Η ύπαρξη συμφωνίας και η αποφυγή εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη ήταν απολύτως αναγκαία και ευτυχώς αυτό διασφαλίσθηκε έστω και την ύστατη στιγμή. Οι ιδεολογικές εμμονές, η τιμωρητική διάθεση των εταίρων και οι παλινδρομήσεις της κυβέρνησης είχαν ως αποτέλεσμα να υπάρξει διακινδύνευση της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας και η τελική συμφωνία να περιλαμβάνει βαρύτερους όρους σε σχέση με όσα μπορούσε να επιτύχει η χώρα τους προηγούμενους μήνες. Η τελική συμφωνία είναι επώδυνη και δύσκολη, για να υλοποιηθεί απαιτεί αποφασιστικότητα και μεταρρυθμιστική διάθεση, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για άλλα λάθη και καθυστερήσεις.

Τα τελευταία χρόνια της κρίσης, η ελληνική κοινωνία δοκιμάστηκε από πολλές οριακές και ακραίες εμπειρίες. Η βιαία προσαρμογή στη δημοσιονομική συνθήκη του χρέους και των Μνημονίων κόστισε πολύ στο ανθρώπινο δυναμικό και στο παραγωγικό κεφάλαιο αυτού του τόπου. Ποτέ άλλοτε όμως η χώρα δεν έφτασε στο χείλος του γκρεμού: κλειστές τράπεζες, έλλειψη ρευστότητας, απονεκρωμένη αγορά, εξαθλιωμένοι πολίτες στις «ουρές» των ΑΤΜ. Η βλάβη για την οικονομία είναι ανήκεστος και οι επιπτώσεις της θα φανούν βέβαια στη μακρά διάρκεια. Μετά το δημοψήφισμα-παρωδία, ο πρωθυπουργός ήταν ένας απόλυτος ηγεμόνας που έβλεπε τη συντριπτική νίκη του να μετατρέπεται ταχύτατα σε μοναχική ήττα, δίπλα στα ερείπια μιας έρημης χώρας.