Ας δούμε την εικόνα του ΠΑΣΟΚ και του περιβάλλοντος χώρου από ψηλά. Υπάρχει το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, παρέλαβε ο Κώστας Σημίτης και διέλυσε ο νεώτερος Παπανδρέου, προτού το παραδώσει σιδηροδέσμιο στο Μνημόνιο και στον Ευάγγελο Βενιζέλο -που δεν μπορούσε να κάνει τίποτε και αξιοπρεπώς κατέθεσε την εντολή.

Στις αρχαιρεσίες που ακολούθησαν η Φώφη Γεννηματά επικράτησε του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος προς τιμήν του δεν περιέφερε τις φιλοδοξίες του στο "Βυζαντινό" του Χίλτον αλλά τις έθεσε προς κρίση στην κομματική βάση. Καθαρά πράγματα.

Τι άλλο υπάρχει; Το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη που ξεκίνησε με υψηλές προσδοκίες αλλά ακολουθεί την παράδοση των μικρών προσωπικών κομμάτων και ξεφουσκώνει, χωρίς να έχει αποσαφηνίσει αν ανήκει στην κεντροαριστερά, στην κεντροδεξιά, στο σκέτο κέντρο -ή στο 5ο σύστημα προσκόπων της περιοχής του.

Υπάρχει ακόμη η ΔΗΜΑΡ που είχε βγάλει φτερά επί των ημερών του Φώτη Κουβέλη, αλλά της τα έκοψε ο ίδιος και σήμερα με τον ευπρεπή και υποσχόμενο Θανάση Θεοχαρόπουλο συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ και τη Φώφη. Είναι πρώτο υγιές σχήμα πολιτικής σύμπραξης σ’ αυτό το χώρο. Να μην ξεχάσουμε και το κόμμα που πήγε να στήσει ο Γ. Παπανδρέου στρεφόμενος εναντίον του ΠΑΣΟΚ που τον εξέθρεψε, αλλά δεν είχε τύχη.

Και από εκεί και κάτω υπάρχουν οι "παράγοντες". Αργόσχολοι πρώην υπουργοί, άεργοι της πολιτικής, νταλαβερτζήδες ποικίλων επιδιώξεων και τελειωμένοι διάφορων προελεύσεων, που φιλοδοξούν να ξαναμπούν στο παιχνίδι -ακόμη και αν είναι να τους περισυλλέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που δεν δείχνει πρόθυμος να κάνει τέτοιο λάθος.

Από αυτούς τους τελευταίους ξεκίνησε η θεωρία ότι η "χώρα χρειάζεται τρίτο πόλο στο πολιτικό σύστημα" και γι’ αυτό πρέπει να ανασυγκροτηθεί η Κεντροαριστερά σε έναν φορέα -με τους ίδιους πρώτο τραπέζι πίστα εννοείται.

Από πουθενά δεν προκύπτει ότι χρειάζεται τρίτος πόλος -μια χαρά λειτουργούν τα συστήματα με δυο πόλους στην Ευρώπη. Αλλά ας πούμε ότι ένας πολιτικός φορέας με κεντροαριστερή ταυτότητα που θα εντάσσεται στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία είναι αναγκαίος.

Τότε όλοι οι διάφοροι σουλατσαδόροι γιατί δεν επιστρέφουν στο ΠΑΣΟΚ για να το διαμορφώσουν και να βάλουν και υποψηφιότητα για πρόεδροι στις επόμενες αρχαιρεσίες του; ’Η γιατί δεν κάνουν αυτό που πάει να κάνει ο Γιάννης Ραγκούσης, προετοιμάζοντας ένα νέο φορέα που θα εκτεθεί στη λαϊκή κρίση;

Αντί γι’ αυτό προσπαθούν να εργαλειοποιήσουν τον Σημίτη. Πρακτικά του ζητούν να στραφεί εναντίον του ΠΑΣΟΚ και της Γεννηματά. Είναι μακριά νυχτωμένοι.

Το ήθος και η σοβαρότητα του Σημίτη δεν του επιτρέπει ούτε να διασπάσει το κόμμα με το όποιο κυβέρνησε -και στις εκδηλώσεις του οποίου μετέχει και δεν την κοπάνησε όπως άλλοι- ούτε να στραφεί εναντίον της εκλεγμένης προέδρου του. Όποιος ενδιαφέρεται για την Κεντροαριστερά εκεί είναι η Ρόδος.

Η απάντηση Σημίτη στις παρασκηνιακές μεθοδεύσεις της παρέας που χρησιμοποιεί το όνομά του για να υπάρχει, ήταν υποδειγματική. Ένα μάθημα σωφροσύνης και ηθικής στην πολιτική. Γιατί όπως έλεγε από τον 19ο αιώνα ο Ιρλανδός πολιτικός Ντάνιελ Ο Κόνελ: "Τίποτε δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος".