Θέμα: Εξωτερική Πολιτική - Σελίδα: 1
Η διάσκεψη κορυφής του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο για να γιορτάσει τα εβδομήντα χρόνια από την ίδρυση της συμμαχίας ανέδειξε περισσότερο τις πολλαπλές διαιρέσεις και τα προβλήματα παρά την ενότητα του χώρου. Ολοι εναντίον όλων. ΗΠΑ, Γαλλία, Τουρκία, Γερμανία, Βαλτικές χώρες και βέβαια Ελλάδα, κ.ά. με αποκλίνουσες απόψεις και βαθιές αντιθέσεις. Οι πρόσφατες δηλώσεις του Εμ. Μακρόν (στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του στον «Economist»), ο οποίος περιέγραψε το ΝΑΤΟ ως «εγκεφαλικά νεκρό» (brain-dead) ανέδειξαν το πρόβλημα, έστω και λίγο άγαρμπα. Αλλά οι δηλώσεις αυτές, παρά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, τάραξαν τα νερά.
Η επίσκεψη στην Ελλάδα του προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, γίνεται σε μια συγκυρία όπου κυριαρχεί η αστάθεια σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο.
Είναι όμως και μια ιστορική στιγμή, όπου οι μεγάλες προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης απαιτούν διεθνή συνεργασία.
Πώς αλλιώς θα αντιμετωπισθούν φαινόμενα όπως αυτά της κλιματικής κρίσης, των μεταναστευτικών και προσφυγικών ρευμάτων, των τεράστιων ανισοτήτων και της υπερσυγκέντρωσης της εξουσίας, που ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει προκαλέσει στις κοινωνίες μας;
Με τις επιλογές της η Αγκυρα τεστάρει τις αντοχές, τα αντανακλαστικά, τη θέληση και τον πατριωτισμό της ελληνικής κυβέρνησης. Η καταγραφή που κάνει την ικανοποιεί.
Η Κύπρος κινδυνεύει σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 40 χρόνια. Εχει να αντιμετωπίσει έναν επιθετικό ρεβανσιστή Ερντογάν, ο οποίος αμφισβητεί ευθέως τις διεθνείς συνθήκες, το διεθνές δίκαιο και τα κυρίαρχα δικαιώματα της Μεγαλονήσου στη θάλασσα. Επιπλέον, η Κύπρος βρίσκεται δίπλα στις εστίες πολέμου και συγκρούσεων. Εκεί όπου η Τουρκία νομίζει ότι δικαιούται να ορίζει το ποιος «είναι τρομοκράτης» και να καταπατά τον διεθνή νόμο. Η συμπεριφορά της Τουρκίας στη Συρία θυμίζει εκείνη της Γερμανίας στην Πολωνία το 1939. Η κατάσταση για την Κύπρο δυσκολεύει και εξαιτίας του γεγονότος ότι:
Γρηγόρης Κυριακού
Έχοντας συμμετάσχει συνειδητά ως μαθητής γυμνασίου στο μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης το 1994 και στη συνέχεια έχοντας διδαχθεί το μακεδονικό ζήτημα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.
Για να προλάβω τυχόν παρεξηγήσεις, θα πρέπει να δηλώσω εξ αρχής ότι πρόθεση του παρόντος δεν είναι να διχάσει την κοινωνία και με το πατριώμετρο να μετρήσει πόσο πατριώτης είναι ο καθένας.
07/04/2017
Η χρήση χημικών όπλων είναι μια αποτρόπαιη και καταδικαστέα πράξη. Η εξακρίβωση του θύτη είναι μια απαραίτητη διαδικασία και γι’ αυτό υπάρχουν διεθνείς Οργανισμοί ώστε να είναι αξιόπιστο το συμπέρασμα και οι συνεπακόλουθες ενέργειες.
Σε κάθε περίπτωση μονομερείς ενέργειες με πλήρη αγνόηση του ΟΗΕ, όπως ο βομβαρδισμός της Συρίας από τις ΗΠΑ, οδηγούν σε μεγαλύτερες γεωπολιτικές περιπλοκές και προκαλούν παγκόσμια ανησυχία, ειδικά στον ευαίσθητο χώρο της Μ. Ανατολής και της Μεσογείο".
Υπάρχει μια ισχυρή σχολή σκέψης στην Αθήνα για τα μείζονος σημασίας θέματα εξωτερικής πολιτικής (αυτά και μόνο που έχουν βαπτισθεί «εθνικά θέματα» λες και όλα τα άλλα, παιδεία, οικονομία, περιβάλλον, υγεία είναι λιγότερο εθνικά), η οποία ουσιαστικά πρεσβεύει και εισηγείται να μην υπάρξει καμιά λύση ούτε στις ελληνοτουρκικές σχέσεις (θέματα Αιγαίου κ.λπ.) ούτε στο κυπριακό πρόβλημα κ.λπ.
Πτώση των ποσοστών της ΝΔ και σταθεροποίηση του ΠΑΣΟΚ στην πέμπτη θέση εμφανίζεται στην δημοσκόπηση της VPRC για τα Επίκαιρα. Συμφωνα με την έρευνα η ΝΔ συγκεντρώνει 27,5%, και δεύτερο κόμμα είναι η ΔΗΜΑΡ με 16%.
Αναλυτικά από την έρευνα προκύπτει ότι:
■Η ΝΔ προηγείται σταθερά με μεγάλη διαφορά, αλλά παρουσιάζει πτώση κατά 3%, αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας για την στάση της στη Δανειακή Συμβαση.
■Το ΠΑΣΟΚ σταθεροποιείται στην πέμπτη θέση των προτιμήσεων, με ποσοστό 11%.
■Μεγάλη πτώση του ΛΑΟΣ που φτάνει το 4,5%
■Σταθερη άνοδο των κομμάτων της Αριστεράς.
Η έλλειψη στρατηγικού βάθους της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι ότι σχεδόν ποτέ δεν κατάφερε να αποκτήσει στρατηγικό εύρος και βάθος. Εξίσου σημαντικό είναι και το ότι σχεδόν πάντα είχε και έχει παθητικό χαρακτήρα, προσπαθεί δηλαδή να αντιμετωπίσει προβλήματα και ζητήματα (Κυπριακό, Σκόπια, κλπ) και όχι να επιτύχει σχεδιασμένα μεσομακροπρόθεσμους στόχους.
Η επιμονή, για παράδειγμα, του Κων/νου Καραμανλή για την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ και τα ανοίγματα του Ανδρέα Παπανδρέου προς τις χώρες του Κινήματος των Αδεσμεύτων, αποτελούσαν περισσότερο προσωπικές επιλογές και κινήσεις των συγκεκριμένων ηγετών και λιγότερο μια επεξεργασμένη και προγραμματισμένη εξωτερική πολιτική.
Ο κ. Ανθιμος εξανέστη στο τακτικό κήρυγμά του της Κυριακής, από του άμβωνος της ΕΤ3, διότι το άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου που στήθηκε στα Σκόπια είναι ίσο με οκταώροφη πολυκατοικία και ζήτησε να απαντήσουμε, να φτιάξουμε προφανώς μια δεκαώροφη στη δυτική πλευρά της Θεσσαλονίκης - γιατί στην ανατολική έχουμε.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ και γράφονται οι πλέον απίθανες – επιεικώς – παραδοξότητες για την ελληνική εξωτερική πολιτική γενικά, τις σχέσεις της χώρας µε την Τουρκία (συστάσεις για επιστροφή σε µια αδιέξοδη, εθνικιστική προσέγγιση και ρητορική), τις σχέσεις µε τη Ρωσία, τις ΗΠΑ κ.ά. ∆εν υπάρχει καµιά αµφιβολία ότι χρειάζεται να ξανασυζητήσουµε και επαναπροσδιορίσουµε ίσως τους βασικούς άξονες της εξωτερικής πολιτικής ορίζοντας ένα «νέο δόγµα»
Προσφάτως έχει ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση σχετικά με το «δόγμα» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Τίθεται, συνήθως από πανεπιστημιακούς, η ανάγκη ενός επαρκούς ορισμού της έννοιας «δόγμα». Προτείνονται, ως συγγενείς έννοιες, λέξεις όπως πλαίσιο, προσανατολισμός, στρατηγική και άλλες. Και αυτές οι λέξεις, με τη σειρά τους, απαιτούν πρόσθετους ορισμούς, οδηγώντας σε έναν φαύλο κύκλο αοριστολογίας.
Κάτι κινείται (ίσως) για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα». Ανταλλάσσονται επισκέψεις ή υπάρχουν επαφές υψηλού επιπέδου με όλους τους γείτονες, οι δηλώσεις όλων είναι γενικά προσεκτικές, αν και σε αντίθεση με ορισμένες πράξεις.
Σύνολο καταγραφών: 15
