Πίσω από κάθε συζήτηση υπάρχει κάτι που δεν συζητιέται. Ισχύει και στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ η διαπίστωση του Κινέζου στοχαστή. Πίσω από τη θυελλώδη εσωκομματική αντιπαράθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη υπάρχει κάτι που υπερβαίνει το μνημόνιο και το συμβιβασμό με τους πιστωτές.

Πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου αρκετοί εκτός του ΣΥΡΙΖΑ ταχθήκαμε υπέρ του αιτήματος για πολιτική αλλαγή. Οι προβλέψεις μας όμως για τη ωρίμανση του στον κορμό μιας προοδευτικής διακυβέρνησης αποδείχθηκαν απλοϊκές, όσο ακριβώς είναι σήμερα και οι αναλύσεις για την μεταρρυθμιστική του μετάλλαξη μετά την συμφωνία. Προτού λοιπόν καταλήξουμε στο εύκολο συμπέρασμα της μεταρρυθμιστικής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ, οφείλουμε να απαντήσουμε σε ένα ερώτημα.

Πολλές φορές ο Ε.Τσακαλώτος υπογραμμίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση της αριστεράς ασκεί μεροληπτική πολιτική υπέρ των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.
Πόσο όμως αυτές οι διακηρύξεις αυτές συμβαδίζουν με την ασκούμενη πολιτική.
Μια αριστερή κυβέρνηση το πρώτο που θα φρόντιζε θα ήταν μέσω του δημόσιου σχολείου να εξασφαλίζεται η κοινωνική κινητικότητα. Στην Ελλάδα όμως ενώ η παιδεία είναι δημόσια βασικές δεξιότητες οι μαθητές τις αποκτούν σε παράλληλα ιδιωτικά δίκτυα εκπαίδευσης. Η βασικότερη από αυτές είναι η εκμάθηση ξένων γλωσσών.

Ο κ. Βαρουφάκης έγινε σταδιακά γνωστός στο ελληνικό κοινό από τότε που άρχισε να αρθρογραφεί στο site Protagon την άνοιξη του 2010. Με το βιογραφικό του, μας προϊδεάζει πως οι ιδιότητες του καθηγητή, του αρθρογράφου και του ραδιοφωνικού παραγωγού γρήγορα θα καθίσταντο από τον ίδιο μη επαρκείς για το βεληνεκές του.

Με τα άρθρα του στο παραπάνω site, οι οικονομικές θεωρίες γίνονται εύληπτες και χαριτωμένες όπως τα παραμύθια που διαβάζαμε όταν ήμασταν μικρές και μικροί. Δεν υπάρχουν αβεβαιότητες ή κίνδυνοι αλλά μόνο λύσεις οι οποίες μπορούν να επιτευχθούν, αρκεί να βρεθούν πολιτικοί με ισχυρή βούληση να τις εφαρμόσουν.

Η εμπορία και η εκμετάλλευση ανθρώπων είναι ένα πρόβλημα παγκόσμιο, αφού εμπλέκονται είτε με την ιδιότητα του θύτη, είτε με την ιδιότητα των θυμάτων, τα 2/3 των χωρών του πλανήτη. Και αυτό το σύγχρονο δουλεμπόριο δεν μπορεί να αφήνει κανένα μας αδιάφορο.

Παιδιά και γυναίκες, αλλά και άντρες, γίνονται θύματα εργασιακής και σεξουαλικής εκμετάλλευσης ενάντια στη θέληση τους. Ο μέσος όρος ηλικίας, όλο και μικραίνει, αφού η παγκόσμια βιομηχανία αναζητά συνεχώς νεότερα θύματα – προϊόντα.

Από την εμφάνιση των περίφημων ναπολεόντειων μπαλέτων μεγάλων σχηματισμών πεζικού με στολή παρέλασης, μέχρι τα «έξυπνα όπλα» και τα Stealth, οι προθέσεις, οι στόχοι τα χαρακτηριστικά και τα ηθικά διλήμματα του πολέμου ελάχιστα άλλαξαν. Έτσι και τώρα, η ιστορική περίοδος που διανύουμε καταγράφει την αγωνία και την πρόθεση των μεγάλων χωρών, να αποκτήσουν και να συντηρήσουν τους φυσικούς πόρους που χρειάζονται. Η μάχη για το πετρέλαιο και το νερό είναι παλαιά και γνωστή.

Συνεχίζεται το σήριαλ με τις δηλώσεις, αντιδηλώσεις, συνεντεύξεις, τουιτ, διαψεύσεις και επαληθεύσεις των όσων φέρεται να είπε και να σχεδίαζε ο τέως Υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης.
Οι πολίτες άναυδοι παρακολουθούν στα δελτία των καναλιών και στα οκτάστηλα του έντυπου τύπου τα έργα και τις ημέρες του. Την εντυπωσιακή και εν πολλοίς εκρηκτική άνοδο στο πολιτικό προσκήνιο ενός ήδη «ροκ εναλλακτικού οικονομολόγου» σταρ και την παλυτάραχη για τον ίδιο και τη χώρα μας εξάμηνη διαδρομή του, διαδέχεται η εκκωφαντική πτώση του.

Μετά το «ριφιφί στο Νομισματοκοπείο» του Παναγιώτη Λαφαζάνη, το νέο επεισόδιο του «σχεδίου της δραχμής» που είδε το φως της δημοσιότητας (Καθημερινή, 26 Ιουλίου 2015), αναβαθμίστηκε σε πλοκή, σε δράση και σε μυθοπλαστική φαντασία. Περιλαμβάνει σενάρια ηλεκτρονικής υποκλοπής προσωπικών δεδομένων, μυστικούς φίλους του κ. Βαρουφάκη, και κυρίως ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα που οργανώθηκε στη γνώριμη εικονική πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς, εκτός από τη θερινή διασκέδαση που προσφέρει ο πρώην ΥΠ.ΟΙΚ, καλό είναι να δώσει και καμιά κατάθεση για τις πιθανές ποινικά κολάσιμες πράξεις που περιγράφονται στις λεπτομέρειες του σχεδίου.

Αυτό που εξέθρεψε η κρίση των τελευταίων χρόνων ήταν η τεράστια οργή της Ελληνικής κοινωνίας για τις πολιτικές δυνάμεις που είχαν κυριαρχήσει τα τελευταία σαράντα χρόνια. Ιδιαίτερα τα λαϊκά και μεσαία στρώματα που είχαν συμπορευθεί για δεκαετίες με το ΠΑΣΟΚ αναζήτησαν πολιτική στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργούσε ένα καταγγελτικό πολιτικό λόγο και εξέφραζε ένα πολιτικό βολονταρισμό που δεν είχε καμία σχέση με τις παραδόσεις της αριστεράς. Μια πολιτική ελαφρότητα χαρακτήριζε τις ενέργειες της ηγετικής του ομάδας. Θα περίμενε κάποιος ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα συνδεόταν από μια υπεύθυνη στάση που θα βοηθούσε πραγματικά τον κόσμο της εργασίας και ιδιαίτερα την νεολαία.

Τις τελευταίες ημέρες ο πρωθυπουργός, τα στελέχη της κυβέρνησής του και του κόμματός τους, μιλούν συνεχώς για «πραξικόπημα» που έγινε σε βάρος της χώρας από τους «αδίστακτους δανειστές», επιχειρώντας έτσι να δικαιολογήσουν το «Βατερλό» της δήθεν σκληρής διαπραγμάτευσής τους.

Το 1937 ο γάλλος σκηνοθέτης Ζαν Ρενουάρ σκηνοθέτησε τη «Μεγάλη Χίμαιρα». Η υπόθεση διαδραματίζεται το 1916, στα μέσα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και περιγράφει την αδυναμία των εθνικών ταυτοτήτων να εξαλείψουν τις ταξικές διαφορές. Εκατό χρόνια αργότερα η Ελλάδα ζει την αριστερή προσπάθεια δημιουργίας της δικής της μεγάλης χίμαιρας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν κάποιοι τώρα που απαλλάχτηκε από τα βαρίδια της Αριστερής Πλατφόρμας, μπορεί να προχωρήσει στην εκλογίκευσή του. Ας δούμε λοιπόν μερικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ που δεν οφείλονταν μόνο στους λαφαζάνηδες, στους οποίους τώρα ρίχνεται το ανάθεμα.

Απάντηση δίνει η πρόσφατη μελέτη που έκανε η Ernst &Young σε συνεργασία με την Oxford Economics, σε εκτέλεση παραγγελίας πελατών της που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και ήθελαν να αποκτήσουν μια ακριβέστερη εικόνα των συνεπειών ενός τέτοιου ενδεχόμενου, για να λάβουν επιχειρηματικές αποφάσεις – όχι για να ικανοποιήσουν ιδεολογικές ή κομματικές ανησυχίες, που ίσως και να μην τους ταλαιπωρούν ιδιαίτερα.