Η δίκη της Χρυσής Αυγής είναι αναμφίβολα μια από τις κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας. Όχι μόνον διότι κατέληξε στην καταδίκη του νεοναζιστικού μορφώματος, ως εγκληματικής οργάνωσης, αλλά και διότι απέδειξε περίτρανα ότι η Δημοκρατία ανέχεται μεν την όποια ιδεολογική αμφισβήτησή της αλλά ταυτόχρονα μπορεί, τηρώντας απαρέγκλιτα τις θεμελιώδεις αρχές της, να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά κάθε οργανωμένη προσπάθεια ανατροπής της.

Στις άγονες και εσωστρεφείς αντιπαραθέσεις, που συχνά αποπροσανατολίζουν, είναι ώρα να απαντήσουμε προωθητικά

Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία η κρίση διευρύνεται λόγω των ασκούμενων υπέρ των ολίγων μεροληπτικών πολιτικών της Ν.Δ. Οι επιπτώσεις γίνονται αρνητικά πολύπλευρες τόσο για τον ρόλο της χώρας στις γεωπολιτικές ανακατατάξεις όσο και στο εσωτερικό. Οι χειρισμοί τής κυβέρνησης στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής γεννούν πολλά ερωτήματα. Η δημοκρατική λειτουργία δέχεται συνεχείς επιθέσεις συρρίκνωσης. Οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες μετατρέπονται σε καθεστώς.

Οι περισσότεροι συνήγοροι υπεράσπισης της Χ.Α. υπέβαλαν χθες το ίδιο αίτημα αναγνώρισης ελαφρυντικού: τη μακρά διάρκεια της δίκης. Αφηναν μάλιστα ορισμένοι να εννοηθεί ότι με βάση το γεγονός αυτός θα μπορούσε κανείς να απευθυνθεί και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

Να εύχεσαι να υπάρχουν πρόσφυγες για να έχουμε δουλειά». Η φράση με όλο της τον κυνισμό είναι αυθεντική. Μου μεταφέρθηκε από αυτήκοο μάρτυρα και ειπώθηκε από εργαζόμενο σε ΜΚΟ η οποία δραστηριοποιείται στα νησιά. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι σαν κι αυτόν υπάρχουν κι άλλοι. Εθελοντές δηλαδή οι οποίοι έχουν κάνει τον εθελοντισμό επάγγελμα. Έχει όμως σημασία; Δίπλα τους υπάρχουν πολλοί άλλοι που δουλεύουν με αυταπάρνηση σε αντίξοες συνθήκες προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες, τέτοιες που το επίσημο κράτος δεν μπορεί -ή καλύτερα, δεν θέλει- να προσφέρει.

Ο Ερντογάν συνέδεσε την ανάμειξη της Τουρκίας στη σύγκρουση Αρμενίας - Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο Καραμπάχ με τη διασφάλιση ρόλου για τη χώρα του στη νέα υπό διαμόρφωση παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ετσι, αν η μέχρι τώρα διεθνής και περιφερειακή σταθερότητα υποτιμούσε –αν δεν αγνοούσε– τα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας, τότε όποια κίνηση την υπονομεύει και πολύ περισσότερο τη βραχυκυκλώνει είναι θετική εξέλιξη.

Τον Απρίλιο του 1934 ο Χίτλερ ανέθεσε στη Λένι Ρίφενσταλ να σκηνοθετήσει μια ταινία για το συνέδριο του κόμματός του και ο ίδιος έδωσε τον τίτλο: «Θρίαμβος της θέλησης». Η δίωρη ταινία έγινε το προπαγανδιστικό όπλο με το οποίο επικράτησε η αρχή του Φίρερ, σύμφωνα με την οποία ο λαός ανήκε και ορκιζόταν σ’ αυτόν και κάθε άτομο έπρεπε να θυσιάζει γι’ αυτόν ακόμη και τη ζωή του. Αγαπημένη φράση του Χίτλερ ήταν: «Ο θρίαμβος της θέλησης», και τη συνέδεε με τη θέληση για επικράτηση της ναζιστικής ιδεολογίας σε όλο τον κόσμο.

Κάθε δημοκρατικός/ή πολίτης, στη μεγάλη αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου στις 9.30 το πρωί (Λουκάρεως και Λ. Αλεξάνδρας), εν όψει της ανακοίνωσης της απόφασης στη δίκη της Χρυσής Αυγής.

Να υψωθεί από όλες και όλους φωνή καταδίκης της εγκληματικής νεοναζιστικής οργάνωσης.

Το εξαιρετικό πρωτοσέλιδο της «Εφ.Συν.» με τίτλο «Το ΤΕΙΧΟΣ της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ», και η πολύ καλή έρευνα για την δίκη της Χρυσής Αυγής έγιναν ευμενώς δεκτά από την ευρύτερη κοινωνία. Συνάντησαν όμως και ορισμένες κριτικές, κυρίως όσον αφορά την συμπερίληψη κορυφαίων στελεχών της συντηρητικής παράταξης στον σχετικό διάλογο.

Ο Πάπας Φραγκίσκος, στην τρίτη του εγκύκλιο, έκτασης 70 σελίδων, απορρίπτει τον καπιταλισμό, τονίζοντας πως η ελεύθερη αγορά δεν μπορεί να δώσει λύσεις στις πιο δεινές ανάγκες της ανθρωπότητας. Η εγκύκλιος «Fratelli Tutti», όπως ονομάζεται, παρουσιάζει το όραμα του Πάπα για την εποχή μετά την πανδημία, ενώ εξηγεί για την ελεύθερη αγορά και τις πολιτικές της:

Ο χώρος της Δικαιοσύνης είναι ένας εξαιρετικά ευαίσθητος χώρος, όπου «καθρεφτίζονται» κοινωνικές αλλά και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. έδειξε εξ αρχής την «αλλεργία» στην θεσμική της υποχρέωση για ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και με σειρά παρεμβάσεων επιχείρησε να τιθασεύσει τον ανεξάρτητο χαρακτήρα της και να ποδηγετήσει αποφάσεις της. Στοχεύοντας φυσικά στην προστασία, ασυλία και φροντίδα των «φίλιων δυνάμεων» σε πολιτικό και κοινωνικό Επίπεδο.