H ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στις πρόσφατες εκλογές δεν ήταν κεραυνός σε ένα αίθριο διεθνές περιβάλλον.

Ζούμε εν μέσω πολλαπλών κρίσεων οικουμενικής εμβέλειας: κλιματική κρίση, οικολογικές καταστροφές, ραγδαία διόγκωση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ρευμάτων, επιδείνωση της γεωπολιτικής συνθήκης με τη ρωσική εισβολή και τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την ακραία αύξηση των ανισοτήτων και την πειθαρχική εξουσία που ασκούν οι αγορές χρήματος στις εθνικές κυβερνήσεις συγκροτούν ένα εκρηκτικό μείγμα αντιθέσεων που έχει προκαλέσει ο νεοφιλελευθερισμός.

Αυτές οι αντιθέσεις στην παρούσα φάση ενισχύουν το δεξιό άκρο του πολιτικού φάσματος.

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από τον πλανήτη. Το φάντασμα του πληθωρισμού της απληστίας ή greedflation. Ολες οι υγιείς δυνάμεις του κόσμου ενώθηκαν σε μια ιερή συμμαχία για να εξοντώσουν αυτό το φάντασμα. Ο Πάουελ και η Λαγκάρντ, η Γέλεν και ο Ντόναχιου, ο Στουρνάρας και ο Μητσοτάκης.

Ας σταματήσω εδώ την ιεροσυλία εις βάρος του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Η αλήθεια είναι, βεβαίως, ότι οι συγγραφείς του είχαν άφθονο χιούμορ κι είναι πολύ πιθανό να μην είχαν την παραμικρή αντίρρηση σε μια σατιρική παραλλαγή του για να τρολάρουν το «τρεντ» των ημερών. Το greedflation, τον επονομαζόμενο πληθωρισμό της απληστίας.

Καθώς εξελίσσεται η κλιματική κρίση, καταγράφονται όλο και περισσότερα ακραία καιρικά φαινόμενα και πυρκαγιές κατά τη θερινή περίοδο. Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος, στο διάστημα 1980-2021 στην Ελλάδα χάθηκαν 4.632 ανθρώπινες ζωές λόγω ακραίων καιρικών φαινομένων που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή [1].

Τέτοιου είδους ακραία καιρικά φαινόμενα δεν μπορούν να θεωρούνται πια εξαίρεση. Τα επιστημονικά δεδομένα είναι ξεκάθαρα: θα τα αντιμετωπίζουμε όλο και πιο συχνά.

Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους πυροδότησε μια νέα δυναμική στις σχέσεις Ε.Ε.-Τουρκίας και η συνέχειά της θα εξελιχθεί το φθινόπωρο. Τη διευκολύνει σημαντικά, μεταξύ άλλων, η επαναπροσέγγιση Ελλάδας-Τουρκίας, ο διμερής πολιτικός διάλογος στο πιο υψηλό επίπεδο, σε «ήρεμα νερά».

Ο Ταγίπ Ερντογάν έκανε κρίσιμους διπλωματικούς χειρισμούς, εξαργυρώνοντας σε πρώτο στάδιο τον νέο γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας στην Δύση. Ο Ελληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επίσης ανταποκρίθηκε για να βγάλει την Ελλάδα από τον φαύλο κύκλο της αντιπαράθεσης με την Τουρκία. Με βάση αυτές τις εξελίξεις, γεννιέται ένα ερώτημα και αυτό αφορά τη Λευκωσία: Τι θα γίνει με το Κυπριακό που πελαγοδρομεί εδώ και 6 χρόνια;

Η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας είναι ένα δύσκολο ταξίδι που ξεκίνησε το 1963 με την υπογραφή στην Αγκυρα της Συμφωνίας Σύνδεσης με την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Τον Μάιο του 2004, ο τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, καλεσμένος του κολεγίου St John’s της Οξφόρδης, εκφωνούσε μια ομιλία με τίτλο «Γιατί η Ευρωπαϊκή Ενωση χρειάζεται την Τουρκία». Ο Ερντογάν υποσχόταν με βεβαιότητα ότι θα έκανε τις ευρωπαϊκές αξίες «αξίες της Αγκυρας» και έστελνε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα πως η Τουρκία θα προχωρούσε σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, βελτιώνοντας την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επιτυγχάνοντας οικονομική ανάπτυξη.

Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βίλνιους στέφθηκε από επιτυχίες σε πολλές εκφάνσεις. Πρώτα, η μεγάλη επιτυχία της άρσης των επιφυλάξεων της Τουρκίας σχετικά με την ένταξη της Σουηδίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, η οποία επιτεύχθηκε μάλιστα τις παραμονές της συνόδου, με τις άοκνες προσπάθειες του γενικού γραμματέα του Οργανισμού. Δεύτερον, σε σχέση με τα Ελληνοτουρκικά επιτεύχθηκε η πολυαναμενόμενη προσέγγιση των δύο χωρών, μετά τη συνάντηση των Κυριάκου Μητσοτάκη και Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.