Ο Αύγουστος αυτός δεν θα είναι Αύγουστος. Ηδη η κυοφορία του τρίτου Μνημονίου αποδεικνύεται πολύ δυσκολότερη απ’ ό,τι είχε υπολογίσει το Μαξίμου. Ο δρόμος που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε από την υπογραφή της συμφωνίας με τους εταίρους σε εκλογές, με ενδιάμεση στάση ένα συνέδριο ξεκαθαρίσματος στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ευθύς.

Χρόνια τώρα τα μηνύματα των κομμάτων για τη Μεταπολίτευση έχουν γίνει ή τελετουργικά ή αμήχανα. Από τη μια, η δημοκρατία και η Ευρώπη ως ιστορικές κατακτήσεις. Από την άλλη, η κρίση και η άκριτη ενοχοποίηση της Μεταπολίτευσης. Και επιπλέον ο χρόνος, η βιωματική απόσταση που χωρίζει τις νεότερες ηλικίες από την ιστορική εμπειρία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.

Φωτογραφία: Εκείνη με την οποία ακούσια ή εκούσια πορεύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά. Δεν ήταν ελληνική. Μιλώ για την εισβολή πάνοπλου αστυνομικού σε σπίτι στην Ισπανία με στόχο την εκτέλεση πλειστηριασμού. Σε επίπεδο συμβολισμού, ο θύτης εδώ ήταν ο ακραίος νεοφιλελεύθερος Ραχόι.

Η ιδέα για αυτό το κείμενο ωρίμαζε μέσα μου και αποκρυσταλλώθηκε όταν άκουσα τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη να επισημαίνει πολύ ορθά στον Τσίπρα ότι «το «Όχι» είναι ανομοιογενές, ότι άλλο ο Λαφαζάνης που τον ξέρουμε 41 χρόνια και άλλο ο Βαρουφάκης που μας φορτώσατε τελευταία».