Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ «ΟΧΙ» ΤΟΥ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ

Η Ελλάδα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο όριο μεταξύ συμφωνίας από τη μία και διακοπής αποπληρωμής του χρέους και εξόδου από την ευρωζώνη από την άλλη. Το κλειδί για τις εξελίξεις δεν τον κρατάει μόνο η Αθήνα αλλά κυρίως το Βερολίνο. Η Γερμανία, ενδεχομένως, να συνεχίσει να επιδεικνύει τις επόμενες ημέρες ασύγγνωστη πυγμή αδιαλλαξίας, αρνούμενη πεισματικά κάθε επίδραση από τοστεντόρειο «όχι» του ελληνικού δημοψηφίσματος.

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν σαφές. Το ΟΧΙ κέρδισε με μεγάλη και αναπάντεχη –για όλους- διαφορά. Ο λαός, που έχει το δικαίωμα να σφάλει, μίλησε.

Η κυβέρνηση έχει τώρα στους ώμους της την ευθύνη για την περαιτέρω πορεία. Η ευθύνη της ανήκει, πλέον, εξ ολοκλήρου και δεν μπορεί να τη μετακυλήσει στις πλάτες των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, όπως φάνηκε να επιδιώκει με τον τακτικισμό της ετεροχρονισμένης σύσκεψης κορυφής.

Αυτή τη φορά η στροφή των 360 μοιρών έγινε. Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός βρίσκονται στο ίδιο σημείο με πριν, με τη διαφορά ότι οι συνθήκες είναι χειρότερες. Ξεκινήσαμε τη στροφή μέσα σε πρόγραμμα και την ολοκληρώσαμε εκτός προγράμματος, χωρίς να έχουμε πληρώσει το ΔΝΤ και με κλειστές τράπεζες. Επίσης έχουμε για παρακαταθήκη το, πράγματι πολύ ισχυρό, όχι στο δημοψήφισμα.

O Γιουνκέρ δηλωσε πως δεν κατάλαβε τι ψηφίσαν οι έλληνες και θα ζητήσει από τον Πρωθυπουργό να του εξηγήσει. Στο δημοψήφισμα επικράτησε ένα ψευδεπίγραφο ερώτημα, γιατί το Ναι ταυτίστηκε με ότι έφερε και διαχειρίστηκε την κρίση. Νίκησε ο διχαστικός λόγος της ταύτισης του Ναι με τον δωσιλογισμό και η απόρριψη του διαλόγου ως ευρωπαϊκού κεκτημένου. Η κοινωνία δεν κατανόησε πως είναι άλλο πράγμα να είσαι άνεργος, ανασφάλιστος και με λίγα ή καθόλου ευρώ στην Ευρώπη από το να είσαι άνεργος, ανασφάλιστος και με πολλές δραχμές εκτός Ευρώπης

Η χρεοκοπία, το 61% και η αποχώρηση Σαμαρά (μετά την αποχώρηση Βενιζέλου), ξεκλείδωσαν τις πολιτικές εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας. Στο εξωτερικό μέχρι στιγμής είναι κλειδωμένες.
Η αντιπολίτευση μετά το 61%, δεν αμφισβητεί (σε αυτή τη φάση) την κυριαρχία του Αλ. Τσίπρα. Δεν είναι δηλ. με το «όπλο παρά πόδα» (όπως ήταν ο Αντ. Σαμαράς και ο Β Βενιζέλος) για να τον αντικαταστήσει και άρα προσφέρει συναίνεση.
Ο Αλ. Τσίπρας ξέρει πως η χώρα είναι στη χρεοκοπία και πρέπει πάση θυσία να την αντιστρέψει, να μην σκάσει δηλ. η απασφαλισμένη χειροβομβίδα στα χέρια του. Με σαφήνεια θέλει να υπογράψει συμφωνία.

...η χώρα μας είναι ίσως μια από τις ελάχιστες χώρες παγκοσμίως όπου η κρίση όχι μόνο δεν λειτούργησε ως άσκηση αυτογνωσίας, αλλά ταυτοχρόνως ενεργοποίησε έναν μηχανισμό αποποίησης ευθύνης και εντοπισμού ενόχων. Εναν ανορθολογικό μηχανισμό ισοπεδωτικής απόρριψης.