Με τον τρόπο του Γ.Σ.
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.
Διονύσης Γουσέτης, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2004-10-30
Στη Ραμνούντα, στη Βραυρώνα, στη Σαλαμίνα έφθασα σε αρχαιολογικούς χώρους κλειστούς, απρόσιτους, έρημους. Άλλους βρήκα ανοιχτούς, αλλά χωρίς τουαλέτες.
Στη κόλαση μιας Αθήνας που δεν χωράει στοιβαγμένη τη μισή Ελλάδα, αλλά περνιέται για ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, περπάτησα σε πεζόδρομους ναρκοθετημένους από ακαθαρσίες σκύλων, στολισμένους με πλαστικές σακούλες. Μια μέρα, έφαγα στο κεφάλι σκουπίδια εκσφενδονισμένα από το μπαλκόνι με προορισμό το διπλανό οικόπεδο, εκεί όπου κατουρούν οι μεθυσμένοι τη νύχτα.
Στη Βουλή άκουσα απ’ τους εφήβους μας ρατσιστικά ψηφίσματα και στα σχολεία τους είδα καταλήψεις ενάντια στο νόμο που ζητάει ισοτιμία με τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους. Άκουσα και αθλητικό παράγοντα, κυβερνητικό βουλευτή, να θέλει να μεταβάλει την Επιτροπή Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε Κου Κλουξ Κλαν με τους ομοφυλόφιλους πολίτες στο ρόλο των έγχρωμων.
Στην Κομοτηνή ανακάλυψα τις παράγκες των τσιγγάνων. «Καίριο πλήγμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στον πολιτισμό μας» δήλωσε ο υπουργός και εξήγγειλε σε άθλια ελληνικά φράσεις ακατανόητες, μεταφρασμένες από τα ξένα: «…ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης…» ή κάτι τέτοιο.
Στη Νέα Ζωή Ασπροπύργου, συνάντησα περίπου 100 ομογενείς Πόντιους, να φτάνουν στον καταυλισμό τσιγγάνων με τα αυτοκίνητα τους. Έβαλαν φωτιά σε παραπήγματα και προξένησαν ζημιές σε τρία αυτοκίνητα των τσιγγάνων. Την επόμενη μέρα, οι τσιγγάνοι ανταπάντησαν με πυροβολισμούς.
Στον Έβρο, πέρασα το ποτάμι μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, από αυτές που περνούν οι παράνομοι. Συγκλονίστηκα από την έκρηξη της νάρκης, που φώτισε τα κομματιασμένα σώματα, κάνοντας τη νύχτα μέρα.
Στη Θεσσαλονίκη άκουσα τον εκλεγμένο Νομάρχη να αποκαλεί Έλληνες πολίτες «ανεπιθύμητα πρόσωπα» και στη Δράμα είδα συλημένο το μνημείο του ολοκαυτώματος. Στο Μακρυχώρι κραυγάζουν για δικαιοσύνη και εννοούν εκδίκηση.
Στο Βαρθολομιό Ηλείας, ο Κώστας Παπαδόπουλος, που κατήγγειλε αυθαίρετες οικοδομικές εργασίες σε έκταση του Δήμου, δέχτηκε επίθεση και εδάρη στο σπίτι του από εργαζόμενους σε αυθαίρετο.
Σ’ όλη την Ελλάδα έψαξα για τέμενος μουσουλμάνων και πουθενά δε βρήκα άλλο από κείνα τα υποχρεωτικά στη Ροδόπη.
Στην Εφορία, στην πολεοδομία, στην αρχαιολογία, στο Υπουργείο Μεταφορών, ένοιωσα την ασφυξία της νωθρής και για τούτο διεφθαρμένης δημόσιας διοίκησης. Η ίδια διαφθορά και αναποτελεσματικότητα σφραγίζει τα έργα και τις ημέρες των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γι’ αυτό θαύμασα το θράσος της Tοπικής Ένωσης Δήμων και Kοινοτήτων Μυτιλήνης, που κατήγγειλε τον «Συνήγορο του Πολίτη», διότι «έχει μετατραπεί σε διώκτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Στο Θριάσιο νοσοκομείο ντράπηκα για λογαριασμό του διοικητή του, ο οποίος κατήγγειλε τρεις γιατρούς επειδή «παρέστησαν ως μάρτυρες κατηγορίας σε δίκες συναδέλφων τους, γεγονός που αμαυρώνει την εικόνα του νοσοκομείου μας».
Εθρήνησα για τα ολυμπιακά έργα, επειδή θα μπορούσαν και θα όφειλαν να είχαν γίνει με λιγότερες υπερβάσεις των προϋπολογισμών. Κυρίως όμως αναγούλιασα με την αλλαγή φρουράς ευνοουμένων εργολάβων, που την ονομάσανε κάθαρση και την ευλόγησαν. Παράξενος κόσμος, ο οποίος εξοργίζεται με τη διαφθορά, αλλά σε ποσοστό 86% δεν συμφωνεί στην επιβολή αυστηρότερων ποινών σ’ αυτούς που διαφθείρονται και σ’ εκείνους που διαφθείρουν.
Είναι άραγε ο ίδιος κόσμος που σηκώνει το ανάλγητο πανό «Όχι εδώ ΟΚΑΝΑ», που δεν πλένεται πριν μπει στο λεωφορείο να μη βρωμάει ο ιδρώτας του, που θεωρεί τους Τουρκοκύπριους ζώα όπως παλιότερα τους Τούρκους στη Σμύρνη, που όταν είναι δεξιός «παίρνει το νόμο στα χέρια του» και όταν είναι αριστερός κραυγάζει ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»;
Παράξενος κόσμος, που παρ’ όλη την τεμπελιά και τη διαφθορά στο δημόσιο, αγωνίζεται εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων και επιπλέον καυχάται πως είναι προοδευτικός.
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει σε δρόμους με λακκούβες, σε δρόμους χωρίς σήμανση. Κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά. Κάποτε σκοτώνει τη σήμανση που τον υπηρετεί. Ταξιδεύει με κόντρες στην άσφαλτο με αυτοκίνητα και μηχανάκια. Για τα πρώτα, λωρίδα επιτάχυνσης είναι η δεξιά, αντί της αριστερής. Τα τελευταία ταξιδεύουν και στα πεζοδρόμια. Ανταγωνίζονται τους κακότεχνους συναγερμούς σε ηχορύπανση. Η Ελλάδα ταξιδεύει με ρεκόρ στα τροχαία δυστυχήματα. Κλεισίματα στα φανάρια, ποιος θα ξεκινήσει πρώτος, ανάλογα με τα σπρωξίματα στις ουρές των λεωφορείων και αλλού.
Η Ελλάδα ταξιδεύει μέσα στην ευδαιμονία των μύθων της.
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει. Παραπετάσματα βουνών σκουπιδιών, αρχιπέλαγα γεμάτα πίσσες και βρωμιές από τα καράβια, γυμνοί γρανίτες που φιλοξενούν αυτοκίνητα με τα σκυλάδικα στη διαπασών. Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝΙΑ 004.
Στη κόλαση μιας Αθήνας που δεν χωράει στοιβαγμένη τη μισή Ελλάδα, αλλά περνιέται για ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, περπάτησα σε πεζόδρομους ναρκοθετημένους από ακαθαρσίες σκύλων, στολισμένους με πλαστικές σακούλες. Μια μέρα, έφαγα στο κεφάλι σκουπίδια εκσφενδονισμένα από το μπαλκόνι με προορισμό το διπλανό οικόπεδο, εκεί όπου κατουρούν οι μεθυσμένοι τη νύχτα.
Στη Βουλή άκουσα απ’ τους εφήβους μας ρατσιστικά ψηφίσματα και στα σχολεία τους είδα καταλήψεις ενάντια στο νόμο που ζητάει ισοτιμία με τους αλλοδαπούς συμμαθητές τους. Άκουσα και αθλητικό παράγοντα, κυβερνητικό βουλευτή, να θέλει να μεταβάλει την Επιτροπή Ισότητας και Δικαιωμάτων του Ανθρώπου σε Κου Κλουξ Κλαν με τους ομοφυλόφιλους πολίτες στο ρόλο των έγχρωμων.
Στην Κομοτηνή ανακάλυψα τις παράγκες των τσιγγάνων. «Καίριο πλήγμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στον πολιτισμό μας» δήλωσε ο υπουργός και εξήγγειλε σε άθλια ελληνικά φράσεις ακατανόητες, μεταφρασμένες από τα ξένα: «…ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης…» ή κάτι τέτοιο.
Στη Νέα Ζωή Ασπροπύργου, συνάντησα περίπου 100 ομογενείς Πόντιους, να φτάνουν στον καταυλισμό τσιγγάνων με τα αυτοκίνητα τους. Έβαλαν φωτιά σε παραπήγματα και προξένησαν ζημιές σε τρία αυτοκίνητα των τσιγγάνων. Την επόμενη μέρα, οι τσιγγάνοι ανταπάντησαν με πυροβολισμούς.
Στον Έβρο, πέρασα το ποτάμι μια νύχτα χωρίς φεγγάρι, από αυτές που περνούν οι παράνομοι. Συγκλονίστηκα από την έκρηξη της νάρκης, που φώτισε τα κομματιασμένα σώματα, κάνοντας τη νύχτα μέρα.
Στη Θεσσαλονίκη άκουσα τον εκλεγμένο Νομάρχη να αποκαλεί Έλληνες πολίτες «ανεπιθύμητα πρόσωπα» και στη Δράμα είδα συλημένο το μνημείο του ολοκαυτώματος. Στο Μακρυχώρι κραυγάζουν για δικαιοσύνη και εννοούν εκδίκηση.
Στο Βαρθολομιό Ηλείας, ο Κώστας Παπαδόπουλος, που κατήγγειλε αυθαίρετες οικοδομικές εργασίες σε έκταση του Δήμου, δέχτηκε επίθεση και εδάρη στο σπίτι του από εργαζόμενους σε αυθαίρετο.
Σ’ όλη την Ελλάδα έψαξα για τέμενος μουσουλμάνων και πουθενά δε βρήκα άλλο από κείνα τα υποχρεωτικά στη Ροδόπη.
Στην Εφορία, στην πολεοδομία, στην αρχαιολογία, στο Υπουργείο Μεταφορών, ένοιωσα την ασφυξία της νωθρής και για τούτο διεφθαρμένης δημόσιας διοίκησης. Η ίδια διαφθορά και αναποτελεσματικότητα σφραγίζει τα έργα και τις ημέρες των οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Γι’ αυτό θαύμασα το θράσος της Tοπικής Ένωσης Δήμων και Kοινοτήτων Μυτιλήνης, που κατήγγειλε τον «Συνήγορο του Πολίτη», διότι «έχει μετατραπεί σε διώκτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».
Στο Θριάσιο νοσοκομείο ντράπηκα για λογαριασμό του διοικητή του, ο οποίος κατήγγειλε τρεις γιατρούς επειδή «παρέστησαν ως μάρτυρες κατηγορίας σε δίκες συναδέλφων τους, γεγονός που αμαυρώνει την εικόνα του νοσοκομείου μας».
Εθρήνησα για τα ολυμπιακά έργα, επειδή θα μπορούσαν και θα όφειλαν να είχαν γίνει με λιγότερες υπερβάσεις των προϋπολογισμών. Κυρίως όμως αναγούλιασα με την αλλαγή φρουράς ευνοουμένων εργολάβων, που την ονομάσανε κάθαρση και την ευλόγησαν. Παράξενος κόσμος, ο οποίος εξοργίζεται με τη διαφθορά, αλλά σε ποσοστό 86% δεν συμφωνεί στην επιβολή αυστηρότερων ποινών σ’ αυτούς που διαφθείρονται και σ’ εκείνους που διαφθείρουν.
Είναι άραγε ο ίδιος κόσμος που σηκώνει το ανάλγητο πανό «Όχι εδώ ΟΚΑΝΑ», που δεν πλένεται πριν μπει στο λεωφορείο να μη βρωμάει ο ιδρώτας του, που θεωρεί τους Τουρκοκύπριους ζώα όπως παλιότερα τους Τούρκους στη Σμύρνη, που όταν είναι δεξιός «παίρνει το νόμο στα χέρια του» και όταν είναι αριστερός κραυγάζει ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»;
Παράξενος κόσμος, που παρ’ όλη την τεμπελιά και τη διαφθορά στο δημόσιο, αγωνίζεται εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων και επιπλέον καυχάται πως είναι προοδευτικός.
Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει σε δρόμους με λακκούβες, σε δρόμους χωρίς σήμανση. Κάποτε ο κυνηγός βρίσκει τα διαβατάρικα πουλιά. Κάποτε σκοτώνει τη σήμανση που τον υπηρετεί. Ταξιδεύει με κόντρες στην άσφαλτο με αυτοκίνητα και μηχανάκια. Για τα πρώτα, λωρίδα επιτάχυνσης είναι η δεξιά, αντί της αριστερής. Τα τελευταία ταξιδεύουν και στα πεζοδρόμια. Ανταγωνίζονται τους κακότεχνους συναγερμούς σε ηχορύπανση. Η Ελλάδα ταξιδεύει με ρεκόρ στα τροχαία δυστυχήματα. Κλεισίματα στα φανάρια, ποιος θα ξεκινήσει πρώτος, ανάλογα με τα σπρωξίματα στις ουρές των λεωφορείων και αλλού.
Η Ελλάδα ταξιδεύει μέσα στην ευδαιμονία των μύθων της.
Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει. Παραπετάσματα βουνών σκουπιδιών, αρχιπέλαγα γεμάτα πίσσες και βρωμιές από τα καράβια, γυμνοί γρανίτες που φιλοξενούν αυτοκίνητα με τα σκυλάδικα στη διαπασών. Το καράβι που ταξιδεύει το λένε ΑΓΩΝΙΑ 004.
