Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ- Δημοκρατικής Παράταξης ελπίζεται ότι θα ανοίξει τη διαδικασία για την ανασύνταξη του χώρου της Κεντροαριστεράς με την δημιουργία του σοσιαλδημοκρατικού φορέα στη χώρα. Η αναγκαιότητα του φορέα αυτού γίνεται σήμερα ολοένα και περισσότερο ορατή και επιτακτική. Χωρίς τη συγκρότηση αυτού του χώρου, το ελληνικό πολιτικό σύστημα θα βρίσκεται σε επικίνδυνη ανισορροπία. Η ανασυγκρότηση όμως του χώρου αυτού δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο στη βάση μιας καθαρής άποψης για το περιεχόμενο της σοσιαλδημοκρατίας στη σημερινή ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα.

Ποια σοσιαλδημοκρατία λοιπόν; Από την πανευρωπαϊκή συζήτηση έχω συνοψίσει πέντε κεντρικά στοιχεία ως προσδιοριστικά της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας.

Πρώτον, την επαναπροώθηση της δίκαιης κοινωνίας της ισότητας ως του αξονικού στοιχείου.

Η ανάδειξη νέων μορφών ανισότητας (εισοδηματικών, κοινωνικών, περιφερειακών, διαδικτυακών, κ.λπ.) επιβάλλει την επαναφορά του στόχου της «δίκαιης κοινωνίας της ισότητας» στην κορυφή της πολιτικής ατζέντας σε όλα τα επίπεδα, εθνικό και ευρωπαϊκό. Η επίτευξη του στόχου συνεπάγεται την επινόηση νέων μέσων και στρατηγικών δράσης, επαναπροσδιορισμό του ρόλου του κράτους, θέσπιση νέων κανονιστικών ρυθμίσεων, κ.ά.

Δεύτερον, την προώθηση νέων προτύπων βιώσιμης ανάπτυξης με κύριο άξονα τη διαμόρφωση της «ανταγωνιστικής οικονομίας της γνώσης και της καινοτομίας» αλλά και την οικονομία της οικολογικής ευαισθησίας (green economy) με σημεία αναφοράς την πλήρη απασχόληση, την κοινωνική ενσωμάτωση, τη σύγκλιση.

Τρίτον, την προώθηση νέων μορφών συμμετοχικής δημοκρατίας με την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών (διαδικτύου, κ.λπ.) για την ευρύτερη συμμετοχή των πολιτών στην πολιτική διαδικασία διαμόρφωσης πολιτικής, την προώθηση της διαφάνειας και αναγνώρισης των νέων δικαιωμάτων στη βάση της διαφορετικότητας και ανοχής.

Τέταρτον, την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Γενικότερη είναι η εκτίμηση ότι οι κοινωνικοί και οικονομικοί στόχοι της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας δεν μπορούν να πραγματωθούν μέσα στο εθνικό πλαίσιο, παρά μόνο στο υπερεθνικό πλαίσιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Αυτό επιβάλλει, μεταξύ άλλων, την ολοκλήρωση της ΟΝΕ με πλήρη οικονομική και δημοσιονομική ένωση, ισχυρό προϋπολογισμό, αμοιβαιοποίηση του χρέους, αναδιανεμητικές πολιτικές, μηχανισμούς μεταφοράς πόρων κ.ά. Η ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση σε δημοκρατικές ομοσπονδιακές βάσεις συνιστά το πλέον ριζοσπαστικό σχέδιο της προοδευτικής δημοκρατικής Αριστεράς.

Πέμπτον, τη δημοκρατική, κανονιστική εμπλαισίωση της παγκοσμιοποίησης. Η σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να είναι ενάντια στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης καθαυτή. Αλλά η διαδικασία πρέπει να εκδημοκρατισθεί. Και να λειτουργεί με βάση κανόνες και θεσμούς και όχι χαοτικά, όπως συμβαίνει σήμερα με τις ισχυρές οικονομικές οντότητες να καθορίζουν τη δυναμική της.