Ο κ. Βαρουφάκης τα ‘κανε θάλασσα. Στο πιο σημαντικό, στο πιο κρίσιμο έργο της ζωής του προτίμησε να παίξει τον εαυτό του και όχι να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου του. Γιατί; Διότι δεν κατάλαβε ότι «Αυτό είναι σοβαρό.» Και μάλιστα ιδιαζόντως σοβαρό, διότι οι αποφάσεις και η συμπεριφορά του είχαν (και έχουν ακόμη) να κάνουν με τη ζωή των άλλων

Δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, πραγματοποιούν τα συνέδριά τους το ερχόμενο Παρασκευοσαββατοκύριακο, με στόχο κυρίως την αλλαγή ηγεσίας.

Δύο συνέδρια που θυμίζουν περισσότερο εξόδιο ακολουθία, παρά ανασύνταξη δυνάμεων, καθώς πρόκειται για δύο κόμματα της κεντροαριστεράς που έχασαν τα στοιχήματα που έβαλαν με την κοινωνία.

Ο πολιτικός κύκλος τους τελευταίους μήνες κινείται από το μέιλ Χαρδούβελη στην συνεχώς αναβαλλόμενη νέα συμφωνία της κυβέρνησης με τους εταίρους δανειστές. Μιας κυβέρνησης που στο όνομα της αντιμνημονιακής πολιτικής, κατόρθωσε να ευτελίσει σε απίστευτο βαθμό την κριτική στο πνεύμα του Μνημονίου. Μια κριτική που δεν αφορά την αναγκαία για κάθε σοβαρό κράτος πολιτική της δημοσιονομικής ισορροπίας, αλλά τη συνέχιση μιας λιτότητας, η οποία εξαντλεί όλους τους υπαρκτούς και δυνητικούς πόρους της χώρας.

Μέσα σε λίγους μήνες, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ, κατάφερε να ανατρέψει τα αποτελέσματα αρκετών προσπαθειών στην Ανώτατη Παιδεία.

Σίγουρα πολλές από τις αλλαγές που είχαν γίνει δεν ήσαν τόσο σπουδαίες όπως πολλοί υποστηρικτές τους και διαπύρσιοι αντίπαλοι της συγκυβέρνησης διατείνονται. Για παράδειγμα τα συμβούλια των ιδρυμάτων είχαν φτιαχθεί ακολουθώντας ορισμένα εξωτερικά γνωρίσματα των αμερικανικών συμβουλίων, παραγνωρίζοντας ένα σύστημα σχέσεων αρμοδιοτήτων κρατικών και πολιτειακών δομών που υπάρχουν εκεί, λες και ένας βαλκανικός μιμητισμός μερικών επιφανειακών εξωτερικών γνωρισμάτων θα μετέτρεπε αύθις τα ΑΕΙ μας σε ΜΙΤ.