Η πολιτική και προγραμματική πρόταση του Φώτη Κουβέλη

Πραγματοποιήθηκε την Τρίτη (18/12), με μεγάλη επιτυχία, η πολιτική συγκέντρωση του υποψήφιου προέδρου του ΣΥΝ Φώτη Κουβέλη. Σε ένα πυκνό ακροατήριο πεντακοσίων και πλέον μελών και στελεχών του ΣΥΝ, ο Φώτης Κουβέλης ανέλυσε τις βασικές πολιτικές και προγραμματικές προτεραιότητες που δεσμεύεται να υλοποιήσει σε περίπτωση εκλογής του. Προτεραιότητες που αποτελούν και την βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η υποψηφιότητά του.

Στη συγκέντρωση παρευρέθηκαν οι βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α Νίκος Τσούκαλης, Θανάσης Λεβέντης, Άννα Φιλίνη(μήνυμα έστειλε ο Μ. Παπαγιαννάκης), ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δημήτρης Παπαδημούλης, τα μέλη της ΠΓ του ΣΥΝ Γ. Μπαλάφας, Σ. Μπαγεώργος, Θ.Μαργαρίτης, Μ. Σαμπατακάκης, Δ. Χατζησωκράτης, πολλά μέλη της ΚΠΕ του ΣΥΝ καθώς και στελέχη της νεολαίας. Επίσης ο Δήμαρχος Ελευσίνας Γ. Αμπατζόγλου, ο Δήμαρχος Πρέβεζας Μ. Κλάπας, ο Δήμαρχος Καλυβίων Π. Φιλίππου, ο Δήμαρχος Λυκόβρυσης Δ. Φωκιανός, ο Δήμαρχος Κερατέας Σ. Ιατρού, οι πανεπιστημιακοί Β. Πεσμαζόγλου και Γ. Ευδοκιμίδης. Ο πρ. πρόεδρος του ΔΣΑ Α. Ρουπακιώτης, ο αντιπρόεδρος του ΔΣΑ Θ. Σχοινάς καθώς και ο σκηνοθέτης Κ. Κουτσομύτης.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος Πρόεδρος του ΣΥΝ Φ. Κουβέλης, σε ομιλία του στο ξενοδοχείο «ΕΣΠΕΡΙΑ’ παρουσίασε τις βασικές πολιτικές και προγραμματικές του θέσεις. Ουσιαστικά ένα πολιτικό «μανιφέστο» που στηρίζει την υποψηφιότητά του.

Ο Φ. Κουβέλης, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

· Η δική μας Αριστερά αγωνίζεται και δίνει παράλληλα ζωντανές λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις "ασφαλείς" απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών. Δεν μιλά μόνο για τον εαυτό της και την ιστορία της, αλλά αναμετριέται και με ό,τι σήμερα αμφισβητεί το ρόλο της και το μέλλον της. Δεν είναι η Αριστερά της άρνησης, αλλά της θέσης. Αριστερά που στηρίζεται στην επιθετική σχέση ρήξης και μεταρρύθμισης και που διαμορφώνει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.


· Ο Συνασπισμός πρέπει να πορευτεί δυναμικά στην κατεύθυνση των κοινωνικών συνεργασιών και των πολιτικών συμμαχιών με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, για την απόκρουση του νεοφιλελευθερισμού και την προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων για τη χώρα.

· Είναι πολιτικά αναγκαίο να εργασθούμε, στο πλαίσιο ενός συνολικού σχεδίου, με όλες μας τις δυνάμεις, για τη συνάντηση του ΣΥΝ, με βάση μια εναλλακτική προγραμματική πρόταση, με ένα ευρύ φάσμα της νεολαίας, των πολιτών που προέρχονται και αναφέρονται στο σοσιαλιστικό χώρο, ριζοσπαστών οικολόγων και άλλων, χωρίς αποκλεισμούς, με πνεύμα ισοτιμίας και ειλικρίνειας.

· Είναι αναγκαίο και επίκαιρο το άνοιγμα των συμμαχιών του Συνασπισμού, μέσα και από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, προς την οικολογία και τις υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις του χώρου αυτού, καθώς και τους πολίτες που κινούνται στον αριστερό σοσιαλδημοκρατικό χώρο.

· Ο Συνασπισμός οφείλει να έχει τις δικές του προγραμματικές θέσεις, που να λειτουργούν πειστικά για την κοινωνία, αντιπαραθετικά και εναλλακτικά προς τη νεοφιλελεύθερη συντηρητική πολιτική.

· Η κυβέρνηση της Ν.Δ., συνέχισε και συνεχίζει με αυταρχισμό, με επιθετικότητα και με εντατικότερους ρυθμούς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των προηγούμενων χρόνων, επιφέροντας αλλαγές προς το χειρότερο, προσβάλλοντας τα κοινωνικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες και αποσαθρώνοντας τις εργασιακές σχέσεις.

· Ο δημόσιος χώρος και τα δημόσια αγαθά βάλλονται. Η δημόσια περιουσία εκποιείται. Η ανεργία, το πρώτιστο κοινωνικό πρόβλημα, εξακολουθεί να πλήττει ιδίως τους νέους και τις γυναίκες. Τα ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν το φάσμα της ριζικής μείωσης των παροχών και της βιωσιμότητάς τους και οι κατακτήσεις των εργαζομένων υπονομεύονται. Η κυβέρνηση χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις, επιχειρεί να προωθήσει ρυθμίσεις που υποβαθμίζουν την ασφαλιστική θέση των εργαζομένων και καταστρέφει τις αρχές της αλληλεγγύης, της βεβαιότητας και της συμμετοχής που πρέπει να διέπουν ένα δημοκρατικό κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Το δημόσιο υγειονομικό σύστημα νοσεί εκ βάθρων, ενώ αναπτύσσεται ραγδαία εις βάρος του ο ιδιωτικός τομέας. Η ακρίβεια, οι ανατιμήσεις και η κερδοσκοπία οργιάζουν.

· Ο Συνασπισμός δεν μπορεί να αρκείται απλά στην καταγγελία της Κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων του ΠΑΣΟΚ. Εμείς δεν θέλουμε να φωτογραφίσουμε τη σημερινή κατάσταση. Θέλουμε να την αλλάξουμε σε μια προοπτική ευρύτερων προοδευτικών εξελίξεων. Θα πρέπει να προτάξουμε στο λόγο μας και στο πεδίο των διεκδικήσεων για κεντρικές πολιτικές – προγραμματικές προτεραιότητες για τη χώρα και τους πολίτες.

· Η αυξημένη ανεργία στις νέες γενιές, η αλλαγή των σχέσεων εργασίας που δημιουργεί πρόσθετη ανασφάλεια και η υποβάθμιση των σπουδών -σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, οδηγούν στην περιθωριοποίηση της νεολαίας και δεν αφήνουν ούτε χαραμάδα αισιοδοξίας για το μέλλον της. Η νέα γενιά όμως, αξίζει ένα καλύτερο αύριο από αυτό που της σχεδιάζουν. Γι΄ αυτό το αύριο όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι αξίζει τον κόπο να αγωνιστούν.

· Δεν αντιμετωπίζουμε ούτε θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την νεολαία ως μια απλή δεξαμενή ψήφων, ούτε την νεολαία του κόμματός μας ως εφεδρικό κομματικό στρατό. Πιστεύουμε βαθιά ότι έχει την ικανότητα να προσανατολίσει τους αγώνες της, με βάση τις δικές της ιδιαίτερες επεξεργασίες, στην κατάκτηση ώριμων, θετικών λύσεων για τα προβλήματά της.

· Στον Συνασπισμό είχαμε πάντα ζωντανή και έντονη κομματική ζωή. Αυτό δεν μας εμπόδιζε να αντιμετωπίζουμε τα κορυφαία μας ζητήματα με απολύτως συλλογικές πολιτικές διαδικασίες. Το αρχηγοκεντρικό μοντέλο δεν μας ταιριάζει. Σε καμία εκλογή προέδρου του κόμματος μέχρι σήμερα δεν είχαμε αιφνιδιασμούς και δαχτυλίδια. Ελπίζω τα μέλη του κόμματος να περάσουν σήμερα πέρα και πάνω από ό,τι θολώνει τις συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες. Να περάσουν πέρα και πάνω από την παραπολιτική και να μείνουν στην επί της ουσίας πολιτική.

· Ας μην επιτρέψουμε σε άλλες λειτουργίες να αντικαταστήσουν τη διασταύρωση και τη διαπάλη των ιδεών, ας βάλουμε φραγμό στις προσπάθειες η απλή διαχείριση να υποκαταστήσει την πολιτική. Ας δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για ένα κόμμα πολιτικό οργανισμό των μελών του.

· Πρόθεσή μου είναι από τη θέση του Προέδρου του Συνασπισμού, να εργασθώ, με όρους συλλογικότητας, εσωκομματικής δημοκρατίας, σύνθεσης και συνεργασίας, για το συλλογικό μας όραμα στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς. Ένα όραμα που προσδιόρισε και προσδιορίζει την πολιτική μου πορεία».



Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Η πολιτική και προγραμματική πρόταση του Φώτη Κουβέλη

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ Φ. ΚΟΥΒΕΛΗ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ «ΕΣΠΕΡΙΑ»

18/12/2007

Πριν από λίγες ημέρες, κατέθεσα την υποψηφιότητά μου για την Προεδρία του ΣΥΝ στην Π.Γ. του κόμματος.

Κατέθεσα στα γραφεία του ΣΥΝ, και δημοσίως, αυτή την υποψηφιότητα για να υποδηλώσω και συμβολικά ότι η εκλογή του νέου Προέδρου του κόμματος αφορά κατ’ αρχήν και κατά πρώτον στον ίδιο τον Συνασπισμό.

Η υποψηφιότητά μου κατατίθεται για να στηρίξει την αναγκαία – περισσότερο από κάθε άλλη φορά - πολιτική ανανέωση του κόμματος σε μια περίοδο που τα μεγάλα και ανοιχτά κοινωνικά ζητήματα απαιτούν μια Αριστερά αντίστοιχα ανοιχτή σε απόψεις και εναλλακτικές προτάσεις.

Υπήρξα σε όλη μου τη διαδρομή πιστός μαχητής μιας σύγχρονης Αριστεράς σε διαρκή κίνηση και ανανέωση.

Μιάς Αριστεράς που άλλοτε προχωρούσε, άλλοτε υποχωρούσε, αλλά ανυπότακτη πάντοτε συνέχιζε να δημιουργεί και να παράγει πολιτική χωρίς αγκυλώσεις.

Αυτή την Αριστερά επιμένω να υπηρετώ.

Θεωρώ ότι ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΝ πρέπει να διαθέτει και την κοινοβουλευτική ιδιότητα.

Αυτό βεβαίως δεν είναι θέμα αρχών.

Ένα άλλο ενδεχόμενο, θα έχει ως πιθανή εξέλιξη, τη δημιουργία πολλαπλών κέντρων αποφάσεων στο χώρο μας, και, επομένως, την απορρύθμιση και υποβάθμιση της λειτουργίας του κόμματος.

Η κοινοβουλευτική διάσταση του Συνασπισμού πρέπει να προβάλλεται και να αναδεικνύεται ως ένα δυναμικό στοιχείο της παρουσίας του στην πολιτική ζωή και βεβαίως και στο πλαίσιο της συνεργασίας με τις δυνάμεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Ανεξάρτητα από αδυναμίες του, ο Συνασπισμός είναι ο κεντρικός φορέας της ανανεωτικής-ριζοσπαστικής αριστεράς.

Σταθερή επιλογή μου είναι η διαφύλαξη της πολιτικής αυτονομίας του ΣΥΝ, αυτονομία που πρέπει να προσδιορίζεται από τις προγραμματικές του θέσεις και διεκδικήσεις και η συνέχιση της προσπάθειας για την ενίσχυση των δημοκρατικών,

ριζοσπαστικών, μεταρρυθμιστικών, οικολογικών και κινηματικών χαρακτηριστικών της αριστεράς.

Ο Συνασπισμός πρέπει να πορευτεί δυναμικά στην κατεύθυνση των κοινωνικών συνεργασιών και των πολιτικών συμμαχιών με τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, για την απόκρουση του νεοφιλελευθερισμού και την προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων για τη χώρα.

Πρέπει να αναπτύξει δράσεις μέσα στην κοινωνία, ανοίγοντας επί της ουσίας πολιτικά και ιδεολογικά μέτωπα απέναντι στις πολιτικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού και στον κοινωνικό συντηρητισμό.

Επιδίωξή μας πρέπει να είναι η επικοινωνία και η κοινή δράση με όλους που, για διάφορους λόγους, δεν βρίσκονται σήμερα ενταγμένοι στις γραμμές του ΣΥΝ και έχουν ανάλογες με τις δικές μας αναζητήσεις και διεκδικήσεις.

Αταλάντευτο στόχο μου αποτελεί η ενθάρρυνση κάθε πρωτοβουλίας που είναι δυνατόν να ενεργοποιήσει αυτές τις δυνάμεις για την προώθηση συγκλίσεων προγραμμάτων, επιδιώξεων και δράσεων, που εμπνέονται από το σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία, την οικολογία, την προστασία και διεύρυνση των ελευθεριών και των κοινωνικών δικαιωμάτων του πολίτη, τον ορθό λόγο και τον αριστερό ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Είναι πολιτικά αναγκαίο να εργασθούμε, στο πλαίσιο ενός συνολικού σχεδίου, με όλες μας τις δυνάμεις, για τη συνάντηση του ΣΥΝ, με βάση μια εναλλακτική προγραμματική πρόταση, με ένα ευρύ φάσμα της νεολαίας, των πολιτών που προέρχονται και αναφέρονται στο σοσιαλιστικό χώρο, ριζοσπαστών οικολόγων και άλλων, χωρίς αποκλεισμούς, με πνεύμα ισοτιμίας και ειλικρίνειας.

Είναι αναγκαίο και επίκαιρο το άνοιγμα των συμμαχιών του Συνασπισμού, μέσα και από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α, προς την οικολογία και τις υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις του χώρου αυτού, καθώς και τους πολίτες που κινούνται στον αριστερό σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Αυτό πρέπει να αποτελέσει μια επίμονη πολιτική προσπάθεια.

· Ο Συνασπισμός οφείλει να έχει τις δικές του προγραμματικές θέσεις, που να λειτουργούν πειστικά για την κοινωνία, αντιπαραθετικά και εναλλακτικά προς τη νεοφιλελεύθερη συντηρητική πολιτική.

Η σύγχρονη ανανεωτική και ριζοσπαστική αριστερά είναι, πρέπει να είναι, αντιδογματική, δημοκρατική, πλουραλιστική. Είναι μάχιμη, κινηματική, οικολογική. Είναι η αριστερά των κοινωνικών δικαιωμάτων, των ατομικών ελευθεριών. Είναι η αριστερά που αντιπαλεύει τον εθνικισμό και το ρατσισμό. Είναι η αριστερά που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αγώνων για την πλήρη απασχόληση και την κοινωνική ασφάλιση, για την παιδεία και τα δημόσια αγαθά, μαζί με τη νεολαία, τα κινήματα των πολιτών, τον κόσμο της εργασίας και του πολιτισμού, τους πολίτες που βιώνουν την οικονομική και κοινωνική υποβάθμιση.

Είναι η αριστερά της ελευθερίας, της πολιτικής και κοινωνικής συμμετοχής, της δημοκρατίας, της χειραφέτησης και του φεμινισμού. Είναι η αριστερά των προτάσεων, της θέσης και του διαλόγου, όχι του λαϊκισμού, της στείρας άρνησης και της εύκολης και ανέξοδης καταγγελίας.

· Η Αριστερά, η αντιδογματική Αριστερά, είναι μπροστά σε μεγάλες προκλήσεις αλλά και μπροστά σε μεγάλες ιστορικές ευκαιρίες, υποχρεωμένη σε κάθε περίπτωση να επαναπροσδιορίσει βασικά στοιχεία της στρατηγικής και της φυσιογνωμίας της. Να διασφαλίζει ένα σταθερό βηματισμό στη νέα εποχή.

Είναι λάθος να ερμηνεύει την εκρηκτικότητα των νέων κινημάτων με φθαρμένα αναλυτικά εργαλεία και να θεωρεί "αριστερή" την αυτοεκτόπισή της από τις κεντρικές πολιτικές διαδικασίες, όπως είναι επίσης λάθος να θεωρεί ότι ο αριστερός μεταρρυθμισμός εξαντλείται στον στόχο της συμμετοχής της στην άσκηση της εξουσίας, περίπου δηλαδή σε έναν άμετρο κυβερνητισμό.

· Η δική μας Αριστερά είναι ριζοσπαστική γιατί έχει στον πυρήνα της το κόκκινο σπέρμα της ανατροπής και είναι μεταρρυθμιστική, όχι γιατί είναι μετριοπαθής και συμβιβαστική, αλλά γιατί ο μεταρρυθμισμός της είναι εργαλείο "κριτικής" του σημερινού κόσμου, με την έννοια εκείνου που δεν περιορίζεται μόνο να περιγράψει την πραγματικότητα αλλά προσδιορίζει και με ποιούς και πως θα την αλλάξει.

Η δική μας Αριστερά έχει ταυτόχρονα ενσωματώσει στον πυρήνα της συγκρότησής της ότι Αριστερά και Οικολογία δεν είναι πλέον δυνατό να λειτουργήσουν χωριστά ως δυνάμεις σφαιρικού μετασχηματισμού. Μαζί όμως μπορούν να συνθέσουν ένα καινούριο όραμα για τον κόσμο και τις σύγχρονες κοινωνίες. Αυτό βεβαίως σημαίνει βαθιές αλλαγές στον τρόπο που σκεφτόμαστε και δρούμε, στα οράματα, στις αξίες, στις προτάσεις μας. Σημαίνει πως ξεφεύγουμε από τον παραγωγισμό, το βιομηχανισμό, το γιγαντισμό, τον καταναλωτισμό, τη λατρεία της ποσότητας και ανακαλύπτουμε το πολυσύνθετο των κοινωνιών, το ανεπανάληπτο του κληρονομημένου περιβάλλοντος, το τοπικό, το περιφερειακό, το μη εμπορευματικό, την ποιότητα, νέες θεματικές στην πολιτική και κοινωνική μας δράση.

Η δική μας Αριστερά αγωνίζεται και δίνει παράλληλα ζωντανές λύσεις προοπτικής, χωρίς να κλείνεται στις "ασφαλείς" απαντήσεις των περασμένων δεκαετιών. Δεν μιλά μόνο για τον εαυτό της και την ιστορία της, αλλά αναμετριέται και με ό,τι σήμερα αμφισβητεί το ρόλο της και το μέλλον της. Δεν είναι η Αριστερά της άρνησης, αλλά της θέσης. Αριστερά που στηρίζεται στην επιθετική σχέση ρήξης και μεταρρύθμισης και που διαμορφώνει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο.

· Η διακυβέρνηση της χώρας από την Νέα Δημοκρατία δεν επέφερε βελτιώσεις στο εισόδημα, στην ποιότητα ζωής και στην εικόνα για το μέλλον στη συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνικών στρωμάτων που αναζήτησαν αλλαγή διακυβέρνησης και της έδωσαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η κυβέρνηση της Ν.Δ., συνέχισε και συνεχίζει με αυταρχισμό, με επιθετικότητα και με εντατικότερους ρυθμούς τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των προηγούμενων χρόνων, επιφέροντας αλλαγές προς το χειρότερο, προσβάλλοντας τα κοινωνικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες και αποσαθρώνοντας τις εργασιακές σχέσεις, η υπονόμευση των οποίων ξεκίνησε από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ.

Η οικονομική κατάσταση της χώρας και των πολιτών δεν βελτιώνεται, παρά τους υψηλούς αριθμητικούς δείκτες ανάπτυξης. Η άρση της επιτήρησης από την Ε.Ε. μπορεί να επήλθε, αλλά η μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων δεν έγινε με αντιμετώπιση των αιτιών που τα δημιουργούν. Σήμερα, η κυβέρνηση διαμόρφωσε με όρους λιτότητας τον προϋπολογισμό του 2008, συντηρεί καθηλωμένη την εισοδηματική πολιτική και αρνείται να στηρίξει τη λειτουργία του κοινωνικού κράτους σε καίριους τομείς του, όπως είναι η παιδεία και η υγεία.

Τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης παραμένουν σε σημαντικό βαθμό ανεκμετάλλευτα, κυρίως για τη δημιουργία ανθρώπινων υποδομών, την υλοποίηση βιώσιμων αναπτυξιακών πολιτικών.

Το περιβάλλον υποβαθμίζεται. Η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στις εκπομπές ρύπων.

Ο δημόσιος χώρος και τα δημόσια αγαθά βάλλονται. Η δημόσια περιουσία εκποιείται. Η ανεργία, το πρώτιστο κοινωνικό πρόβλημα, εξακολουθεί να πλήττει ιδίως τους νέους και τις γυναίκες. Οι εργασιακές σχέσεις ελαστικοποιούνται. Τα ασφαλιστικά ταμεία αντιμετωπίζουν το φάσμα της ριζικής μείωσης των παροχών και της βιωσιμότητάς τους και οι κατακτήσεις των εργαζομένων υπονομεύονται. Η κυβέρνηση χωρίς συγκεκριμένες προτάσεις και θέσεις, χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις, επιχειρεί να προωθήσει ρυθμίσεις που υποβαθμίζουν την ασφαλιστική θέση των εργαζομένων και καταστρέφει τις αρχές της αλληλεγγύης, της βεβαιότητας και της συμμετοχής που πρέπει να διέπουν ένα δημοκρατικό κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα. Το δημόσιο υγειονομικό σύστημα νοσεί εκ βάθρων, ενώ αναπτύσσεται ραγδαία εις βάρος του ο ιδιωτικός τομέας. Η ακρίβεια, οι ανατιμήσεις και η κερδοσκοπία οργιάζουν.

Η παιδεία βρίσκεται σε διαρκή κρίση. Ενώ υποχρηματοδοτείται, θέλει επίμονα να εφαρμόσει πάνω της τα δόγματα του νεοφιλελευθερισμού και να αποδομήσει το δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης.

Η επανίδρυση του κράτους εφαρμόζεται ως προώθηση των παιδιών της ΝΔ, με ακραία αποτελέσματα την εμφάνιση των κομματικά εγκάθετων, την επέλαση για απομύζηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και την περαιτέρω αποδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού.

Η τρομοκρατία και η εγκληματικότητα χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα για την αμφισβήτηση των δημοκρατικών αυτονόητων της μεταπολιτευτικής περιόδου και για να πληγούν τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα (κάμερες, ένταση ελέγχων, κλπ).

Το περιβάλλον βάναυσα προσβάλλεται.

Σύμφωνα με την έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για τις κλιματικές αλλαγές, αν δεν μειωθούν δραματικά οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, η μέση πλανητική θερμοκρασία μπορεί να αυξηθεί κατά 1,1 – 6,4 βαθμούς Κελσίου έως το 2095 σε σχέση με την περίοδο 1980-1999. Η αύξηση αυτή της θερμοκρασίας αναμένεται να προκαλέσει περισσότερους καύσωνες, ξηρασίες και πλημμύρες, όπως επίσης ισχυρότερους τυφώνες, λιώσιμο των πάγων και αύξηση της στάθμης της θάλασσας. Η προοπτική μιας καλπάζουσας ερημοποίησης της εύκρατης ιδίως ζώνης ως το τέλος του αιώνα που διανύουμε είναι μια ζοφερή αλλά βάσιμη προοπτική, αν δεν πραγματοποιηθεί τόσο τοπικά, όσο και παγκόσμια, μια στροφή 180 μοιρών στην παραγωγή και χρήση της ενέργειας κατά κύριο λόγο, με δραστική μείωση της προερχόμενης από ορυκτά καύσιμα.

Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποιοι συμβάλουν στην δημιουργία του φαινομένου του θερμοκηπίου;

Προφανώς το οικονομικό και πολιτικό μοντέλο που εφαρμόζεται, το οποίο ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και αδιαφορεί για τον άνθρωπο και το περιβάλλον.

Τι πρέπει να γίνει;

Εφαρμογή κατ΄ αρχήν των δεσμεύσεων που απορρέουν από το πρωτόκολλο του Κιότο για μείωση των ρύπων τα επόμενα χρόνια. Δυστυχώς η χώρα μας έχει παραμελήσει τις τυπικές και ουσιαστικές της υποχρεώσεις.

Απεξάρτηση της χώρας μας από τα ορυκτά καύσιμα – Ανάπτυξη και χρήση των ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας.

Βιώσιμη διαχείριση των στερεών αποβλήτων στην κατεύθυνση εξοικονόμησης ενέργειας μέσω επανάχρησης, ανακύκλωσης και κομποστοποίησης.

Υπεράσπιση των Δασών, κτηματολόγιο – δασολόγιο.

Διάσωση των ελεύθερων χώρων.

Περιορισμός και έλεγχος των ρύπων που προέρχονται από τις βιομηχανίες.

Η εξωτερική πολιτική σε όλα τα μέτωπα προσδιορίζεται από την κυβερνητική επιλογή της μη ενεργού συμμετοχής και τήρησης απόστασης από όλες τις τρέχουσες εξελίξεις σε Ευρώπη, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, με την ταυτόχρονη πρόσδεση της χώρας, ακόμη περισσότερο, στο άρμα της αμερικάνικης πολιτικής σ΄ αυτές τις περιοχές.

Απέναντι στο σύνολο των εφαρμοζόμενων πολιτικών και της διακυβέρνησης της Ν.Δ., η αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ περιορίζεται στην αυτοτόνωση της χαμένης αυτοπεποίθησης και αξιοπιστίας του. Οι συγκεκριμένες και μη, αμφίσημες, πολιτικές εναλλακτικές προτάσεις του ελλείπουν, δέσμιο και αυτό νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών.

Η αριστερά με τις πολυποίκιλες εκφράσεις της δεν αρθρώνει εξίσου πειστικό εναλλακτικό λόγο, παρά τις ορθές επιμέρους τοποθετήσεις του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Πρωταγωνιστεί μόνο στους αγώνες αντίστασης.

Παρά το ότι εμφανίζεται έντονη δυσαρέσκεια των λαϊκών στρωμάτων τόσο από την κυβερνητική πολιτική όσο και από την τακτική της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τα ποσοστά του δικομματισμού παραμένουν υψηλά και η Ν.Δ. διατηρεί σαφές προβάδισμα. Ο κίνδυνος μιας πιο επιθετικής τετραετίας της Ν.Δ. είναι φανερός. Πρόκειται για επίθεση εναντίον της κοινωνίας, στο πλαίσιο ενός σκληρού νεοφιλελευθερισμού.

Δεν αρκεί να καταγγέλλουμε την Κυβέρνηση της ΝΔ και τις προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ. Θα πρέπει να προτάξουμε κεντρικές πολιτικές προγραμματικές προτεραιότητες για τη χώρα, τους πολίτες (τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους νέους, τις γυναίκες, τους συνταξιούχους κλπ), αλλά και για τις επιχειρήσεις καθώς και για σημαντικούς τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.

Εμείς δεν θέλουμε να φωτογραφίσουμε τη σημερινή κατάσταση. Θέλουμε να την αλλάξουμε σε μια προοπτική ευρύτερων προοδευτικών εξελίξεων.

· Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ δεν μπορεί να αρκείται απλά στην καταγγελία της Κυβέρνησης της ΝΔ και των προηγούμενων του ΠΑΣΟΚ. Θα πρέπει να προτάξουμε στο λόγο μας και στο πεδίο των διεκδικήσεων για κεντρικές πολιτικές – προγραμματικές προτεραιότητες για τη χώρα και τους πολίτες.

Αυτός ο εναλλακτικός προγραμματικός μας λόγος, ο νέος μεταρρυθμισμός έχει νόημα και γόνιμες προοπτικές μόνον όταν θα επιχειρείται σε κάθε βήμα με τη συμμετοχή, την πάλη και τον έλεγχο των εργαζομένων, όταν οι συγκεκριμένες λύσεις και πολιτικές που προωθεί εμπνέονται και χαρακτηρίζονται από τις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού και της οικολογίας, όταν είναι κοινωνικά γενικεύσιμες και υπηρετούν την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη, όταν είναι συμβατές με την προστασία και την αναβάθμιση του περιβάλλοντος, όταν εγγράφονται στη λογική της αειφόρου ανάπτυξης.

Το αίτημα της παραγωγικής αναδιάρθρωσης της χώρας μας, με διεύρυνση της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής δεν μπορεί να νοείται ως επιτάχυνση της απελευθέρωσης των αγορών και ένταση των ιδιωτικοποιήσεων.

Αυτή πρέπει να αποσκοπεί:

· Στην αειφόρο ανάπτυξη, ως κριτήριο των πολιτικών σε όλους τους τομείς, στη γεωργία, τη βιομηχανία, τον τουρισμό, τις μεταφορές, εν γένει στις υπηρεσίες

· Στην κοινωνία και την οικονομία της γνώσης και της τεχνολογίας σε συνθήκες προϊούσας διεθνοποίησης.

· Στη διασφάλιση κοινωνικού κράτους γενικής εφαρμογής.

Αυτή πρέπει να περιλαμβάνει:

· Τη βαθιά τομή στο χώρο του δημόσιου τομέα, με δημόσια διοίκηση, που θα μετατραπεί από τροχοπέδη κάθε παραγωγικής προσπάθειας σε αποφασιστικό αρωγό της και με νέο ρόλο των απαραίτητων δημόσιων επιχειρήσεων.

· Την κοινωνικά δίκαιη και περιβαλλοντικά ισορροπημένη περιφερειακή ανάπτυξη, την περιφερειακή αποκέντρωση και ανασυγκρότηση της αυτοδιοίκησης σε επίπεδο περιφέρειας και δήμων και τη διεύρυνση του ρυθμιστικού και οικονομικού της ρόλου, με ιδιαίτερη συμβολή της στην ανάπτυξη της «κοινωνικής οικονομίας».

· Τη δημοκρατική φορολογική μεταρρύθμιση ως εργαλείο συνολικής μεταρρυθμιστικής πολιτικής, που θα περιλαμβάνει την φορολογική αυτοτέλεια της τοπικής αυτοδιοίκησης, με την εξοικονόμηση πόρων μέσα από τον περιορισμό στο ελάχιστο του τερατώδους μηχανισμού μεταφοράς εισοδημάτων και αναδιανομής υπό τη μορφή κινήτρων, επιχορηγήσεων, απαλλαγών .

· Πρέπει να περιέχει ως πρωταρχική πολιτική την καταπολέμηση της ανεργίας στην κατεύθυνση της πλήρους απασχόλησης, με αφετηριακή θέση ότι η διαρκής βελτίωση των ορίων ασφάλειας, η κοινωνική προστασία και διαβίωση και η επέκταση της πρόσβασης σε βασικά δημόσια αγαθά αποτελούν κεφαλαιώδη κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, καθώς και ότι η προτεραιότητα της αλληλεγγύης οφείλει να περιλαμβάνει ανέργους και εργαζόμενους και επιβάλλει τη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους από την αναλογική και προοδευτική συμβολή όλων των πολιτών, κυρίως μέσω του φορολογικού συστήματος.

· Τη διασφάλιση της κοινωνικής ασφάλειας όσων διαβιούν στη χώρα μέσα από ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα διασφαλίζει τη σταθερή και με ενιαίους όρους χρηματοδότησή του κατά 2/9,3/9/, 4/9 από τους εργαζόμενους, το κράτος και τους εργοδότες, χωρίς την οποιαδήποτε ανάγκη άνισης καταφυγής σε κοινωνικούς πόρους, την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και εισφοροαπαλαγής και της ανασφάλιστης εργασίας καθώς και την πρόσβαση και χρήση των υπηρεσιών υγείας, που θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από πλήρη ισότητα για όλους τους πολίτες, μέσα από ένα ενιαίο φορέα υγείας.

· Τη μάχη της ανταγωνιστικότητας στο πεδίο της καινοτομίας και της ποιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών, που ενσωματώνουν τεχνολογικό προβάδισμα και υψηλή προστιθέμενη αξία.

· Την επιδίωξη της πολυλειτουργικότητας του αγροτικού τομέα, με έμφαση στη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία και την εξυγίανση και πλήρη ανασυγκρότηση των αγροτικών συνεταιρισμών.

· Την ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

· Την διασφάλιση του δικαιώματος στη μόρφωση μέσα από την εφαρμογή 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, τον αυτόνομο μορφωτικό ρόλο του Λυκείου, την διαρκή μεταρρύθμιση και αναβάθμιση του δημόσιου Πανεπιστημίου. Τη χρηματοδότηση της παιδείας τουλάχιστον στο 5% του ΑΕΠ.

- Οι δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στον τομέα των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων οφείλουν να αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης πολύ περισσότερο όταν σήμερα ως μεταπολιτευτικό δημοκρατικό κεκτημένο αμφισβητούνται.

Βασικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις είναι:

· Ο άμεσος χωρισμός εκκλησίας και κράτους.

· Η συστηματική ενίσχυση του κοινωνικού ελέγχου στα ΜΜΕ.

· Η πλήρης νομιμοποίηση των μεταναστών.

· Η κατάργηση του τρομονόμου, των διατάξεων που επιβάλλουν παντού τις κάμερες παρακολούθησης.

· Η κατάργηση όλων των διατάξεων που επιτρέπουν την επιστράτευση απεργών ή την καταναγκαστική εργασία κλάδων εργαζομένων.

· Η κατάργηση των διακρίσεων λόγω φύλου, φυλής, εθνότητας, πεποιθήσεων, σεξουαλικού προσανατολισμού στο νομικό εποικοδόμημα,.

· Η προώθηση μέτρων κοινωνικής στήριξης των ευπαθών ομάδων (Ρομά, φυλακισμένοι, μειονότητες κα.).

- Η εξωτερική πολιτική της χώρας οφείλει να βρίσκεται στο πλευρό όσων αγωνίζονται για την υπεράσπιση της διεθνούς νομιμότητας και να αντιτίθεται στις επεμβάσεις και τους πολέμους.

· Να προωθεί την ειρηνική λύση των διαφορών με τις γειτονικές χώρες, θέτοντας τέλος στο κυνήγι των εξοπλισμών.

· Να στηρίζει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, στο Κυπριακό που θα διασφαλίζει το ενιαίο ομόσπονδο δικοινοτικό κράτος και θα βάζει τέλος στην ύπαρξη στρατευμάτων κατοχής.

· Να υποστηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία και πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με πλήρη σεβασμό του ευρωπαϊκού κεκτημένου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς και την επίλυση όλων των ελληνοτουρκικών διαφορών με πλήρη ατζέντα.

· Να επιδιώκει την άμεση απεμπλοκή και διευθέτηση του προβλήματος της ονομασίας της FYROM με σύνθετη ονομασία.

· Να συμμετέχει ενεργά σε διεθνείς πρωτοβουλίες για δικαιοσύνη και ειρήνη στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο και να ενώνει τη φωνή της με άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τον άμεσο τερματισμό της κατοχής στο Ιράκ και τη απόσυρση όλων των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων.

· Να αρνείται σθεναρά τη συμμετοχή και διευκόλυνση στους διαρκείς πολέμους των ΗΠΑ και των προθύμων συμμάχων τους.

- Η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης νοείται για εμάς ως αναπόδραστο στοιχείο μιας πραγματικά εναλλακτικής πολιτικής ως προς την παγκοσμιοποίηση.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και το ΚΕΑ εμπνέονται από έναν αριστερό ευρωπαϊσμό. Θεωρούμε ότι η αναζωογόνηση του ευρωπαϊκού οράματος απαιτεί ριζικά διαφορετικές πολιτικές από τις σημερινές. Επιδίωξή μας είναι η οικοδόμηση μιας ενωμένης, δημοκρατικής, κοινωνικής, οικολογικής και ειρηνικής Ευρώπης, ανεξάρτητης από τις ΗΠΑ. Μιας πολιτικά ενωμένης Ευρώπης, με ισχυρό ενιαίο νόμισμα, με κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας σε φιλειρηνική και ανεξάρτητη από το ΝΑΤΟ βάση. Με υπεράσπιση και αναβάθμιση του κοινωνικού κράτους και του κράτους δικαίου και σεβασμό του διεθνούς δικαίου.

Σε αυτό το πλαίσιο η ΕΕ χρειάζεται Σύνταγμα συνώνυμο με τη δημοκρατία, την ελευθερία, την κοινωνική προστασία, την προστασία του περιβάλλοντος και τη διαφύλαξη της ειρήνης.

Οι ηγέτες της ΕΕ με τη νέα μεταρρυθμιστική Συνθήκη, δεν ανταποκρίθηκαν στο αίτημα για περισσότερη κοινωνική, δημοκρατική και ενωμένη Ευρώπη. Συνεχίζουν να επιμένουν σε λιγότερη Ευρώπη και σε νεοφιλελεύθερες πολιτικές και μάλιστα χωρίς δημοκρατικές εγγυήσεις, καθώς απορρίπτουν τη συντακτική συνέλευση και τα δημοψηφίσματα.

Με αυτή την έννοια η θέση αυτή του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ βρίσκεται σε διαφορετική κατεύθυνση από τις μέχρι τώρα πρωτοβουλίες των κυρίαρχων κύκλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για συνταγματικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις.

· Η εποχή μας, χαρακτηρίζεται από μεγάλες κοινωνικές ανισότητες και κυρίως από την έλλειψη ίσων ευκαιριών για την δημιουργική ένταξη των νέων ανθρώπων στην κοινωνία.

Οι εφαρμοζόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, σε όλα τα επίπεδα της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, έχουν σαν πρώτο αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση της νεολαίας.

Η αυξημένη ανεργία στις νέες γενιές, η αλλαγή των σχέσεων εργασίας που δημιουργεί πρόσθετη ανασφάλεια και η υποβάθμιση των σπουδών -σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, οδηγούν στην περιθωριοποίηση της νεολαίας και δεν αφήνουν ούτε χαραμάδα αισιοδοξίας για το μέλλον της.

Η νέα γενιά όμως, αξίζει ένα καλύτερο αύριο από αυτό που της σχεδιάζουν. Γι΄ αυτό το αύριο όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι αξίζει τον κόπο να αγωνιστούν.

Το είδαμε την περασμένη χρονιά με τις μεγάλες κινητοποιήσεις για το άρθρο 16Σ, το βλέπουμε καθημερινά με την ενεργή συμμετοχή και τη συμβολή της νεολαίας στα κινήματα που αμφισβητούν την σημερινή οργάνωση της κοινωνίας, που διεκδικούν ανθρώπινες πόλεις και την διαφύλαξη του περιβάλλοντος.

Θα το δούμε και στο μέλλον, στους νέους αγώνες για την κατοχύρωση του ρόλου της νεολαίας στην κοινωνία, για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων της στην μόρφωση και στην εργασία. Σ΄ αυτούς τους αγώνες θα είμαστε δίπλα της. Όχι από κάποια όψιμη λατρεία για τους νέους, αλλά από μια βαθιά πεποίθηση, ότι η νεολαία μπορεί να αποτελέσει δύναμη αλλαγής της κοινωνίας, ότι μπορεί να συμβάλλει δημιουργικά στον κοινό αγώνα για την μετατόπιση του άξονα της πολιτικής προς προοδευτικότερες κατευθύνσεις.

Δεν αντιμετωπίζουμε ούτε θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την νεολαία ως μια απλή δεξαμενή ψήφων, ούτε την νεολαία του κόμματός μας ως εφεδρικό κομματικό στρατό. Πιστεύουμε βαθιά ότι έχει την ικανότητα να προσανατολίσει τους αγώνες της, με βάση τις δικές της ιδιαίτερες επεξεργασίες, στην κατάκτηση ώριμων, θετικών λύσεων για τα προβλήματά της.

· Στον Συνασπισμό είχαμε πάντα ζωντανή και έντονη κομματική ζωή. Αυτό δεν μας εμπόδιζε να αντιμετωπίζουμε τα κορυφαία μας ζητήματα με απολύτως συλλογικές πολιτικές διαδικασίες. Το αρχηγοκεντρικό μοντέλο δεν μας ταιριάζει. Σε καμία εκλογή προέδρου του κόμματος μέχρι σήμερα δεν είχαμε αιφνιδιασμούς και δαχτυλίδια.

Ελπίζω τα μέλη του κόμματος να περάσουν σήμερα πέρα και πάνω από ό,τι θολώνει τις συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες.

Να περάσουν πέρα και πάνω από την παραπολιτική και να μείνουν στην επί της ουσίας πολιτική.

Να διαφυλάξουν την εκλογή του νέου προέδρου, αυτήν τη σημαντική δημοκρατική και συλλογική πολιτική λειτουργία των μελών του κόμματος, από οτιδήποτε μπορεί να την μειώσει ως τέτοια.

Στην πορεία προς το συνέδριο χρειάζεται μια σοβαρή πολιτική συζήτηση. Χρειάζεται να δούμε χωρίς εφησυχασμό και επανάπαυση τις ανάγκες για τον εκσυγχρονισμό του κόμματος, την καλύτερη συμμετοχή των μελών στις αποφάσεις, τις νέες πολιτικές προτεραιότητες.

Ο προσυνεδριακός διάλογος πρέπει να αποφύγει την περιχαράκωση, την αναζήτηση του «εσωτερικού εχθρού».

Είναι αρνητικό φαινόμενο ότι ορισμένα μέσα ενημέρωσης ακόμα και αυτά που κινούνται φιλικά προς το κόμμα μας δεν κατοχυρώνουν την εύλογη δημοκρατική διαδικασία της ισηγορίας, της ισότιμης προβολής των απόψεων. Είναι αρνητικό ότι κάποια θέλουν να διαμορφώνουν αποφάσεις «πριν από μας για εμάς», ότι δείχνουν μεροληψία υπέρ της μιας άποψης, υπέρ κάποιων προσώπων.

Δεν βοηθά πουθενά αυτή η μεθοδολογία.

Αδικεί τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης και το λειτουργικό τους χαρακτήρα.

· Είναι εντελώς απαραίτητο να σκεφτούμε ξανά το ρόλο και τις λειτουργίες του κόμματός μας και να προωθήσουμε τα μέτρα και τις αλλαγές που απαιτούνται.

Το κεντρικό πρόβλημα, όσον αφορά το Κόμμα μας, είναι το παρατηρούμενο σοβαρό έλλειμμα πολιτικού προβληματισμού και πολιτικής συζήτησης στις οργανώσεις του.

Προσβλέπουμε σε ένα κόμμα στο οποίο τα μέλη ενημερώνονται λεπτομερειακά για όλα τα ζητήματα, συνδιαμορφώνουν τις απόψεις τους στις κομματικές συζητήσεις και, πάνω απ’ όλα, συμμετέχουν ενεργά στην επεξεργασία και τη διαμόρφωση της πολιτικής του κόμματος σε όλα τα επίπεδα.

Άς μην επιτρέψουμε σε άλλες λειτουργίες να αντικαταστήσουν τη διασταύρωση και τη διαπάλη των ιδεών, ας βάλουμε φραγμό στις προσπάθειες η απλή διαχείριση να υποκαταστήσει την πολιτική.

Άς δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για ένα κόμμα πολιτικό οργανισμό των μελών του.

· Πρόθεσή μου είναι από τη θέση του Προέδρου του Συνασπισμού, να εργασθώ, με όρους συλλογικότητας, εσωκομματικής δημοκρατίας, σύνθεσης και συνεργασίας, για το συλλογικό μας όραμα στο χώρο της ευρύτερης αριστεράς. Ένα όραμα που προσδιόρισε και προσδιορίζει την πολιτική μου πορεία.

Καλώ τα μέλη και τα στελέχη του κόμματος, σε έναν ουσιαστικό, δημιουργικό και συντροφικό προσυνεδριακό διάλογο, με τη δράση μας στραμμένη παράλληλα στους κοινωνικούς αγώνες.

Στον ΣΥΝ δεν ταιριάζουν οι προεδρομαχίες.

Το συνέδριό μας να γίνει χώρος ουσιαστικού διαλόγου για τα ζητήματα του κόμματος, της Αριστεράς και της κοινωνίας."