική αναφορά» για μια σημαντική κατηγορία συν-Ελλήνων που σταθερά διατείνεται ότι η Τουρκία «πραγματοποιεί προόδους» και «ενισχύει τη θέση της διεθνώς», ενώ η Ελλάδα παραμένει σταθερά πίσω. Πρόκειται για επιχείρημα που ακούγεται συχνά πυκνά σε διάφορες Σχολές (κυρίως των Ενόπλων Δυνάμεων). Πρόκειται βεβαίως για έναν από τους πολλούς μύθους που συντηρούμε. Συγκριτικά με την Ελλάδα η Τουρκία βρίσκεται πολύ, πάρα πολύ πίσω σε επίπεδο τόσο πολιτικής όσο και οικονομικής ανάπτυξης, έστω και αν το 1952 (έτος της ταυτόχρονης προσχώρησης των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ) βρίσκονταν σε περίπου ίδιο επίπεδο οικονομικής ανάπτυξης. Ένας άλλος μύθος που επίσης διακινείται είναι ότι η Τουρκία διαθέτει σταθερή και σχεδιασμένη εξωτερική πολιτική και ιδιαίτερα αποτελεσματική διπλωματική υπηρεσία. Μύθος. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Το γεγονός και μόνο ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και είκοσι πέντε χρόνια και η Τουρκία αγωνίζεται να επιτύχει αυτό που η Ελλάδα κατάφερε πριν από ένα τέταρτο του αιώνα δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική και η ελληνική διπλωματική υπηρεσία είναι σαφώς πιο αποτελεσματικές, τόσο στον σχεδιασμό όσο και στην επίτευξη στόχων. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν μύθους και ιδεοληψίες, που όμως βολεύουν ορισμένους που θέλουν να βλέπουν μια «ισχυρή Τουρκία» και μια «ασθενή Ελλάδα». Ίσως για να δικαιολογούνται και οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες...