Με την έγκριση της Συμφωνίας από τη Βουλή, καταρρίφθηκε η “αντί-μνημονιακή” ρητορεία που δίχασε για πάρα πολλά χρόνια τον ελληνικό λαό και κατέστησε σαφές στο κυβερνών κόμμα ότι η διαπραγμάτευση δε συνίσταται σε μαξιμαλιστικά επιχειρήματα και αριστερές ιδεοληψίες -παραδοχή και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα κατά τη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, «Οι εναλλακτικές ήταν ή Συμφωνία ή άτακτη Χρεοκοπία», «είτε είχαμε την τρόικα είτε δεν την είχαμε, με το ασφαλιστικό έχει πρόβλημα η χώρα» (sic)- αλλά ότι συνέχεται από αναγκαίους συμβιβασμούς και υποχωρήσεις, που μάλλον άργησε ν’ αντιληφθεί ο πρωθυπουργός με τη “δημιουργική ασάφεια” και την εμπιστοσύνη με την οποία περιέβαλε το Γιάνη Βαρουφάκη.

Η «αριστερή παρένθεση», δηλαδή ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ όπως τον γνωρίσαμε έως τώρα, έκλεισε με τον πιο θεαματικό τρόπο τη νύχτα της 15ης Ιουλίου. Μετά την υπογραφή των προαπαιτούμενων μέτρων για το επόμενο δυσβάσταχτο «Μνημόνιο 3», ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε σε μια εντελώς νέα συνθήκη. Ήταν το μόνο κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου που η ψηφοφορία το οδήγησε σε μια πιθανή τροχιά διάσπασης. Οι διαφωνούντες βουλευτές που ψήφισαν «Όχι» και «Παρών» δεν είχαν μόνο μια περιστασιακή διαφωνία με την κυβέρνηση∙ την εγκάλεσαν για την προδοσία της «αντιμνημονιακής» ριζοσπαστικής αριστεράς, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα και δημόσια το εναλλακτικό σχέδιο της δραχμής ως μόνη λύση για τον τόπο.