Αν κανείς ανατρέξει προσεκτικά στην στάση της σημερινής κυβέρνησης απέναντι στους θεσμούς του Κράτους Δικαίου, θα διαπιστώσει χωρίς μεγάλο κόπο ότι η εν εξελίξει κρίση στις σχέσεις της με την Δικαιοσύνη δεν υπήρξε κεραυνός εν αιθρία.

Έχουν προηγηθεί, εδώ και πολύ καιρό, θέσεις και πρακτικές που δείχνουν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί συχνά να παρουσιάσει τους θεσμούς αυτούς σαν «εμπόδιο» σε μια δήθεν αριστερή πολιτική, αναζητώντας απεγνωσμένα άλλοθι για να δικαιολογήσει όχι μόνον την πανικόβλητη υποχώρηση και την εγκατάλειψη όλων των «κόκκινων γραμμών» της αλλά την τόσο έντονη διάψευση των προσδοκιών που είχε καλλιεργήσει στους πολίτες.

Οπως ήταν αναμενόμενο, η συνέντευξη που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας στην εφημερίδα «Guardian» διαβάστηκε επιλεκτικά, στο πλαίσιο των κομματικών εχθροπραξιών. Για τους μεν επισφραγίζει την έξοδο της Ελλάδας από τα επάρατα μνημόνια, τα οποία, έτσι κι αλλιώς, είχαν ημερομηνία λήξης, για τους δε συνιστά ομολογία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όντως είπε ψέματα.

Σε όλα αυτά δεν έχω τίποτε να προσθέσω. Στη συνέντευξη όμως ειπώθηκε και κάτι που ουδείς σχολίασε, ίσως επειδή θεωρήθηκε γενικά αποδεκτό, άρα εκτός πολιτικής αντιπαράθεσης. Αναφέρομαι στην εξής φράση: «Η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης. Πώς θα ήταν η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα; Θα έχανε ένα σημαντικό μέρος από την ιστορία και την κληρονομιά της».