Λίγες µόλις ημέρες μετά τον εκλογικό σεισμό της 21ης Μαΐου στην Ελλάδα, ήρθε η σειρά της Ισπανίας να κλονιστεί συθέμελα από τα αποτελέσματα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών της, που εξανάγκασαν τον σοσιαλιστή πρωθυπουργό της χώρας, Πέδρο Σάντσεθ, να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές για τα τέλη Ιουλίου. Οι εκλογές δεν κατέδειξαν μόνο υποχώρηση του σοσιαλιστικού PSOE και παράλληλα καθολική επικράτηση του δεξιού Λαϊκού Κόμματος (Partido Popular, PP), αλλά και ταυτόχρονη εδραίωση του ακροδεξιού Vox ως κρίσιμου πολιτικού πόλου στη χώρα.

Τα τελευταία εικοσιτετράωρα παίρνουμε μια πρώτη γεύση για το τι ακριβώς θα σημάνει η παντοδυναμία Μητσοτάκη. Το θριαμβευτικό αποτέλεσμα της ΝΔ την 21η Μάη οδήγησε στην παρόξυνση τριών κακώς κειμένων που χαρακτήρισαν τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

Το πρώτο είναι η επιβολή νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων των οποίων οι υποσχέσεις έχουν διαψευστεί παντού στον κόσμο. Στην πρώτη τετραετία Μητσοτάκη αρκετά από αυτά τα ιδεολογήματα είχαν είχαν τεθεί σε αναστολή, αφού η ΕΕ προέκρινε την κρατική παρέμβαση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της πανδημίας. Τώρα επανακάμπτουν δριμύτερα

Είναι, άραγε, γεγονός πως η ελληνική οικονομία, από το 2021 και μετά, έχει εισέλθει σε μία μακροχρόνια πορεία δυναμικής ανάπτυξης, που θα έχει σαν αναπόφευκτο αποτέλεσμα την μετατροπή της, εντός ολίγων ετών, σε μία διαρθρωτικά άρτια, σύγχρονη, οικονομία; Αυτό, τουλάχιστον διατείνεται μία άποψη που διατυπώνεται ευρέως, με διάφορους τρόπους, τον τελευταίο καιρό. Άποψη, όμως, η οποία, κατά την γνώμη μας είναι, στην καλύτερη περίπτωση, αφελής και αβάσιμη, διότι παραγνωρίζει το μέγεθος της λειτουργικής δυσπλασίας της ελληνικής οικονομίας που προκύπτει, κυρίως, από το διαχρονικό παραγωγικό της πρόβλημα.

Στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση του 21ου αιώνα, που ξέσπασε το 2007-8 και το τσουνάμι της έφτασε στις ακτές της Ευρώπης το 2010, πέντε ευρωπαϊκές χώρες δεν κατάφεραν να αποφύγουν κάποιο πρόγραμμα διάσωσης: Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και, εν μέρει, η Ισπανία. Από αυτές, μόνο μία, η Ελλάδα, είχε δίδυμα ελλείμματα -δημοσιονομικό και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Οι άλλες τέσσερις έπασχαν μόνο από ένα μεγάλο έλλειμμα: Στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Κι αυτό το έλλειμμα ήταν αρκετό, με το ξέσπασμα της κρίσης, για να τις ρίξει στα βράχια.