Η πρόσφατη συζήτηση, που άνοιξε για τη φορολογία, είναι μια αναγκαία συζήτηση για την Αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο.

Η αναδιανομή του πλούτου, βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής μας. Βασική πηγή χρηματοδότησης του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αποτελεί η έκτακτη φορολόγηση των υπερκερδών, των εταιριών παραγωγής ενέργειας και των διυλιστηρίων. Οι εταιρείες ενέργειας και διύλισης κατέγραψαν από το καλοκαίρι του 2021 μέχρι και το τέλος του 2022, υπερκέρδη πάνω από 6 δις. ευρώ.

Η συζήτηση για τη φορολογική πολιτική βρίσκεται διαχρονικά στην καρδιά του πολιτικού ανταγωνισμού και τον τελευταίο καιρό βρίσκεται και στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου στην Ελλάδα.

Η φορολογική πολιτική είναι βασικό εργαλείο αναπτυξιακής πολιτικής και κρίσιμη συνιστώσα συλλογικής και ατομικής ευημερίας και κοινωνικής συνοχής.

Με τον προηγούμενο γύρο των εκλογών υπό το σύστημα της απλής αναλογικής εξ αρχής υπήρχε η εντύπωση πως η Ν.Δ. διέθετε το προβάδισμα. Ομως η μάχη στο νήμα θα ήταν σκληρή, ή έστω αρκετά σκληρή, στον βαθμό που κάποιος θα μπορούσε να εμπιστευτεί τις δημοσκοπήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη ανταγωνιστικός, αλλά σταδιακά έμοιαζε να χάνει ξανά κάποιο έδαφος. Τι συνέβη όμως στη συνέχεια; Απρόσμενα εκδηλώθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη ισχυροί αυτοτραυματισμοί του ΣΥΡΙΖΑ. Τα αίτιά τους καραδοκούσαν από καιρό. Η εκρηκτική τους εμφάνιση χρειαζόταν απλώς μια εκπυρσοκρότηση.

Tο ΕΚΑΒ είναι λειψό, του λείπουν περίπου 80 ασθενοφόρα για να καλύψει τα διεθνή στάνταρ, αλλά και τα ασθενοφόρα που διαθέτει υπολειτουργούν, γιατί λείπουν 700 διασώστες για να τα επανδρώσουν. Εγιναν 1.000 προσλήψεις για την περιβόητη πανεπιστημιακή αστυνομία που, όμως, δεν θα συσταθεί (όσοι προσελήφθησαν έχουν ήδη σταλεί σε αστυνομικά τμήματα της γειτονιάς…), αλλά όχι για 700 διασώστες. Δεκάδες δισ. ξοδεύτηκαν ως προεκλογικές επιταγές, αλλά δεν βρέθηκαν 6 εκατ. ευρώ για να αγοραστούν 80 πλήρως εξοπλισμένα ασθενοφόρα. Ανθρωποι πεθαίνουν στον δρόμο εν έτει 2023, όχι γιατί δεν υπάρχουν λεφτά αλλά γιατί δεν υπάρχει έγνοια, νοιάξιμο, ενώ περισσεύει η διαχειριστική ανεπάρκεια.

Ένας σίγουρος τρόπος για να καταλάβουμε την κοινωνική συνείδηση μιας κυβέρνησης είναι να δούμε πώς συλλέγονται και πώς δαπανώνται οι φόροι. Και ένας σίγουρος τρόπος για να καταλάβουμε την κοινωνική συνείδηση ενός ατόμου είναι να δούμε πώς αντιδρά στους φόρους». Αυτά έλεγε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, γνωστό ανατρεπτικό στοιχείο, σε ομιλία του στο Γούστερ της Μασαχουσέτης, 12 ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 1936 (τις οποίες παρεμπιπτόντως κέρδισε με το 60,8% των ψήφων). Και συνέχισε: «Οι φόροι, σε τελευταία ανάλυση, είναι τα τέλη συνδρομής που πληρώνουμε για τα προνόμια που απολαμβάνουμε ως μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας».

Φαίνεται ότι μειονοτική ψήφος αποτελεί θεμιτό εκλογικό στόχο αλλά με ειδικές ανομολόγητες απαιτήσεις: O μειονοτικός της Θράκης είναι στιγματισμένος, είναι δακτυλοδεικτούμενος, είναι μουσουλμάνος απ’ έξω αλλά Τούρκος από μέσα, ενίοτε είναι Πομάκος ή Ρομά, άσχετα αν το επιθυμεί ή όχι.

Το τηλέφωνο χτυπούσε επίμονα. Το σήκωσα, αν και ήταν περασμένη η ώρα. Θυμωμένη φωνή στην άλλη άκρη. Με καλησπέρισε με το ζόρι και άρχισε τον εξάψαλμο:

-Εσείς δεν είστε που γράψατε την Πέμπτη στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το άρθρο με τον τίτλο «Ο ίδιος λαός είναι. Αλλά…»;

-Μάλιστα.

-Μας είπατε ότι τα πράγματα στην Ελλάδα είναι ζόρικα, ότι τα προβλήματα διογκώνονται, ότι οι Ελληνες που συμμετείχαν στην έρευνα του Βαρόμετρου σε μεγάλο ποσοστό αποδοκιμάζουν τις πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας, ότι τα μαντάτα από την Κομισιόν δεν είναι καλά και μας περιμένουν δύσκολες μέρες;

Στην πολιτική ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Κατά κανόνα όμως, το απροσδόκητο αποδεικνύεται βραχύβιο επειδή μπορεί να μονοπωλήσει για λίγο την προσοχή μας, όπως έγινε με τα Τέμπη· τελικά αυτό που καθορίζει τη στάση μας, δηλαδή την ψήφο μας, είναι μια γενικότερη προδιάθεση, η οποία λειτουργεί σαν τα γυαλιά, τα οποία δεν τα βλέπουμε, αλλά τα χρησιμοποιούμε για να δούμε και να αξιολογήσουμε τα πράγματα.

Κι αυτό σημαίνει ότι τις εκλογές τις κερδίζει το κόμμα που θα ευθυγραμμίσει την πολιτική του με τις ενσυνείδητες ή και υποσυνείδητες προσδοκίες των ψηφοφόρων.

H μητέρα μου, παραδομένη στον μεταστατικό καρκίνο, έσβησε στο σπίτι, μέσα στις αγκαλιές μας. Βασανίστηκε. Πόνεσε. Ωστόσο οι γιατροί μας είπαν ότι δεν υπάρχει λόγος να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, η ταλαιπωρία θα ήταν μεγαλύτερη. Χορηγήθηκε υποστηρικτική αγωγή από το Ιατρείο Πόνου.

Αυτό συμβαίνει με πάρα πολλούς ανθρώπους στο τελικό στάδιο. Το νοσοκομείο δεν τους δέχεται ή, αν νοσηλεύονται, τους στέλνει να πεθάνουν στο σπίτι, αρκεί, βέβαια, να διατηρούν επαφή με το περιβάλλον. Από την άλλη, έχω ζήσει καταστάσεις με ανθρώπους που απείχαν μόλις λίγες ώρες από τον θάνατο και στο νοσοκομείο τους έπαιρναν την πίεση, μετρούσαν το σάκχαρο και τους άλλαζαν τον ορό.

Γνωρίζει το Σύνταγμα ο κ. Μητσοτάκης;

Συνεχίζονται οι προσπάθειες στελεχών της Ν.Δ. να παρουσιάσουν τους έμμεσους φόρους ως δίκαιους και φιλολαϊκούς. Γιατί επιμένουν να εκτίθενται; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης. Η μείωση του ΦΠΑ, είπε, «θα ήταν μια τρύπα στο νερό και θα στοίχιζε πολύ», άρα δεν πρέπει να μειωθεί. Αλλά ακόμη και αν δεν υπήρχε το πρόβλημα της ακρίβειας, το θέμα είναι πολύ σοβαρό από την άποψη της φορολογικής δικαιοσύνης. Και αυτό που αποκαλύπτεται από τις δηλώσεις του κ. Μητσοτάκη είναι ότι δεν είναι στις προθέσεις του να μειωθούν οι έμμεσοι φόροι. Ακριβώς γι’ αυτό γίνεται προσπάθεια να νομιμοποιηθούν στην κοινωνική συνείδηση.

Το αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας δέχτηκε ένα σοβαρό πλήγμα από την έρευνα του Ευρωβαρόμετρου. Οι αλαζόνες που απειλούν με τρίτες εκλογές αν δεν πάρουν αυτοδυναμία στις 25 Ιουνίου είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να δώσουν βάση στα ευρήματα της έρευνας.

Χαλάει την ειδυλλιακή εικόνα που έχουν φτιάξει με πλαστογραφίες, απάτες, διαστρεβλώσεις και οικονομικά του σχοινιού και του παλουκιού για να τρομοκρατήσουν τους ψηφοφόρους και να τους παρασύρουν για δεύτερη φορά στην κάλπη της Νέας Δημοκρατίας.

Σήμερα έφυγε μια ψυχή μέσα απ’ τα χέρια μου, πάνω σε μια καρότσα φορτηγού. Σε μια καρότσα φορτηγού, με ένα περιπολικό μπροστά να μας ανοίγει τον δρόμο μέχρι το νοσοκομείο. Δεν ξέρω αν το ασθενοφόρο θα έκανε τη διαφορά. Δεν υπήρχε διαθέσιμο, μια και ήταν στο Ψαλίδι για άλλο περιστατικό. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε ένας απινιδωτής να έκανε τη διαφορά από το ΚΑΡΠΑ σε μια καρότσα εν κινήσει. Άλλωστε δεν είμαι καρδιολόγος, δεν είμαι καν παθολόγος.