Μετά την αρχική αμφίπλευρη ευφορία για την επίτευξη συμφωνίας μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας ακολουθεί ο αναπόφευκτος σκεπτικισμός για το περιεχόμενο και τη βιωσιμότητά της

Τα συμβαλλόμενα μέρη κινήθηκαν από την ανάγκη του «κράτα με να σε κρατώ..» και με διαφορετική αφετηριακή βάση το καθένα.

Η μεν Τουρκία από την άφευκτη ανάγκη να προσεγγίσει – έστω προσχηματικά – το μοναδικό πλέον διεθνές έρεισμά της, την Ευρώπη

Η δε Ευρώπη από την ασφυκτική ανάγκη να κατευνάσει προσωρινά και όπως – όπως το διογκούμενο κύμα του εθνικισμού και ευρωσκεπτικισμού που κλονίζει, πλέον, ορατά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Οι αποκλίνουσες αυτές επιδιώξεις συνιστούν – κατά τη γνώμη μου – και την «αχίλλειο πτέρνα» της όλης συμφωνίας, αυτό που τη καθιστά σαθρή και εφήμερη.

Η σπουδή της Τουρκίας, είναι προφανές ότι ουδόλως εκπορεύεται από την ευαισθησία της για τις διεθνείς ανθρωπιστικές υποχρεώσεις της. Αποβλέπει αποκλειστικά στην άρση του απομονωτισμού της και στην εκμετάλλευση του ευρωπαϊκού στηρίγματος για την εξυπηρετήσει των ευρύτερων γεωπολιτικών επιδιώξεών της.

Επεδίωκε μια – όποια – συμφωνία, γι’ αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα επίμονη στους αρχικούς της εκβιαστικούς όρους.

Επειδή έχει ήδη σχέδιο για τη μη υλοποίησή της. Και αυτό το γνωρίζουν και οι Ευρωπαίοι ηγέτες.

Μια απλή ανάγνωση των όρων της συμφωνίας είναι αρκετή για την επιβεβαίωση.

Ο ευτελής (72.000) αριθμός των, προς μετεγκατάσταση, Σύριων, η αναλογία 1 Σύριου προς μετεγκατάσταση με 1 Σύριο που επαναπροωθείται από την Ελλάδα, διαδικασία που προϋποθέτει ροή Συρίων προς την Ελλάδα, η μη πρόβλεψη επανεγκατάστασης Συρίων απ’ αυθείας από την Τουρκία, η μη πρόβλεψη για τους, μέχρι την έναρξη ισχύος της Συμφωνίας, εγκλωβισμένους στη χώρα μας πρόσφυγες και μετανάστες, ενισχύουν τις επιφυλάξεις για την ειλικρίνεια των συμβαλλομένων μερών.

Τέλος μη μας διαφεύγει το γεγονός του τεράστιου – άνω των 6 δις ευρώ – τζίρου του κυκλώματος διακινητών, στο οποίο, σύμφωνα με πληροφορίες, συμμετέχουν και Τούρκοι αξιωματούχοι.