Ανακοινώθηκε, μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου 2023, η σύνθεση της νέας κυβέρνησης και το υπουργείο που κάθε μέλος της αναλαμβάνει. Οποία δυσαρέσκεια για την επιτροπή γυναικείων οργανώσεων για το οικογενειακό δίκαιο και τη συναινετική συνεπιμέλεια. Όχι μόνο δεν δημιουργείται υπουργείο ή υφυπουργείο για την ισότητα των φύλων, αλλά λείπει παντελώς από τον σχεδιασμό η ισότητα των φύλων. Απεναντίας δημιουργείται υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.

Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να εξελιχθεί σε δυναμική που θα αναζωογονήσει το χώρο της Αριστεράς υπό κάποιες προϋποθέσεις.

Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί χαρακτηρίζεται γενναία. Και δικαίως. Μπορεί να υπέστη την τρίτη του εκλογική του ήττα απο τον ίδιο αντίπαλο και η παραίτηση να φάνταζε μονόδρομος, ωστόσο ο πρώην Πρωθυπουργός ήξερε καλά (και το επιβεβαίωσε και μετεκλογικά) ότι η δημοφιλία του στις τάξεις των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ παρέμενε εξαιρετικά μεγάλη.

Ο Νίκος Μαραντζίδης γράφει στο NEWS 24/7, καταθέτοντας τη μαρτυρία του για τα όσα έζησε ως συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα στη μάχη των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Η σκληρή διαπίστωση στην αρχή της καμπάνιας και ο λόγος που δεν πρέπει να ειπωθούν τώρα όλοι οι αποχαιρετισμοί.

Το τριήμερο της απομόνωσης του Αλέξη Τσίπρα, μπροστά στη θάλασσα, για ένα βαθύ αναστοχασμό μιας πορείας 15 χρόνων στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, του έδωσε τη δυνατότητα να εγκαταλείψει την προσέγγιση της μεγάλης διπλής εκλογικής ήττας με το σχήμα των… επάλληλων κύκλων. «Έκλισε ένας μεγάλος και ιστορικός κύκλος», είχε υπογραμμίσει την Κυριακή το βράδυ…

O Αλέξης Τσίπρας έδωσε μια συγκεκριμένη μορφή και εικόνα στην κυβερνώσα «ριζοσπαστική αριστερά» της χώρας για πολλά χρόνια. Ξεκινώντας από την παραδοσιακή κομμουνιστική νεολαία στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έγινε η κεντρική, ηγετική φιγούρα της ελληνικής νεο-κομμουνιστικής αριστεράς τη δεκαετία του 2000. Η εποχή των κρίσεων που συντάραξε τη χώρα, το κομματικό σύστημα και τα ήθη οδήγησε τον Α. Τσίπρα στην πρωθυπουργία.

Είναι ορισμένες στιγμές που καλείσαι να πάρεις κρίσιμες αποφάσεις. Που καλείσαι να σταθείς απέναντι στην Ιστορία. Απέναντι σε όσους πορευτήκατε μαζί, απέναντι σε όσους σε πίστεψαν και στήριξαν προσδοκίες σε σένα. Απέναντι στον εαυτό σου. Αλλά και απέναντι σε όσους πολέμησες και σε πολέμησαν.

Έχω πια την εμπειρία αυτές τις αποφάσεις να μην τις λαμβάνω εν θερμώ. Να τις παίρνω στο μαξιλάρι μου και να τις βασανίζω. Να αποφασίζω με ψυχραιμία. Και αυτό έκανα για τρία εικοσιτετράωρα. Γιατί ξέρω καλά ότι οι αποφάσεις μου έχουν επιπτώσεις και σε άλλους ανθρώπους. Ξεπερνούν εκ των πραγμάτων τον δικό μου ατομικό ορίζοντα.

1. Καθώς ο εκλογικός κύκλος τελείωσε και στις δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία προσπαθούν να επανεκκινήσουν τις διμερείς σχέσεις τους. Οι πειρασμοί για ακραία και εθνικιστική ρητορική, που είναι μεγάλοι κατά τις προεκλογικές περιόδους, τώρα πλέον μειώνονται.

Από την άλλη, το γεγονός ότι και οι δύο κυβερνήσεις έχουν νωπή λαϊκή εντολή, τους επιτρέπει να κάνουν κινήσεις πιο τολμηρές, πέραν του συνηθισμένου. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι και η Κυπριακή Δημοκρατία έχει πρόσφατα εκλεγμένο πρόεδρο, από τις εκλογές του Φεβρουαρίου, βλέπουμε με σαφήνεια το εύρος των δυνατοτήτων.

Οπως πολύ σωστά είπε την Κυριακή ο Αλέξης Τσίπρας, το επόμενο μεγάλο στοίχημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου του 2024. Αυτό ήταν άλλωστε σαφές από το 2022, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις τον εμφάνιζαν σταθερά πίσω από τη Ν.Δ.

Μόνο που τότε ο στόχος ήταν να έρθει το 2024 πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ τώρα είναι να παραμείνει δεύτερος. Δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.

«Σπαρτιάτες»; Εστω, αφού οι λέξεις είναι ορφανές, κι όποιος προλάβει δηλώνει πατέρας τους κι ας είναι κάπηλός τους. Σπαρτιάτες απ’ τη Γερμανία όμως. Απ’ τη Γερμανία των ναζί, που έκοψαν την αρχαία Σπάρτη στα μέτρα τους, για να την παραστήσουν σαν πρότυπο του ολοκληρωτισμού τους. Οι δικοί μας φιλοναζιστές, Μιχαλολιάκοι, Κασιδιάρηδες και λοιποί τερατωδώς αμόρφωτοι (όπως εκείνοι της συμμοριούλας με το όνομα «Κρυπτεία», που είχαν λιθοβολήσει το σπίτι του Αφγανού μαθητή Αμίρ, στη Δάφνη, τον Νοέμβριο του 2017), εισήγαγαν από τη ναζιστική Γερμανία την αρχαία Ελλάδα γενικά και τη Σπάρτη ειδικότερα.

Πριν μερικά χρόνια είχε ξεσηκωθεί μεγάλος αχός όταν ο Γιάννης Τσιρώνης, συνεργαζόμενος τότε με τον ΣΥΡΙΖΑ, υποστήριξε πως το Καστελόριζο δεν βρίσκεται στο Αιγαίο. «Εθνομηδενιστής σε παραλήρημα», «αγράμματος, αστοιχείωτος, αγεωγράφητος, αμόρφωτος», «άνοιξε την Κεκρόπορτα», «υποτιμά τη νοημοσύνη των Ελλήνων, λες και μόνον ο ίδιος γνωρίζει πού βρίσκεται το νησί» ήταν μερικοί από τους χαρακτηρισμούς με τους οποίους τον στόλισαν ΜΜΕ και διαδίκτυο.

Από την στιγμή που η ρωσική εισβολή δεν κατόρθωσε να απομακρύνει την κυβέρνηση Ζελένσκι από το Κίεβο και να «λύσει» το θέμα της Ουκρανίας μέσα σε κάποιες μέρες, ή το πολύ μέσα σε λίγες εβδομάδες, ήταν θέμα χρόνου να εμφανιστούν οι ρωγμές στο καθεστώς του Πούτιν.

Η «αυτοκρατορική» ιδεολογία, που είναι το συνεκτικό στοιχείο του καθεστώτος, δεν μπορεί να σταθεί με τα πενιχρά αποτελέσματα της εισβολής. Τι αυτοκρατορία είσαι, αν δεν μπορείς να κατακτήσεις τον μικρότερο γείτονα σου…;

Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να προβάλει ως κύριο πολιτικό διακύβευμα των αυριανών εκλογών το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Αφού εξασφάλισε πρώτα ότι δεν θα γίνει καμιά ουσιαστική αντιπαράθεση πολιτικών προγραμμάτων και αφού χρησιμοποίησε ακόμα και την τραγωδία της Πύλου ως πρόσχημα για την αποφυγή κάθε είδους ντιμπέιτ, θέλησε ξανά να στηριχτεί σε ένα πλαστό «εθνικό ζήτημα», πιστεύοντας ότι θα δρέψει και πάλι τα θετικά αποτελέσματα που της απέφερε το 2019 η συμπαράταξη με την Ακροδεξιά στην υποκριτική καταγγελία της Συμφωνίας των Πρεσπών.