Ότι η ζωή μας εκπλήσσει συνεχώς το ξέρουμε όλοι! Ότι στο Νερίτειο μόρφωμα θα παρακολουθούσαμε προχτές διάγγελμα του πρωθυπουργού, μεταμφιεσμένο σε συνέντευξη, ε, αυτό ούτε εγώ, που τα περίμενα όλα από αυτό το κατασκεύασμα (που απλώς, απλούστατα, πρέπει να κλείσει), δεν είχα φανταστεί ότι θα το βλέπαμε!

Για να δούμε αυτό που είδαμε, το διάγγελμα με διάκοσμο δημοσιογράφους και το παγκόσμιας πρωτοτυπίας κλείσιμο, με τον ίδιο τον πρωθυπουργό (!) να ευχαριστεί και να δίνει τέλος στον μονόλογο του, μοναχός, αφήνοντας απόλυτα εκθέτους τους δυο, που του έκαναν παρέα, έχουν προηγηθεί πολλά. Πράξεις και παραλείψεις. Πολλών ετών και όλων των κομματικών αποχρώσεων. Αυτό όμως που σηματοδότησε το αυταρχικό κλείσιμο της ΕΡΤ, άφησε κυρίαρχο χρώμα το μαύρο του φασισμού που ισοπεδώνει αξίες, συνειδήσεις θεσμικούς ρόλους και ιδιότητες.

Ήταν κοινό μυστικό πολλά χρόνια στη δημόσια τηλεόραση ότι οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν τις κομματικές και κυβερνητικές δραστηριότητες έπρεπε να έχουν τη σύμφωνη γνώμη των κομματικών επιτελείων, για να το πω κομψά

Ήταν κοινό μυστικό πολλά χρόνια στη δημόσια τηλεόραση ότι οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν τις κομματικές και κυβερνητικές δραστηριότητες έπρεπε να έχουν τη σύμφωνη γνώμη των κομματικών επιτελείων, για να το πω κομψά. Για να το πω άκομψα, έπρεπε να είναι οι λεγόμενοι «γραμμιτζήδες». Τίποτα πέραν αυτής (της γραμμής) δεν εκστόμιζαν, ούτε καν στη σύσπαση του προσώπου! Όλα εκινούντο για πολλά χρόνια σε μια υπερκομματική συνωμοσία της μετριότητας στην παραγωγή του δημοσιογραφικού έργου (με τις εξαιρέσεις εκείνες, κατά περιόδους, που όλοι ξέρουμε και δεν χρειάζεται να τις αναφέρουμε). Λες και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι όταν υποστέλλεις τον θεσμικό ρόλο και την αυτονομία της δημοσιογραφικής προσωπικότητας, ιδίως όταν υπηρετεί ένα δημόσιο μέσο ενημέρωσης, καραδοκεί στη γωνία το τέρας του αυταρχισμού για να μας καταπιεί όλους μαζί: Και πρώτα από όλα την ίδια την πολιτική εξουσία που ακολουθεί το δόγμα του «L’Etat, c’est Moi», αρνείται τον διάλογο και την βάσανο των ερωτημάτων του αντιπάλου ρόλου του δημοσιογράφου, αρνείται τελικά την ίδια την αντιπαράθεση ανάμεσα στις διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες, με τη διεξαγωγή debate, τουλάχιστον στις προεκλογικές περιόδους. Γιατί κάποτε, κάπως, κάποιοι, προσπαθούσαν να κρατήσουν τα προσχήματα. Στην Ελλάδα της κρίσης είδαμε να καταργείται και αυτό, το debate, η πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς, κάτι που είναι πρωτόγνωρο για δυτική δημοκρατία.

Στις 11 Ιουνίου του 2013, με το μαύρο στην ΕΡΤ, δόθηκε το έναυσμα για να επικρατήσει το μαύρο στην κατάργηση των θεσμικών λειτουργιών του δημοσίου πολιτικού διαλόγου

Στις 11 Ιουνίου του 2013, με το μαύρο στην ΕΡΤ, δόθηκε το έναυσμα για να επικρατήσει το μαύρο στην κατάργηση των θεσμικών λειτουργιών του δημοσίου πολιτικού διαλόγου και της υποτίμησης του ρόλου του δημοσιογράφου στα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Δεν έπρεπε να είχαμε καμία αμφιβολία ότι το σύστημα θα ξέπεφτε τόσο χαμηλά. Και ας κόπτεται όσο θέλει η εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ., η κ. Ασημακοπούλου, καταγγέλλοντας την ΕΣΗΕΑ, γιατί μια φορά άσκησε κι αυτή σωστή κριτική στον τρόπο άσκησης της δημοσιογραφίας! Ας πάρουμε αφορμή, από το προχθεσινό χάλι, του υβριδίου συνέντευξη-διάγγελμα, (όπως έγραψε αμέσως το Τhe Toc), για να κάνουμε όλοι μαζί κριτική και αυτοκριτική και να προσπαθήσουμε να ανασυντάξουμε θεσμούς και ρόλους. Αλλιώς, δεν θέλω ούτε να σκεφτώ τι μας περιμένει στην ερχόμενη προεκλογική περίοδο, δεν θέλω ούτε να σκεφτώ τι μπορεί να μας περιμένει στην περίπτωση που δεν υπάρξουν φωτεινές προσωπικότητες, που θα αναλάβουν να ανασυντάξουν το υβρίδιο της ΝΕΡΙΤ.

Υ.Γ.1 Προς τον πρωθυπουργό: Είστε σίγουρος ότι δεν θα περνάγατε καλύτερα τα μηνύματα σας, αν είχατε απέναντι σας λιγότερο φιλικούς δημοσιογράφους; Ως πολίτης του κόσμου γνωρίζετε και απολαμβάνετε αυτού του είδους τα πολιτικό- δημοσιογραφικά bras de fer

Υ.Γ.2 Προς τους 2 δημοσιογράφους: Δεν νομίζετε ότι θα ήταν καλύτερα να κρατάτε τις αποστάσεις σας από την εξουσία; Σας βεβαιώνω, ο ρόλος του αυτόνομου δημοσιογράφου είναι πολύ πιο απολαυστικός!