Για τις δημοτικές εκλογές

Η Θεσσαλονίκη δεν έχει ανάγκη από ένανα ακόμη καλό διαχειριστή. Ούτε νομίζω πως η Θεσσαλονίκη χρειάζεται σωτήρα.

Η πόλη ήταν μιά κοσμοπολιτισα και πολυεθνική κούκλα και κατήντησε άξενη, ξενόφοβη και συντηρητική φτειασιδωμένη, επαρχιακής συνειδήσεως γεροντοκόρη.

Ηταν μιά πόλη που αγκάλιαζε κάθε ριζοπαστικό και νεωτερικό ρεύμα και κίνημα και κατάντησε μιά αντιδραστική και αποκρουστική χοάνη του εθνικιστικού και οπισθοδρομικού παραεκκλησιαστικού λόγου, που έχει και πέραση.

Ακόμη και η φήμη για το «πολύ καλό φαί της πόλης» είνα μιά φαινάκη, μιά ψευδαίσθηση στην οποία βολέυονται οι κάτοικοι της.

Και θα επιμείνω σ αυτόν τον όρο λόγω του ότι η Θεσσαλονίκη είναι απο τις μεγαλουπόλεις που δεν έχει ντόπιους, δεν αποτελούν οι Θεσσαλονικείς το βασικό πυρήνα ανάπτυξης της πόλης. Η πόλη αδειάζει Χριστούγεννα και Πάσχα λόγω του ότι οι κάτοικοι της νοιώθουν πως είναι απ αλλού. Και είναι απ αλλού. Είναι δηλαδή κάτι άλλο πρώτα και μετά κάτοικοι Θεσσαλονίκης.

Είναι η πόλη που βούλιαξε στα πολύ ρηχά νερά των μετριοτήτων που τη διοίκησαν τα τελευταία 25 χρόνια αλλά και στη λάσπη που την πατήκωσαν οι νικητές του εμφυλίου, που διαχειρίστηκαν ερήμην του όποιου ελέγχου, την εξέλιξη της πόλης κατά το δοκούν και προς όφελος τους προσωπικό και μόνον, ααπό το τέλος του εμφυλίου μέχρι και την πτώση της δικτατορίας.

Και για μιάν στοιχειώδη επιβεβαίωση ένα απλό ιστορικό στοιχείο.

Το 64 εκλέγεται με τη στήριξη της ΕΔΑ ο συνδυασμός Τσίρου Πάσχου. Δημοτική διοίκηση που είχε όραμα και πρόταση αλλά δεν είχε αρμοδιότητες και φυσικά λειτουργούσε ακόμη και τότε υπό τη στενή επίβλεψη και έλεγχο του διωρισμένου από την κυβέρνηση νομάρχη. Ο πατέρας μου και ο Αλέκος Ιωσηφίδης, δημοτικοί σύμβουλοι τότε, καλή τους ώρα και των δυό, είχαν από 92 μέρες αργίας και παύσης, ως ποινές από τον τότε νομάρχη στα δυόμιση περίπου χρόνια που διοίκησε η παράταξη τους.

Αυτά είναι διπιστώσεις θα μου πείτε. Ναι τέτοιες είναι.

Τι πρέπει να κάνουμε ως Αριστερά και μάλιστα Δημοκρατική;;

Να απευθυνθούμε προς τους υποψηφίους που θέλουμε, και είναι αρκετοί πλέον.

Να τους θέσουμε κάποια ερωτήματα βασικά και ουσιώδη. Διαφοροποιημένα για τον καθένα, αναλόγως με τα όσα έχει μέχρις στιγμής πει και διακηρύξει.

Να μαζευτούμε να συζητήσουμε την αξιολόγηση του αποτελέσματος και να αποφασίσουμε πέρνοντας την ευθύνη της πολιτικής μας πρωτοβουλίας όλοι μαζί για τον ποιόν υποψήφιο θα στηρίξουμε και ποιους φίλους μας θα προσπαθήσουμε να εκλέξουμε.

Επί της ουσίας τώρα, νομίζω, πως η πόλη χρειάζεται έναν πλήρη επαναπροσδιορισμό και ανασύνταξη της φυσιογνωμίας της. Εχει την ανάγκη από ένα όραμα για τον 21 αιώνα κι ας πέρασε άκαρπη και μάλλον αρνητική για την ανάπτυξη και εξέλιξη της η πρώτη δεκαετία του.

Είναι νομίζω καιρός στην πόλη να δούμε να αναπτύσσονται με τα μάτια του 2010 κι όχι τα παλιοκαιρίσια τα δικά μας, τα κινήματα αλληλεγγύης και διαμόρφωση των νέων συλογικοτήτων. Της νέας συνείδησης για την ανάπτυξη της πόλης. Για να γίνει κτανοητό για παράδειγμα πως δεν είναι το κοινωνικπο παντοπωλείο κοινωνική οικονομία στο δήμο αλλ΄αη διαμόρφωση νέων πλαισίων ανάπτυξης της κοινωνικής πολιτικής μέσα από συλλογιότητες που διαμορφώνουν οι νέοι και οι νέες με τα ικά του μυαλά κα ευαισθησίες. Μικρές εταιρίες νέων για τη βοήθεια στο σπίτι. Μικρές εταιρίες νέων για την υποστήριξη γερόντων, πασχόντων, μοναχικών ανθρώπων κλπ. Για την ανάπτυξη ενός μοντέλου αντίστοιχου του il sistema στη βόρεια πλευρά της πόλης όπου οι μεταν΄σστες και η πλειοψηφεία των ανέργων.

Και άλλα πολλά τέτοια να μη σας κουράζω.

Ας ανοίξει επι τέλους ο διάλογος να ακουσουμε και λόγο πολιτικό κι όχι μόνο διαδικαστικής καμαρίλας.

Μιχάλης Γ.Τριανταφυλλίδης