Οι καθυστερήσεις για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς συνεχίζονται και μάλλον θα οδηγήσουν στην ματαίωση ενός πειράματος που ήταν απο την αρχή καταδικασμένο.

Οι λόγοι είναι αρκετοί. Θα αναφέρω μερικούς απο αυτούς.

Τα κοινωνικά κινήματα δεν δημιουργούνται με όρους συγκόλλησης σε επίπεδο κορυφής ούτε είναι αποτέλεσμα προσωπικών φιλοδοξιών που δημιουργούν πολιτικές στα μέτρα τους.

Μια απλή ανάγνωση των κινήσεων των επικεφαλής των κινήσεων καταδεικνύει ότι μάλλον προσπαθούν να αποφύγουν τα μονοπάτια του ρίσκου και να επιλέξουν αυτά του βολέματος.

Ομως οι καιροί δεν περιμένουν. Οι φόροι μεγαλώνουν και αναπαράγουν μία σισσύφεια οικονομική πολιτική. Αδιέξοδο. Το οποίο τελικά αλλάζει μόνο με τη βούληση του πολίτη που εκφράζει την διαμαρτυρία, την οργή του αλλά τελικά τις προτάσεις του για το νέο.

Την ίδια ώρα η φαρέτρα των επιλογών της κυβέρνησης, κυρίως επικοινωνιακού χαρακτήρα, αδειάζει με αποτέλεσμα να ακολουθείται ο μονόδρομος του λαϊκισμού με την επιλογή εχθρών.

Σε αυτό το πολιτικό σκηνικό θα βρεθεί ο πολίτης το καυτό φθινόπωρο που έρχεται όπως δημοσιογραφικά αποκαλείται... Και θα πρέπει να κάνει τις επιλογές του οι οποίες δεν μπορεί να είναι μανιχαϊστικού χαρακτήρα. Το νέο όμως που είναι έξω απο τη λογική του άσπρου-μαύρου θα πρέπει να είναι κοινωνική επιλογή. Το νέο θα εκφράσει και τη νέα ηθική που χρειάζεται η χώρα.

Η προσωπική μου άποψη είναι οτι μάλλον η συνεργασία ΠΑΣΟΚ – Ποταμιού δεν θα υλοποιηθεί. Εξάλλου ένα μετωπικό σχήμα των κομμάτων προσωπικά νομίζω ότι δεν θα καταφέρει κάτι σημαντικό.

Επίτηδες παρέλειψα στην ανάλυση μου τη ΔΗΜ.ΑΡ. Το κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς μπορεί να παίξει έναν διαφορετικό κοινωνικό ρόλο και να αποφύγει να συνθλιβεί στις συμπληγάδες των κομματικών μηχανισμών.

Η αλλοπρόσαλλη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί ένα μεγάλο κενό. Δεν υπάρχει υποκείμενο που θα καλύψει τον χώρο της ευρωπαικής αριστεράς, της δημοκρατίας και των ανοιχτών οριζόντων. Τού απλού πολίτη που τάσσει τον εαυτόν του στην Αριστερά και που έχει γυρίσει την πλάτη στο μόρφωμα που κυβερνά.

Η Ανανεωτική Αριστερά που έρχεται απο μακριά με σκληρούς κοινωνικούς αγώνες και συγκρούσεις, με δογματισμούς όλων των αποχρώσεων οφείλει και πάλι να διαφοροποιηθεί.

Θεωρώ ότι ένα νέο πολιτικο υποκείμενο μπορεί να δημιουργήσει κοινωνικό ρεύμα και να σώσει την τιμή και την αξιοπρέπεια της Αριστεράς.

Για να γίνει αυτό χρειάζονται γενναίες αποφάσεις.

- Αποστασιοποίηση από τα τεκταινόμενα των συγκολλήσεων κορυφής

- Συνέδριο για τη δημιουργία νέου κόμματος που θα είναι συνεχιστής και εγγυητής των ιδεών της Ανανεωτικής Αριστεράς.

Αυτη η Νέα Αριστερά θα μπορεί να αποτελέσει τον βασικό άξονα της κεντροαριστεράς που δεν θα έχει σχέσει με ριμέικ αποτυχημένων πολιτικών. Οι επίκαιρες ιδέες της Ανανεωτικής Αριστεράς οφείλουν να κυριαρχήσουν και όχι να αποτελούν υποσημειώσεις μιας απελπισμένης αναπαλαίωσης.

Η κοινωνία θέλει το νέο. Οι πρωτοβουλίες των στελεχών της ευρωπαικής αριστεράς είναι απαραίτητες.