Δεν θα μπορούσε η κυβέρνηση να βρει καλύτερο τρόπο να γιορτάσει τα πρώτα γενέθλιά της από την απόφαση να δημοσιεύσει επιτέλους τη λίστα με τα ποσά που έλαβαν τα μέσα ενημέρωσης για την καμπάνια «Μένουμε Σπίτι». Δεν μπορούσε βέβαια να κρύβεται άλλο, ούτε είχε χρόνο για άλλες «διορθώσεις».

Αν θελήσει κανείς να αποτιμήσει συνολικά και απροκατάληπτα τον πρώτο χρόνο της κυβέρνησης, με κριτήριο τη θεσμική αξιοπιστία της, θα διαπιστώσει ευχερώς ότι η εικόνα που έχει επιμελώς καλλιεργηθεί, από ποικίλους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς, ελάχιστα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχουν και θετικά σημεία. Ωστόσο, το ισοζύγιο είναι εν τέλει αρνητικό, καθώς τα «συν» περιορίζονται κυρίως στα της διαχείρισης της πανδημίας, ενώ τα «πλην» αφορούν μια ολόκληρη σειρά τραυματικών για τους θεσμούς κυβερνητικών πρακτικών και μεθοδεύσεων, που αποπνέουν, δυστυχώς, μια βαθιά ριζωμένη μικροπολιτική, πελατειακή και αυταρχική νοοτροπία.

Η Ν.Δ. χρεοκόπησε τη χώρα με τις πολιτικές της το 2004-2009, θα τη χρεοκοπήσει και το 2020 με την εγκληματική της ολιγωρία στην αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας», υποστηρίζει ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο οποίος αναφερόμενος στις διεργασίες στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία καλεί σε εγρήγορση, για να μη μείνουν, όπως λέει, «κενό γράμμα» όσα έχουν γίνει μέχρι σήμερα.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η αντίδραση της κυβέρνησης στην πανδημία του Covid-19 ήταν ανέλπιστα επιτυχημένη. (Μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Κακά τα ψέματα. Δεν έχουμε συνηθίσει να εισπράττουμε εύσημα όχι για τη γαλάζια θάλασσά μας, το ελληνικό φως και το έξω καρδιά ταμπεραμέντο μας, αλλά επειδή αποδειχτήκαμε ψύχραιμοι και αποτελεσματικοί στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος όταν οι συστηματικοί και καλά οργανωμένοι ξένοι τα έκαναν μούσκεμα.

...Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και κάθε μέρα που περνάει μεγαλώνουν η ύφεση, η ανεργία και η ανασφάλεια. Αντί η κυβέρνηση να ακολουθήσει μια πολιτική γενναίας στήριξης της οικονομίας, αρκείται σε επικοινωνιακά σόου, δίνοντας παχυλά ποσά σε ΜΜΕ για να στηθεί η «εποποιία Μητσοτάκη». Οι εργαζόμενοι βρίσκονται στο καναβάτσο, το πρόγραμμα «Συν-Εργασία» απελευθερώνει τις απολύσεις, τη στιγμή που μικρομεσαίοι επιχειρηματίες στενάζουν με το «πάγωμα» της αγοράς. Ο κλάδος του τουρισμού, από τον οποίο στηρίζεται ένα μεγάλο μέρους του ΑΕΠ μας, έχει αφεθεί στην τύχη του, ενώ εσχάτως προωθείται η ιδιωτικοποίηση ενός πολύτιμου αγαθού, του νερού.

Ο κόσμος όλος αλλάζει κάτω από το βάρος της πανδημίας του κορωνοϊού που μετατράπηκε σε παγκόσμια οικονομική κρίση.

Εδώ, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο Πρωθυπουργός και το δικής του έμπνευσης «επιτελικό κράτος» παραμένουν προσκολλημένοι στις νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες.

Την ώρα που οι οικονομικές βεβαιότητες καταρρέουν, οι κοινωνίες στην Ευρώπη ξανακοιτάζουν την ενίσχυση του δημόσιου τομέα και του κοινωνικού κράτους που να είναι προσβάσιμο σε όλους τους πολίτες, ακόμα και η νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ενωση αναζητεί νέες πολιτικές με καθοριστικό τον ρόλο του κράτους, η κυβέρνηση στρέφεται εμμονικά στην επόμενη μέρα: τη δική της και όχι της χώρας.

Βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή στη μακρά ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η Τουρκία κλιμακώνει την επιθετικότητά της - πιο πρόσφατο το πρωτοφανές επεισόδιο της παραβίασης του εναερίου χώρου στον Εβρο -, ενώ ταυτόχρονα εμπλέκεται σε όλο και περισσότερα περιφερειακά μέτωπα με απρόβλεπτες συνέπειες για τη γεωπολιτική ισορροπία της περιοχής. Η ανησυχητική αυτή εξέλιξη διαπλέκεται άρρηκτα με την εργαλειοποίηση του Προσφυγικού, την έμπρακτη αμφισβήτηση της κυπριακής ΑΟΖ και τους παράνομους σχεδιασμούς για οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Λιβύη εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», υπάρχει μια σκηνή όπου ο Σταύρος Ξενίδης –υποδύεται τον απόστρατο συνταγματάρχη– λέει σε τόνο επιτακτικό: «Εγώ είμαι στρατιωτικός και τα λέω τσεκουράτα». Βεβαίως ο «τσεκουράτος» βάζει την ουρά στα σκέλια και αποσύρεται ταπεινωμένος όταν η σύζυγός του (Λίλη Παπαγιάννη) τον επαναφέρει στην τάξη: «Τις αγριάδες σου στους νεοσύλλεκτους, όχι σε μένα, Μπούλη. Και όταν μιλάω εγώ, εσύ ρούφα τ’ αυγό σου».

Μου ήρθε στο μυαλό αυτό το στιγμιότυπο παρακολουθώντας την προσπάθεια του υπουργού Ανάπτυξης Αδωνη Γεωργιάδη να μαζέψει τα ασυμμάζευτα στο θέμα της πρώτης κατοικίας.

«Σε κάθε μεταρρύθμιση της νέας κυβέρνησης διακρίνει κανείς ένα ιδεοληπτικό υπόστρωμα που παραπέμπει στις χειρότερες μέρες της μνημονιακής επιτήρησης», υπογραμμίζει, κατηγορώντας ότι «η ΝΔ αδυνατεί να ομολογήσει ότι στραβά αρμενίζει γιατί είναι συνεπής στον ιδεολογικό χάρτη που υπαγορεύει την πορεία της».