Η πρόσφατη συζήτηση, που άνοιξε για τη φορολογία, είναι μια αναγκαία συζήτηση για την Αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο.

Η αναδιανομή του πλούτου, βρίσκεται στον πυρήνα της πολιτικής μας. Βασική πηγή χρηματοδότησης του οικονομικού προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αποτελεί η έκτακτη φορολόγηση των υπερκερδών, των εταιριών παραγωγής ενέργειας και των διυλιστηρίων. Οι εταιρείες ενέργειας και διύλισης κατέγραψαν από το καλοκαίρι του 2021 μέχρι και το τέλος του 2022, υπερκέρδη πάνω από 6 δις. ευρώ.

Η συζήτηση για τη φορολογική πολιτική βρίσκεται διαχρονικά στην καρδιά του πολιτικού ανταγωνισμού και τον τελευταίο καιρό βρίσκεται και στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου στην Ελλάδα.

Η φορολογική πολιτική είναι βασικό εργαλείο αναπτυξιακής πολιτικής και κρίσιμη συνιστώσα συλλογικής και ατομικής ευημερίας και κοινωνικής συνοχής.

Με τον προηγούμενο γύρο των εκλογών υπό το σύστημα της απλής αναλογικής εξ αρχής υπήρχε η εντύπωση πως η Ν.Δ. διέθετε το προβάδισμα. Ομως η μάχη στο νήμα θα ήταν σκληρή, ή έστω αρκετά σκληρή, στον βαθμό που κάποιος θα μπορούσε να εμπιστευτεί τις δημοσκοπήσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη ανταγωνιστικός, αλλά σταδιακά έμοιαζε να χάνει ξανά κάποιο έδαφος. Τι συνέβη όμως στη συνέχεια; Απρόσμενα εκδηλώθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη ισχυροί αυτοτραυματισμοί του ΣΥΡΙΖΑ. Τα αίτιά τους καραδοκούσαν από καιρό. Η εκρηκτική τους εμφάνιση χρειαζόταν απλώς μια εκπυρσοκρότηση.

Tο ΕΚΑΒ είναι λειψό, του λείπουν περίπου 80 ασθενοφόρα για να καλύψει τα διεθνή στάνταρ, αλλά και τα ασθενοφόρα που διαθέτει υπολειτουργούν, γιατί λείπουν 700 διασώστες για να τα επανδρώσουν. Εγιναν 1.000 προσλήψεις για την περιβόητη πανεπιστημιακή αστυνομία που, όμως, δεν θα συσταθεί (όσοι προσελήφθησαν έχουν ήδη σταλεί σε αστυνομικά τμήματα της γειτονιάς…), αλλά όχι για 700 διασώστες. Δεκάδες δισ. ξοδεύτηκαν ως προεκλογικές επιταγές, αλλά δεν βρέθηκαν 6 εκατ. ευρώ για να αγοραστούν 80 πλήρως εξοπλισμένα ασθενοφόρα. Ανθρωποι πεθαίνουν στον δρόμο εν έτει 2023, όχι γιατί δεν υπάρχουν λεφτά αλλά γιατί δεν υπάρχει έγνοια, νοιάξιμο, ενώ περισσεύει η διαχειριστική ανεπάρκεια.

Ένας σίγουρος τρόπος για να καταλάβουμε την κοινωνική συνείδηση μιας κυβέρνησης είναι να δούμε πώς συλλέγονται και πώς δαπανώνται οι φόροι. Και ένας σίγουρος τρόπος για να καταλάβουμε την κοινωνική συνείδηση ενός ατόμου είναι να δούμε πώς αντιδρά στους φόρους». Αυτά έλεγε ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ, γνωστό ανατρεπτικό στοιχείο, σε ομιλία του στο Γούστερ της Μασαχουσέτης, 12 ημέρες πριν από τις προεδρικές εκλογές του 1936 (τις οποίες παρεμπιπτόντως κέρδισε με το 60,8% των ψήφων). Και συνέχισε: «Οι φόροι, σε τελευταία ανάλυση, είναι τα τέλη συνδρομής που πληρώνουμε για τα προνόμια που απολαμβάνουμε ως μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας».

Φαίνεται ότι μειονοτική ψήφος αποτελεί θεμιτό εκλογικό στόχο αλλά με ειδικές ανομολόγητες απαιτήσεις: O μειονοτικός της Θράκης είναι στιγματισμένος, είναι δακτυλοδεικτούμενος, είναι μουσουλμάνος απ’ έξω αλλά Τούρκος από μέσα, ενίοτε είναι Πομάκος ή Ρομά, άσχετα αν το επιθυμεί ή όχι.