Η Θεσμοκράτειρα Ζωή Κωνσταντοπούλου

«Τη θεσμική μου ευθύνη απέναντι στην Ιστορία την αναλαμβάνω ψηφίζοντας παρών, παρούσα, στη σημερινή συζήτηση και ψηφοφορία. Θεωρώ ότι έτσι είμαι πιο χρήσιμη στον Λαό, στην Κυβέρνηση, στον Πρωθυπουργό, στις επόμενες γενιές και στις ευρωπαϊκές κοινωνίες …»

(Από την ομιλία της κ. Κωνσταντοπούλου στη Βουλή στις 11/72015, στη συζήτηση παροχής εξουσιοδότησης στην κυβέρνηση για τη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς)

____________________

Η κ. Κωνσταντοπούλου συνομιλούσα με την Ιστορία

Η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου βλέπει τον εαυτό της να αναμετράται με την Ιστορία και θεωρεί πως οφείλει να τον «φυλάξει» ως χρήσιμη μελλοντική παρακαταθήκη υπέρ του Λαού και των επόμενων γενεών. Όμως στη μέχρι τώρα πορεία της δεν υπάρχει τίποτα που να καταδεικνύει πολιτική προσφορά τέτοιου αναστήματος που να την κάνει να αισθάνεται πως αναμετράται με την Ιστορία. Η «αυτοεκτίμηση ανωτάτης κλίμακας», εξηγεί αλλά δε δικαιολογεί την έπαρση.

Από τότε που εισήλθε η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου στον πολιτικό βίο της χώρας, έχει τροφοδοτήσει τα μάτια και τα αυτιά μας με πληθώρα στιγμιότυπων και λόγων. Τη βλέπουμε να αντιμετωπίζει με αυστηρότητα και με «μισό βλέμμα» όποιον και όποια διαφωνεί μαζί της. Tην ακούμε ακούραστη, να νουθετεί, να επιπλήττει, να ειρωνεύεται κάθε πρόσωπο που «τολμά» να έχει άλλη άποψη από την ίδια. Ωστόσο η κ. Κωνσταντοπούλου δεν πάσχει από το σύνδρομο «θέλω να ασχολούνται οι άλλοι μαζί μου για οποιονδήποτε λόγο».Το βασικό χαρακτηριστικό της κ. Κωνσταντοπούλου είναι πως ήρθε στην πολιτική ζωή για να παραμείνει, ανεξαρτήτως συνθηκών και κομμάτων και με σαφή την πρόθεση να μας δείξει, θέλουμε δε θέλουμε, τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Όλοι μας. Κάτι σαν το άγαλμα του έφιππου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που με προτεταμένο το χέρι του δείχνει προς τα πού πρέπει να πάμε.

Προς το παρόν, επειδή καταλαβαίνει πως δεν έχει (ακόμη) την ιστορική διαδρομή του Θ. Κολοκοτρώνη ή της Μπουμπουλίνας, συμβιβάζεται να σηκώνει με αυστηρότητα το δάχτυλό της στους πολιτικούς της αντιπάλους, στους δημοσιογράφους που κάνουν «λάθος» ερωτήσεις, σε όσους τολμούν να της απευθύνονται κρίνοντας λόγια και πράξεις της και βεβαιότατα στον πρωθυπουργό, που την επέλεξε για τη θέση της ΠτΒ. Μια επιλογή που πρόσφατα χαρακτηρίστηκε από κύκλους του Μαξίμου ως «λάθος». Μια λάθος επιλογή που είχε συνέπειες, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, στην κοινοβουλευτική και πολιτική ζωή της χώρας.

Γιατί ήταν «λάθος επιλογή»

α). Ταύτισε τον θεσμό της ΠτΒ με το πρόσωπό της.

Ό,τι εκπορεύτηκε από το πρόσωπό της θεώρησε πως εκπορεύεται από τον θεσμό. Αυτή η λουδοβίκεια αντίληψη οδήγησε την κ. Κωνσταντοπούλου στη συμφέρουσα γι’ αυτήν πεποίθηση πως η Βουλή είναι η ίδια. Χρησιμοποίησε τη θεσμική της θέση για να είναι ως πρόσωπο, υπεράνω κριτικής. Αντιμετώπισε ακόμη και τις προσβλητικές ενέργειες και δηλώσεις της, ως ενέργειες και δηλώσεις του τρίτου πολιτειακού παράγοντα προκειμένου αυτές να έχουν θεσμικό περίβλημα. Όποια κριτική ασκήθηκε στις ενέργειες της, χαρακτηρίστηκε από την ίδια ως «ανοίκεια επίθεση στο πρόσωπό της ΠτΒ» παρουσιάζοντας την ίδια ως το «θύμα». Ποτέ δεν αναρωτήθηκε τι έκανε και τι είπε η ίδια προηγουμένως.

β). Υποβάθμισε τον θεσμό της ΠτΒ

Με πρόσχημα την τήρηση του κανονισμού της Βουλής επέδειξε θεσμολατρεία, εμμονή στις λεπτομέρειες χάνοντας το όλον και διηύθυνε τη Βουλή, εντέλει, με υποδειγματικά αντικοινοβουλευτικό τρόπο. Κακοποίησε και τη Βουλή ως θεσμό και τα νεύρα των βουλευτών ως φυσικών προσώπων. Ενώ όφειλε να εκφράζει το συναινετικό κλίμα και τις διαδικασίες διαλόγου και καλής λειτουργίας της Βουλής, όξυνε την πολιτική αντιπαλότητα με τα κόμματα και τους βουλευτές. Συμπεριφέρθηκε με έπαρση, δεσποτισμό και αγένεια και ως παντογνώστης που έχει ταυτόχρονα και το αλάθητο. Θεώρησε πως την ώρα που προεδρεύει τα όριά της δεν έχουν όρια. Έκοβε και έραβε τα πάντα στα μέτρα της «Κωνσταντοπούλειας κλίνης». Δεν υπήρξε συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής ή των Επιτροπών της Βουλής κατά την οποία άλλοτε ειρωνευόμενη και άλλοτε οργιζόμενη, να μην επέπληξε μέλη του Κοινοβουλίου για το τι λένε ακόμα και πώς το λένε, (μετά το 16΄.15΄΄).

Αντιθέτως, ακούει και δεν παρεμβαίνει για να διορθώσει κάποιον με τον οποίο συμφωνεί ιδεολογικοπολιτικά, ακόμη και αν τα λάθη του δεν αφορούν τη γραμματική και το συντακτικό αλλά κάτι πολύ περισσότερο: αναλήθειες που σκοπό έχουν τον εύκολο εντυπωσιασμό.

γ). Επέδειξε δημοκρατικό έλλειμμα.

Επικαλούνταν πάντα κατά την άσκηση των καθηκόντων της ως ΠτΒ πως ό,τι πράττει το πράττει υπερασπιζόμενη τις δημοκρατικές διαδικασίες, το Σύνταγμα και τους νόμους, όμως η αλήθεια είναι πως αυτά που έπραττε ήταν κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών της. Στα πεδία που διαχειρίστηκε, η πραγματικότητα ήταν αντίθετη από τις διακηρύξεις της. Πιο συγκεκριμένα:

* Κανάλι της Βουλής

Μιλά για δημοκρατική και αντικειμενική ενημέρωση και στρέφεται κατά των συστημικών ΜΜΕ που εναγκαλίζονται με τη διαπλοκή, όμως το δικό της παράδειγμα ποιο ήταν; Το κανάλι της Βουλής έγινε το προσωπικό της κανάλι, Τα προσωπικά βίντεο της κ. Κωνσταντοπούλου ξεπερνούν τα βίντεο που έχουν αθροιστικά όλοι οι προηγούμενοι πριν από αυτήν ΠτΒ. Το πρόγραμμα του καναλιού της Βουλής διαμορφώθηκε με βάση τις πολιτικές της απόψεις. Ενδεικτικά αναφέρω: στις 11/7 κατά τη διαπραγμάτευση για την επίτευξη της Συμφωνίας και όταν οι πιο συντηρητικοί κύκλοι στην Ευρώπη προτείνουν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, κι ενώ η ίδια θεωρεί πως «Κανείς δεν δικαιούται να θυσιάσει τον λαό για οποιοδήποτε νόμισμα», το κανάλι της Βουλής μεταδίδει ντοκιμαντέρ για την ιστορία της δραχμής! Η σημειολογία των σκοπιμοτήτων βάση των οποίων διαρθρώνεται το πρόγραμμα του καναλιού της Βουλής είναι πρόδηλη.

* Αντιμετώπισε εαυτόν ως θεσμικό επίκεντρο

Η στάση της έναντι των άλλων πολιτειακών θεσμών απέπνεε θέληση καθορισμού των καθηκόντων τους και ποδηγέτησης τους ως να θεωρεί πως εκείνη ως ΠτΒ βρίσκεται πάνω από όλους τους άλλους πολιτειακούς θεσμούς. Ενδεικτικά αναφέρω:

Στην από 18/2/2015 ομιλία της με την οποία ανακοινώνει στον Πρ. Παυλόπουλο την εκλογή του στη θέση του ΠτΔ, είναι εμφανές πως επί της ουσίας ο ρ ί ζ ε ι το πλαίσιο στο οποίο εκείνος θα πρέπει να κινηθεί από τη νέα θεσμική του θέση. Του ζητά, ανάμεσα στ’ άλλα, να συμμετάσχει θεσμικά «στη διεκδίκηση για την αποτίναξη του μνημονιακού ζυγού» και να «μη δεχθείτε να γίνετε εκτελεστικό όργανο κανενός…». Ωστόσο όταν αποστέλλει στον πρωθυπουργό και τον ΠτΔ την από 22/7 επιστολή της με την οποία χαρακτηρίζει τη Συμφωνία που έρχεται προς ψήφιση στη Βουλή «Νομοθέτημα που επελέγη από ξένες κυβερνήσεις» και «αποτυπώνει το μέγεθος της περιφρόνησης που επιδεικνύεται από τις ανωτέρω ξένες Κυβερνήσεις στις αρχές της κοινοβουλευτικής λειτουργίας, της λαϊκής κυριαρχίας και τέλος, της δημοκρατίας», ζητά από πρωθυπουργό και ΠτΔ : «να ενημερώσετε τους ομολόγους σας για την παρούσα επιστολή μου σε όλη την Ευρώπη» (!). Ζητά δηλαδή από πρωθυπουργό και ΠτΔ να ενεργήσουν ως αγγελιοφόροι των προσωπικών της απόψεων. Μήπως είναι η ίδια που αντιμετωπίζει τους πολιτειακούς θεσμούς ως εκτελεστικά όργανα της βουλήσεως της;

Ακολουθεί η ψήφιση του Μνημονίου στις 13/8, η κυβέρνηση χάνει τη δεδηλωμένη και στις 20/8 ο πρωθυπουργός υποβάλλει την παραίτησή του στον ΠτΔ και ακολουθεί το στάδιο των διερευνητικών εντολών υπό τον ΠτΔ. Δύο μέρες μετά η κ. Κωνσταντοπούλου με επιστολή της στον ΠτΔ κρίνει ως «μη σύννομη» τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών, παραθέτοντας (στον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου) τις συνταγματικές διατάξεις και την «Κωνσταντοπούλεια» ερμηνεία αυτών. Στην απάντησή του ο ΠτΔ χαρακτηρίζει τις απόψεις της «ως καταφανώς καινοφανείς και νομικά αβάσιμες» και σημειώνει πως επιδιώκει με «καταχρηστικό τρόπο τη δημοσιότητα».

*«Κι όμως τούτη η θητεία δε σταματάει πουθενά!»

Η κ. Κωνσταντοπούλου αρνείται να αποδεχθεί πως μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού στις 20/8 η χώρα οδεύει σε εκλογές και πως η θητεία της ως ΠτΒ έχει ουσιαστικά λήξει, αφού συγκαλεί 6 μέρες πριν και το τυπικό κλείσιμο της Βουλής:

Α) Διασκέψεις προέδρων (στις 22/8 και στις 23/8) στις οποίες μετέχει μόνο η ίδια και οι βουλευτές της ΛΑ.Ε.

Β) Συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας στις 24/8 η οποία ελλείψει απαρτίας αναβάλλεται ακόμη δύο φορές για τον ίδιο λόγο (στις 25/8 και στις 26/8) και στην οποία τελευταία πάλι δεν υπάρχει απαρτία και διακόπτεται για 2 ώρες μήπως και υπάρξει απαρτία. Ούτε στη συνεδρίαση που συνεχίζεται το βράδυ της 26ης Αυγούστου διαπιστώνεται απαρτία και η κ. Κωνσταντοπούλου με βαριά καρδιά την κηρύσσει «λυθείσα».

Γ) Ολομέλεια της Βουλής σε δύο συνεδριάσεις: την πρώτη στις 25/8 για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών η οποία και ματαιώνεται λόγω μη απαρτίας και τη δεύτερη στις 26/8 για το πόρισμα της επιτροπής αλήθειας για το δημόσιο χρέος και η οποία και αυτή ματαιώνεται για τον ίδιο λόγο.

Η κ. Κωνσταντοπούλου την τελευταία εβδομάδα ως ΠτΒ κατήγαγε έναν αγώνα δρόμου με αλλεπάλληλες συνεδριάσεις επιτροπών και ολομέλειας της Βουλής προκειμένου να πλειοδοτήσει σε αγωνιστικότητα και αίσθημα ευθύνης έναντι της χώρας. Δε φαίνεται να την ενοχλεί το γεγονός πως όλοι καταλαβαίνουν ότι παίζει ένα προεκλογικό παιχνίδι σκοπιμότητας με όχημα το Κοινοβούλιο και τις διαδικασίες του, προκειμένου να καταστεί σε μερίδα ψηφοφόρων η ίδια και η ΛΑΕ ως οι ασυμβίβαστοι που αντιστέκονται υπέρ του λαού. Η ολοκληρωτική αντίληψη είναι παρούσα.

________________________

Αυτή, αυτή η μόνη συνεπής;

Πολλοί είναι εκείνοι που αντιμετωπίζουν την κ. Κωνσταντοπούλου ως μία δυναμική πολιτικό που δε διστάζει να τα βάλει με όλους και με όλα υπερασπιζόμενη τις απόψεις και τις ιδέες της. Όμως η υπεράσπιση των ιδεών και των απόψεων (πολλώ δε μάλλον της Αριστεράς) οφείλει να πραγματοποιείται όχι με κάθε μέσο. Η ρήση πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα δεν μπορεί να έχει θέση στην υπεράσπιση αυτή. Ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη αλλά και η τήρηση δημοκρατικών διαδικασιών, τύποις και ουσία, για την υπερίσχυση των απόψεων και των δράσεων είναι απαραίτητος όρος για ένα υγιές πολιτικό σύστημα. Ειδάλλως μιλάμε για ολοκληρωτισμό.

Πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν στην κ. Κωνσταντοπούλου μια πολλά υποσχόμενη πολιτικό που μελλοντικά θα προσφέρει μεγάλες και σπουδαίες υπηρεσίες στη χώρα.Διακινδυνεύω την πρόβλεψη πως αυτό δε θα καταστεί δυνατό γιατί η κ. Κωνσταντοπούλου συνεργάζεται θαυμάσια μόνο με τον εαυτό της και μόνο με εκείνους που της αναγνωρίζουν την πρωτοκαθεδρία και το αλάθητο. Αυτά τα στοιχεία εγγυώνται πως ό,τι κάνει θα το κάνει για τον εαυτό της και όχι για τη χώρα. Η ΛΑ.Ε του Π. Λαφαζάνη θα συνεργαστεί με την κ. Κωνσταντοπούλου όχι γιατί δεν αντιλαμβάνεται τα προβλήματα που πολύ σύντομα θα έχει μαζί της, αλλά γιατί το κύριο για την ΛΑ.Ε στην παρούσα φάση είναι να οικειοποιηθεί την εκλογική επιρροή της τέως ΠτΒ ενόψει του «πολέμου» που έχει κηρύξει εναντίον του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Από την άλλη η κ. Κωνσταντοπούλου αντιμετωπίζει τη ΛΑ.Ε ως το όχημα που θα τη βοηθήσει να παραμείνει στο πολιτικό παιχνίδι μέχρι να αποφασίσει εάν μπορεί να βαδίσει πολιτικά ηγούμενη του δικού της κόμματος. Ενώνουν τις δυνάμεις τους έως τις 20/9 υπό τη σκέπη: «Ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος μου». Εν προκειμένω ο κοινός εχθρός και για τους δύο (κ. Κωνσταντοπούλου και Π. Λαφαζάνη) είναι ο Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί μέσα από την κατάρρευση των ψευδαισθήσεων να βρει τον πολιτικό του βηματισμό στην πραγματικότητα, απαλλασσόμενος, όπως όλα δείχνουν, από τον αριστερισμό και τον αντιευρωπαϊσμό.

Υ.γ. Η χώρα οδεύει σε εκλογές. Η αναβάθμιση του πολιτικού συστήματος και η αύξηση του κύρους των θεσμών είναι προτάγματα και αυτών των εκλογών. Προς τούτο απαιτούνται τομές και μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα. Απαιτείται όμως και η απομόνωση εκείνων των πρακτικών που με καταχρηστικό τρόπο χρησιμοποιούν τους θεσμούς για ίδιον όφελος, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που εμφανίζονται με φιλολαϊκό και αριστερό προσωπείο, όπως η κ. Κωνσταντοπούλου.