Η διαπραγμάτευση, με την τρέχουσα έννοια, είναι μια διαδικασία που στην κατάληξή της αναμένεται από τα μέρη που συμμετέχουν να έχει διαμορφωθεί μια νέα κατάσταση. Στο βαθμό που κάποιος συμμετέχει στη διαπραγμάτευση προσέρχεται με ένα κάποιο πνεύμα συμβιβασμού, αφού στον κοινό τόπο τα μέρη κάτι θα έχουν κερδίσει και κάτι θα έχουν χάσει. Αυτό θα μπορούσε να είναι η απόδοση του περιεχομένου της έννοιας.

Είναι γνωστή η αγωνία του τερματοφύλακα τη στιγμή του πέναλτι. Την ίδια και πολύ μεγαλύτερη βέβαια αγωνία έχουν και οι σχολιαστές των γεγονότων, που όχι μόνο παρατηρούν και γράφουν γι” αυτά αλλά βιώνουν και τις επιπτώσεις τους. Κυρίως όταν τα βλέπουν να αποκτούν μια δική τους ανεξέλεγκτη δυναμική και αδυνατούν να προβλέψουν την κατεύθυνσή τους. Σε μια τέτοια δεινή θέση βρίσκονται όσοι παρακολουθούν την πορεία των συζητήσεων μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών και εταίρων.

Το Γιούρογκρουπ της Πέμπτης μπορεί να είναι το καθοριστικό για το μέλλον της χώρας. Σ’ αυτό, την Ελλάδα πρέπει να εκπροσωπήσει αυτοπροσώπως ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Θεσμικό πρόβλημα για τη συμμετοχή αυτή δεν υπάρχει . Έχει συμβεί στο παρελθόν. Δεν μπορεί να κρίνεται το μέλλον της χώρας και ο πρωθυπουργός να είναι στην Αγία Πετρούπολη.

Από τις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου είμαστε παρατηρητές της κυβερνητικής προσπάθειας σύναψης μιας συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές που θα εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση της χώρας. Ανεξαρτήτως της γνώμης που έχει σχηματίσει κανείς για αυτήν την προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης, υπάρχουν ορισμένα σημεία της που είναι δύσκολο να αμφισβητηθούν. Οριστική αποτίμηση για αυτήν την προσπάθεια δεν μπορεί ακόμα να σχηματιστεί καθώς δεν υπάρχει γραπτή συμφωνία με τις υπογραφές των εμπλεκομένων Όμως ταυτόχρονα δεν μπορούν να αποσιωπηθούν ορισμένα παράπλευρα αλλά σημαντικά αποτελέσματα.