Αν την ευθύνη για την χρεοκοπία και την πολυεπίπεδη κρίση της χώρας επωμίζονται τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα επί 45 έτη, την ευθύνη για το ότι την τελευταία πενταετία ο μεγάλος ασθενής είναι η θεσμική λειτουργία της Δημοκρατίας την φέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ασφυκτικός έλεγχος των ΜΜΕ. Υποβάθμιση του ρόλου και χειραγώγηση των Ανεξάρτητων αρχών. Ανεξέλεγκτη διαφθορά. Απ΄ ευθείας αναθέσεις και κλειστοί διαγωνισμοί. Υποκλοπές και παρακολουθήσεις. Ατροφική και ασθμαίνουσα Δικαιοσύνη. Βιώνουμε μία ΠΑΣΧΟΥΣΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Οταν τα μέσα ενημέρωσης όλων των κατηγοριών είναι ιμάντες μεταβίβασης της κυβερνητικής άποψης στους πολίτες, όλα είναι μια χαρά. Καλώς καμωμένα. Η κυβέρνηση, επειδή δεν είναι αχάριστη, ανταποδίδει. Βοηθάει με κρατική διαφήμιση, με χορηγίες, με τις λίστες και με ό,τι άλλο θα σκαρφιστεί προκειμένου να έχει υπό τον έλεγχό της το σύστημα ενημέρωσης και να το καθοδηγεί στην επιχείρηση χειραγώγησης του πλήθους.

Υπάρχουν τρία έργα που είναι συνώνυμα μιας σχεδόν ξεδιάντροπης αδιαφορίας του ελληνικού κράτους για τους κατοίκους της πρωτεύουσάς του: το πρώτο είναι η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου του Φαληρικού Ορμου, το δεύτερο η κατασκευή ενός σύγχρονου τερματικού σταθμού ΚΤΕΛ στον Ελαιώνα και το τρίτο η αναβάθμιση του κεντρικού σιδηροδρομικού σταθμού της χώρας, του περίφημου «σταθμού Λαρίσης»· θα αρκούσε η επίσκεψη οποιουδήποτε Ελληνα πρωθυπουργού τα τελευταία 40 χρόνια στη σιδηροδρομική «βιτρίνα» της Αθήνας για να κοκκινίσει από ντροπή. Ή, για να σκεφτεί ότι τα Τέμπη ήταν απλά θέμα χρόνου. Οταν μια πρωτεύουσα χώρας που είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης από το 1981 συμβιβάζεται με αυτήν την εικόνα του κεντρικού της σταθμού όλα είναι πιθανά. Ακόμα και τα πλέον απίθανα.

Κάτι, αλήθεια, συμβαίνει εδώ; Μια πρόχειρη απάντηση θα ήταν αρνητική, ότι τίποτα αξιόλογο δεν συμβαίνει. Βεβαίως είναι σημαντικό το εύρημα της Metron Analysis ότι μετά από μία 5ετία ξαναπαίρνει κεφάλι με 39% ο κ. Κανένας ως καταλληλότερος για πρωθυπουργός – ωστόσο έπεται από κοντά ο Κυρ. Μητσοτάκης με 33%, ενώ ακολουθεί το χάος, με τους άλλους αρχηγούς από 7% και κάτω. Για πρώτη φορά η κυβέρνηση υφίσταται αξιόλογη φθορά, 5,1 ποσοστιαίες μονάδες μέσα σε ένα μήνα – ωστόσο στην εκτίμηση ψήφου κρατιέται στο 31,4%, όσο έχουν μαζί ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά. Αρα η πολιτική κυριαρχία φθείρεται μεν, ωστόσο παραμένει ισχυρή.

Είναι έκδηλη η μετεκλογική ανησυχία της Νέας Δημοκρατίας, ότι ενδεχόμενη είσοδος της Νίκης στην επόμενη Βουλή θα μπορούσε να περιορίσει το εύρος της αυτοδυναμίας της. Η αγωνία όμως αυτή την έχει στρέψει σε μια προσπάθεια επαναπατρισμού των ακροδεξιών ψήφων και επαναπροσδιορισμού της ατζέντας της. Η πρώτη, αντανακλαστική αντίδραση του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά την αναμέτρηση και τα υψηλά ποσοστά της Νίκης, ήταν η μετάβαση στο Αγιον Ορος – επίσκεψη που αναβλήθηκε τελικά λόγω κορωνοϊού.

Συζήτηση για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» και ειδικότερα για τη μειονότητα στη Θράκη είναι αδύνατον να διεξαχθεί με ψυχραιμία και χωρίς (αυτό)λογοκρισία στις συνθήκες της προεκλογικής περιόδου.

Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Ν.Δ. και το πανίσχυρο εθνικιστικό λόμπι που διαπερνά όλους τους πολιτικούς χώρους καλλιεργούν ένα κλίμα «υπερπατριωτικής» τρομοκρατίας, στο οποίο υποχρεώνονται να υποταχθούν οι πάντες επί ποινή υψηλού εκλογικού κόστους.

Οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί διά στόματος Άδωνη Γεωργιάδη και Νίκου Παπαθανάση αλλά και του Κυριάκου Μητσοτάκη καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο για άμεσες ξένες επενδύσεις-ρεκόρ κατά τη διετία που ακολούθησε την πανδημία (2021-2022) ενέχουν ένα «μεγάλο μυστικό». Το γεγονός ότι κατά την τελευταία τριετία καταγράφηκαν οι μεγάλες εξαγορές πακέτων κόκκινων δανείων από ξένα funds, οι οποίες αντιστοιχούν σε περισσότερο από το 50%-65% των «επενδύσεων» αυτών (τα εισαγωγικά στις επενδύσεις προφανώς σχετίζονται με το ότι αυτές είναι… παραγωγικές μόνο για τα funds και όχι για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας).

Ο κύβος ερρίφθη. Οι εκλογές θα γίνουν στις 21 Μαΐου. Τη Μεγάλη Εβδομάδα αναμένεται να κλείσει η Βουλή - και κατά πάσα πιθανότητα να γλιτώσει η κυβέρνηση και από τη σύγκληση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας που ζητάει η αντιπολίτευση για τα Τέμπη.

Είναι τουλάχιστον ρομαντικός όποιος πιστεύει ότι κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα κάνει κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει εδώ και τέσσερα χρόνια. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Θα αποφύγουν κάθε διάλογο ουσίας πάνω σε προγραμματικά και πολιτικά ζητήματα.

Καμία κυβέρνηση δεν αγάπησε τόσο πολύ τον εαυτό της όσο η σημερινή, παρατήρησε προσφάτως ένας από τους πιο διεισδυτικούς παρατηρητές των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων. Δεν θα μπορούσε να είναι κανείς πιο εύστοχος.

Πράγματι, στα χρόνια που πα-ρακολουθώ την ελληνική πολιτική ζωή –και δεν είναι λίγα δυστυχώς– δεν θυμάμαι άλλη κυβέρνηση να έχει επιδείξει τόσο ισχυρή ροπή στην αυταρέσκεια και την αυτοπροβολή.

Η τραγωδία στα Τεμπη δεν έχει απλά ανατινάξει τον εκλογικό σχεδιασμό της κυβέρνησης. Δείχνει με βάση τα στοιχεία των πρώτων μετρήσεων, να απομακρύνει το βασικό πολιτικό στόχο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Την αυτοδυναμία της ΝΔ στις δεύτερες εκλογές.

Όπως λέγεται, οι δημοσκοπήσεις είναι η «φωτογραφία της στιγμής». Και η στιγμή αυτή είναι φορτισμένη. Κυριαρχεί και δικαιολογημένα η θλίψη, η οργή, η αγανάκτηση, ο θυμός, ένα ανάθεμα για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα.

Το «δύσκολο έθνος» βρίσκεται εκ νέου αντιμέτωπο με τους παραδοσιακούς δαίμονές του – όπως κατέδειξε η υποβάθμιση των υποδομών που ανέδειξε η φρικτή τραγωδία στα Τέμπη.

Λίγο νωρίτερα, οι υποκλοπές, όπως και τα μικρά ή λιγότερο μικρά οικονομικά σκάνδαλα, είχαν φέρει αντιμέτωπη τη ΝΔ με τους δικούς της δαίμονες: την απουσία αυστηρής ιδεολογίας, τον περιορισμένο σεβασμό στους θεσμούς, τον παλαιοκομματισμό. 

Κράτος αδιάφορο. Εβαλε τους συρμούς να τρέχουν με 160 και πάνω χλμ./ώρα, χωρίς να νοιαστεί να εγκαταστήσει το ηλεκτρονικό σύστημα ασφαλείας – κι ήταν περήφανο για τα «τρένα βέλη»! Κράτος κουφό και τυφλό: μάλλιασε η γλώσσα των μηχανοδηγών να προειδοποιούν κι είχαν πυκνώσει τα δυστυχήματα που από τύχη –μέχρι την Τρίτη– δεν είχαν θύματα, αλλ’ αυτό ούτε είχε δει ούτε είχε ακούσει κάτι.