Το βαθύ ρήγμα που υπέστη ο Σύριζα στη Βουλή, όταν ζήτησε απλώς παροχή εξουσιοδότησης για να διαπραγματευτεί και όχι υπερψήφιση επώδυνων μέτρων, αποτελεί την απάντηση στο ερώτημα «γιατί ο Τσίπρας προχώρησε στο δημοψήφισμα». Το είχε αποκαλύψει νωρίτερα ο Τσακαλώτος, βέβαια, με τη φράση «δεν πέρναγε το πακέτο Γιούνκερ από τους βουλευτές μας» -αλλά οι 17 αρνήσεις συν 15 υπό αναμονή, τον επιβεβαίωσαν πλήρως.

Ο Αλέξης Τσίπρας κατάλαβε ότι θα έπεφτε από τους βουλευτές του αν έλεγε «ναι» στην πρόταση Γιούνκερ και αντελήφθη ότι θα τον «κάρφωνε» δημοσίως ως «υποκείμενο σε εκβιασμό» ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης. Φαίνεται πως εκτίμησε, λοιπόν, ότι το δημοψήφισμα θα ενίσχυε το προσωπικό του κεφάλαιο, θα του επέτρεπε να αντιμετωπίσει τη σίγουρη ανταρσία στο κόμμα του και θα τον βοηθούσε να απαλλαγεί από τον Βαρουφάκη, έτσι ώστε στη συνέχει να προβεί στις αναγκαίες υποχωρήσεις για να επιτευχθεί συμφωνία.

Όσο για την τεράστια ζημιά στο τραπεζικό σύστημα και το κοινωνικό κόστος με τις ουρές στα ΑΤΜ, μάλλον πίστευε ότι οι βλάβες θα ήταν ανατάξιμες γρήγορα.

Στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός συνειδητοποίησε πόσο μεγάλο λάθος έκανε επιτρέποντας επί μήνες στον Βαρουφάκη να «σκοτώνει» τις διαπραγματεύσεις, στηριγμένος στην ανόητη άποψη ότι οι δανειστές θα συνθηκολογήσουν, επειδή δήθεν οι αγορές και το ευρώ δεν θα αντέξουν χρεοκοπία και έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Ο κίνδυνος να του παραδώσει νεκρή την Ελλάδα στα χέρια του ήταν, πραγματικά, μεγάλος και ο χρόνος τελείωνε. Γιατί, λοιπόν, δεν τον έδιωχνε; Υπολόγιζε τόσο πολύ την επιρροή του στον κοινωνικό κορμό του Σύριζα; Φοβόταν ότι θα μπορούσε να τον στραπατσάρει προσωπικά; Και τα δυο μαζί;

Η σκέψη ότι έπρεπε να πάρει 62% στο δημοψήφισμα για να βρει το κουράγιο να τον απομακρύνει, πιστεύω ότι δίνει και την απάντηση στα ερωτήματα. Μην ξεχνάμε ότι από το 2011 ο Βαρουφάκης είχε αναγορευτεί σε «ήρωα των αγανακτισμένων» και οι θεωρίες του αποτελούσαν τη βίβλο πολλών οπαδών του κυβερνώντος κόμματος.

Μετά το 62% ο Τσίπρας ένιωσε απελευθερωμένος και έτοιμος να κάνει τη μεγάλη στροφή. Οι προτάσεις που έστειλε στους δανειστές αποτελούν «καραμπινάτο» μνημόνιο και το ξέρει. Όπως ξέρει ότι θα χρειαστούν ακόμη πιο σκληρά μέτρα -θα τα πάρει όλα, χωρίς να υπολογίσει το σχίσμα στον Σύριζα. Φαίνεται ότι πήρε τη μεγάλη απόφαση να στηριχτεί σε νέα πλειοψηφία στη Βουλή, ώστε να περάσει τις μεταρρυθμίσεις που θα κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ, και στη συνέχεια να προχωρήσει σε εκλογές με κομμένους από τους συνδυασμούς όλους τους οπαδούς της «προμνημονιακής» εποχής.

Με δυο λόγια το «Όχι» του δημοψηφίσματος έγινε «Ναι σε όλα», μέσα σε μια εβδομάδα -και ευτυχώς που έγινε πριν καταστραφεί ολοκληρωτικά η χώρα. Ο Τσίπρας και ηγετική του ομάδα πείστηκαν ότι όσα έλεγαν προεκλογικά δεν επρόκειτο να γίνουν δεκτά από τους εταίρους ούτε τη «Δευτέρα Παρουσία», σφύριξαν τη λήξη του αντιμνημονιακού αγώνα και επέλεξαν να δημιουργήσουν ένα νέο, ευρωπαικό κεντροαριστερό κόμμα, που θα σέβεται τους κανόνες στο εξωτερικό και θα διατηρεί τη ριζοσπαστικότητά του στο εσωτερικό, σε θέματα διαφάνειας, διαφθοράς, κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων…

Πιστεύω βαθιά ότι δεν γινόταν αλλιώς για τη χώρα. Ήταν αναπόφευκτο να περάσει και από αυτές τις συμπληγάδες, ώστε να επιβεβαιωθεί ή να διαψευστεί η ελπίδα ότι υπάρχει άλλος δρόμος. Ο Τσίπρας το πάλεψε όσο μπορούσε, αλλά ο αγώνας ήταν άνισος. Η Γερμανία δεν θα επέτρεπε ποτέ, δυστυχώς, να σταλεί το μήνυμα σε εκατομμύρια Ευρωπαίους ότι υπάρχει εναλλακτική, από τα μνημόνια, επιλογή. Το έγραφα στην aixmi.gr πριν ακόμη από τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου. Αναπόφευκτη ήταν και η ζημιά που προκλήθηκε στην οικονομία, το τελευταίο πεντάμηνο.

Από δω και πέρα πρέπει να σφίξουμε τα δόντια για να αντιμετωπίσουμε την καταιγίδα των νέων μέτρων που θα έλθουν -εφόσον επιτευχθεί συμφωνία, που πιστεύω ότι θα επιτευχθεί έστω και δύσκολα. Οφείλουμε να αφήσουμε στο παρελθόν τους διχασμούς, να διαγράψουμε τους χαρακτηρισμούς «πατριώτες» και «γερμανοτσολιάδες«, και να αποτρέψουμε τον ρεβανσισμό που ίσως αναπτύξουν οι αγρίως συκοφαντηθέντες ως «πουλημένοι¨τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Λάθη σημαντικά έκαναν, αλλά προδότες δεν υπήρξαν…