Το απότομο τέλος της νομιμοποίησης των σχέσεων με το περιβάλλον Πούτιν έχει ταρακουνήσει την Κύπρο. Για χρόνια πατούσε σε δύο βάρκες, εκμεταλλευόμενη την ιδιότητα του πλήρους μέλους της Ε.Ε., για να κάνει τη δική της «α λα καρτ» εξωτερική πολιτική. Ποιος θα επανατοποθετήσει τη χώρα στο απαιτητικό ευρωπαϊκό περιβάλλον; O πλέον ακατάλληλος είναι ο Ν. Αναστασιάδης

Άμεσος τερματισμός των εχθροπραξιών, αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων, παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας και αντιμετώπιση του προσφυγικού

Από τα ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου ο κόσμος άλλαξε. Η Ευρώπη βρίσκεται ξανά ενώπιον μιας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης. Με την εισβολή στην Ουκρανία, η Ρωσία του Πούτιν παραβιάζει ωμά το Διεθνές Δίκαιο, προσπαθεί να αναθεωρήσει, διά της βίας, διεθνείς συνθήκες και σύνορα. Δεν υπάρχει καμία δικαιολόγηση και καμία νομιμοποίηση αυτής της εισβολής.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να αναδιαταχτεί με αφορμή τη ρωσική απειλή. Να μιλήσει ξανά με την Ιστορία της

Τα τελευταία χρόνια, το διεθνές σύστημα -και κυρίως οι χώρες της Ε.Ε.- έχουν ταλαιπωρηθεί από σειρά κρίσεων. Κάθε μία από αυτές είχε πρωτοφανή χαρακτηριστικά και απείλησε με κατάρρευση της ευρωπαϊκής οικονομίας. Το κακό ξεκίνησε από την οικονομική κρίση του τέλους της δεκαετίας του 2000 και των αρχών της δεκαετίας του 2010.

Ο συνδυασμός οικονομικής στασιμότητας και υψηλού πληθωρισμού, ο στασιμοπληθωρισμός, ίσως αποδειχτεί κάτι περισσότερο από ένα φάντασμα που πλανιέται πάνω απ’ τον κόσμο και, ειδικά, την Ευρώπη. Στις ΗΠΑ, ο Τζ. Πάουελ υποχρεώνεται σε ασκήσεις ευαίσθητης ισορροπίας, να τιθασεύσει έναν πληθωρισμό 7,9%, τον υψηλότερο εδώ και 40 χρόνια, χωρίς να ρίξει σε ύφεση μια οικονομία της τάξης των 23 τρισ. δολ.