Τα «Αποσπάσματα του Ακροδεξιού Λόγου», που εκφωνούν οι Γεωργιάδης, Βορίδης, Μπογδάνος και τα διάφορα πουλέν της Δεξιάς διακυβέρνησης, δεν συνιστούν υπερβολές, στρεβλώσεις, περιθωριακές γραφικότητες του δημόσιου λόγου της Ν.Δ. Ανήκουν οργανικά στον σκληρό του πυρήνα. Διεκδικούν, βήμα βήμα, μια διακριτική ηγεμονία, σε μια διελκυστίνδα με τα κατάλοιπα ενός δυσδιάκριτου πια πολιτικού φιλελευθερισμού. Η επικέντρωση στο πολιτισμικό υπόβαθρο και στα μορφωτικά κενά των εκφωνητών αποτελεί γελοιογραφική υποτίμηση ενός προβληματικού στοιχείου της πολιτικής εξέλιξης.

Τι γλύκα έχει το αυτονόητο; Ο Μάκης Βορίδης ξέρει. Είπε το αυτονόητο σοροπιαστά. Είπε ότι η επιβολή του νόμου δεν γίνεται με προσφορά τριαντάφυλλων· ότι εμπεριέχει στοιχεία αναγκαστικότητας. Είπε ότι το ξύλο είναι στοιχείο αναγκαστικότητας και ότι η κυβέρνηση «θα συνεχίσει να κάνει αυτό».

Αναρωτιούνται πολλοί γιατί ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν επαναφέρει στην τάξη ή δεν απομακρύνει από την κυβέρνηση τον Αδωνι Γεωργιάδη. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ας αφήσουμε κατά μέρος την εκδοχή να απαιτήσει ο αρχηγός της Δεξιάς από τον υφιστάμενό του, αλλά αντιπρόεδρο του κόμματος και πρωτοκλασάτο υπουργό, να μην ξεπερνά τα όρια, να μην εκτίθεται τρεις φορές τη μέρα στις τηλεοράσεις, να αποφεύγει τις εν θερμώ παρεμβάσεις τουιτάροντας κατά ριπάς και ανακαλώντας σε χρόνο ρεκόρ τις επίμαχες αναρτήσεις του. Είναι κάτι που δεν μπορεί να συμβεί.

Το 31,53% των ψηφοφόρων μας έδωσε την εντολή για μια προγραμματική, υπεύθυνη, μαχητική αντιπολίτευση», είπε ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ.

«Ήρθαμε στη Θεσσαλονίκη σε μια τριήμερη επίσκεψη και ουσιαστικά το 31,53% των ψηφοφόρων, λίγες εβδομάδες πριν, αποφάσισε και μας έδωσε την εντολή για μια προγραμματική υπεύθυνη, μαχητική αντιπολίτευση, αυτό ακριβώς σηματοδοτήσαμε και στη ΔΕΘ», υπογράμμισε ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Θανάσης Θεοχαρόπουλος, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων "Πρακτορείο 104,9 FM", αναφερόμενος στην επίσκεψη του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην 84η ΔΕΘ.

Η προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή ήταν αποκαλυπτική για τη διακυβέρνηση της ΝΔ. Σε μία και μόνο ημέρα ο ελληνικός λαός είχε την ευκαιρία να δει τα 6 χαρακτηριστικά στοιχεία της διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Ρεβανσισμός, συγκεντρωτισμός, εφαρμογή του δόγματος “νόμος και τάξη”, επιστροφή σε αποτυχημένα εκλογικά μοντέλα, νεοφιλελευθερισμός και αυταρχισμός.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι σε εξέλιξη οι διαπραγματεύσεις για το «Μακεδονικό». Δεν είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί συμβιβαστική λύση. Ο αλυτρωτισμός στη γειτονική χώρα και ο εθνικισμός στην Ελλάδα μπορούν να κλείσουν και αυτό το παράθυρο ευκαιρίας που φάνηκε να ανοίγει.

Η ίδια η κυβέρνηση στη χώρα μας συνιστά από μόνη της ένα σημαντικό πρόβλημα. Η δομική αντίφαση του ετερόκλητου κυβερνητικού συνασπισμού με την ακροδεξιά γραμμή των ΑΝΕΛ δυσκολεύει κάθε σοβαρό και αξιόπιστο αποτέλεσμα. Ούτε φυσικά ένα τέτοιο εθνικό θέμα αντιμετωπίζεται με τακτικισμούς. Η ίδια η επιλογή του πρωθυπουργού για προνομιακή ενημέρωση του Αρχιεπισκόπου δείχνει υποτίμηση των αναγκαίων διακομματικών συναινέσεων. Δημιουργεί δυσκολίες

Το συνέδριο της ΝΔ και ειδικά η ομιλία του K. Μητσοτάκη, αναδεικνύει σημαντικά ερωτήματα για απάντηση και προς το πολιτικό προσωπικό του μεσαίου χώρου αλλά και για τους ίδιους τους πολίτες.
Κατά την ομιλία του ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε θαυμαστής του έργου όλων των προκατόχων του που διετέλεσαν Πρωθυπουργοί. Κι αν η επίκληση στο έργου τού πατέρα του και σ’ αυτό του “εθνάρχη” είναι εύλογη, ποιος ο συνδετικός κρίκος κυβερνήσεως Καραμανλή και Σαμαρά;
Ακόμα, ήπιε νερό στο όνομα προέδρων όπως ο Ράλλης και ο Αβέρωφ και όλα αυτά σε ένα συνέδριο που υποτίθεται σηματοδοτεί το “fresh start” και το “οξυγόνο” στην πολιτική ζωή της χώρας.

Η ανάδειξη του Κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ συνιστά μια ιδιαίτερα θετική εξέλιξη για το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίζεται, ως εχθρός του λαϊκισμού, να εμφορείται από μεταρρυθμιστικές ιδέες, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη συγκρότηση, οργάνωση και λειτουργία του κράτους και επομένως μπορεί να εκσυγχρονίσει το λόγο, πολιτική αλλά και οργάνωση και λειτουργία της συντηρητικής παράταξης.

H εκλογή-ανατροπή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας ήρθε περίπου ως βότσαλο στη λίμνη του πολιτικού συστήματος. Ξαφνικά άλλαξαν όλα. Η πολιτική ηγεμονία του πρωθυπουργού που του χάρισε τρείς άνετες νίκες μέσα σε λιγότερο από δώδεκα μήνες άρχισε να αμφισβητείται. Πλέον υπάρχει νέος αντίπαλος στην αξιωματική αντιπολίτευση. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που αναγκάζει όλους τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς να βελτιωθούν. Όσοι υπουργοί του Αλέξη Τσίπρα κόμπαζαν για εύκολο και άνετο διεμβολισμό των όμορων κομμάτων, -όταν και αν εμφανιζόταν τα δύσκολα στη βουλή-, τώρα ρίχνουν τους τόνους και προβλέπουν νέες πολιτικές ισορροπίες.