Πώς γίνεται η ανάκαμψη της απασχόλησης;

Όπως δήλωσε πρόσφατα στην ΑΥΓΗ ο Γιάννης Δραγασάκης, βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας, μπορεί να γίνει μόνον με ανάκαμψη της απασχόλησης. Δεν υπάρχει η παραμικρή αντίρρηση επ’ αυτού. Το ερώτημα είναι πως, στη φάση αυτή και στην κατάσταση που βρίσκεται πλέον η ελληνική οικονομία, μπορεί αυτός ο στόχος να επιτευχθεί. Η Ελλάδα, στο σύνολό της, είναι πλέον μια υπερχρεωμένη χώρα, τα περιθώρια της οποίας για νέους δανεισμούς έχουν στενέψει ασφυκτικά, χώρια που το κόστος του δανεισμού αγγίζει πλέον τα όρια της τοκογλυφίας. Σε αυτή την Ελλάδα, το δημόσιο έχει πέσει θύμα του πελατειακού πολιτικού συστήματος και έχει φουσκώσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο.

Η ΠΙΕΣΗ στην κυβέρνηση από τα αριστερά, ασκείται κυρίως στην κατεύθυνση και άλλων προσλήψεων στο δημόσιο ώστε να απορροφηθεί μέρος του κοινωνικού κόστους. Για θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα δεν γίνεται κουβέντα. Ο ιδιωτικός τομέας υπάρχει μόνον για να πληρώνει φόρους, από τους οποίους θα πληρώνονται αυτοί που θα προσλαμβάνονται στο δημόσιο. Η κρίση, η διαρκής συρρίκνωση του ιδιωτικού τομέα και η ραγδαία αποβιομηχάνιση, περνάει σχεδόν απαρατήρητη.

ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ στο δημόσιο θα μπορούσαν πιθανότατα να γίνουν σε αυτή την ιδιαίτερη οικονομική κατάσταση και για ορισμένο χρόνο, αν τα δημόσια οικονομικά ήταν εύρωστα, αν το φορολογικό σύστημα λειτουργούσε αποτελεσματικά, σύγχρονα και δίκαια και αν φυσικά υπήρχε ισχυρή δυναμική οικονομία. Πλην όμως τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υφίσταται σε αυτή την ψωνισμένη, μεγαλομανή χώρα. Εδώ νικήσαμε την Ουκρανία και πάμε Μουντιάλ, με αυτά θα ασχολούμαστε.

ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου είναι παγιδευμένη σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν θα βγει χωρίς καλά μελετημένες θαρραλέες κινήσεις που θα εντάσσονται σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάκαμψης και ανάπτυξης. Η κρίση είναι γενική και εκτεταμένη σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής. Το έχουμε υπογραμμίσει επανειλημμένα, πως αυτό που περνάει σήμερα η Ελλάδα, δεν είναι η παγκόσμια ύφεση. Είναι, με αφορμή την ύφεση, μια παραγωγική κατάρρευση που εξελίσσεται και θα εξελίσσεται για μεγάλο χρονικό διάστημα ακόμα. Για να εισπράξεις κέρδη από την αναβάθμιση της παιδείας, αν ξεκινήσεις τώρα, θα περιμένεις 10 με 15 χρόνια. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ σχεδιάζει τρόπους να αυξήσει τα έσοδά του. Έστειλε πρόσφατα κλήσεις για περαίωση φόρου ακίνητης περιουσίας. Θα παζαρέψει με τον Οθωμανικό τρόπο έσοδα που δεν υπάρχουν, αλλά θα βρεθούν υπό την απειλή γενικών φορολογικών ελέγχων. Ρώτησε επιχειρηματίας που παρέλαβε το ραβασάκι τον λογιστή του, τι να κάνει και η απάντηση ήταν δώσε όσα σου πουν, γιατί μετά θα σε βάλουν στο στόχαστρο και θα σε βασανίζουν. Ο επιχειρηματίας θα τα δώσει, αλλά θα τα ισοφαρίσει με μερικές απολύσεις μιας και οι δουλειές του, όπως των περισσοτέρων δεν πάνε καλά. Θα βάλει και μερικούς εργαζόμενους στην επισφάλεια και θα έρθει στα ίσια του. Το κράτος θα βάλει στη μία τσέπη τα χρήματα που θα εισπράξει και από την άλλη θα ρίχνει χρήμα στα ασφαλιστικά Ταμεία και στον ΟΑΕΔ, που στενάζουν ήδη υπό το βάρος της ανεργίας.

ΝΑ ΣΑΣ ΑΝΑΦΕΡΩ και άλλο παράδειγμα. Ακούς μερικούς να λένε πως η απαγόρευση του καπνίσματος πρέπει να γίνει μια και έξω, με το μαχαίρι, για όλους τους κλειστούς χώρους. Αν ο ήδη πεσμένος τζίρος στα εστιατόρια και τα μπαρ συρρικνωθεί κι άλλο, θα κινδυνεύουν να βρεθούν στην ανεργία πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι, ενώ αρκετές από τις επιχειρήσεις θα χρεοκοπήσουν. Χειρότερη επιλογή από αυτήν, στη συγκεκριμένη συγκυρία, δεν μπορεί να γίνει.

ΑΝ ΒΡΕΘΟΥΝ τρόποι, όπου η τάξη στα δημόσια οικονομικά μπορεί να επιβληθεί με μεθόδους που θα παρακάμπτουν τους συνήθεις υπηρεσιακούς δρόμους, όπου διεφθαρμένοι υπάλληλοι (και πολιτικά στελέχη) ενθυλακώνουν μέρος των δημόσιων εσόδων αυξάνοντας παράλληλα τον τομέα των εξόδων, κάτι μπορεί να γίνει. Ότι και αν γίνει όμως, όσα και αν αποδώσουν τα σχεδιαζόμενα μέτρα, αν δεν υπάρξει συνολική ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα με κίνητρα για δυναμικές παραγωγικές επενδύσεις που θα δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις εργασίας μακράς πνοής, ελάχιστα πράγματα θα αλλάξουν και όσα θα αλλάζουν, θα απαιτήσουν χρόνο που δεν υπάρχει. Αφού λοιπόν βιώσιμη ανάκαμψη της οικονομίας μπορεί να γίνει μόνο με ανάκαμψη της απασχόλησης, οφείλουμε όλοι να δούμε πως φτάνουμε στη βιώσιμη ανάκαμψη της απασχόλησης. Δύσκολα ζητήματα για όσους θεωρούν πως η αριστερά είναι μόνο για να λέει όχι.

d.xristou@avgi.gr