Εκπλήσσονται πολλοί, κυρίως αριστεροί, γιατί η κριτική στο Ισραήλ αυτόματα εγείρει κατηγορίες περί αντισημιτισμού. Την ίδια απορία είχε χθες και η Τουρκία, που απάντησε στις καταγγελίες της Ουάσιγκτον περί αντισημιτισμού του Ταγίπ Ερντογάν ότι έσωσε εκατοντάδες Εβραίους στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε προηγηθεί η δήλωση του Τούρκου προέδρου ότι «(σ.σ.: οι δολοφονίες) είναι στη φύση τους… και δεν θα ικανοποιηθούν παρά μόνο αν ρουφήξουν το αίμα (σ.σ.: γυναικών και μικρών παιδιών)». Υπενθυμίζω ότι η στερεότυπη εικόνα των Εβραίων που πίνουν το αίμα μωρών χρονολογείται περίπου από τα τέλη του 15ου αιώνα, αν όχι νωρίτερα.

Πώς μετριέται το ⅓ του χρόνου ενός παιδιού; Πώς μπορεί να κατανεμηθεί «εξ ίσου» η ζωή του; Αρκεί για την προστασία του τέκνου σκέτο το χρονόμετρο – 12 ώρες με τον έναν γονέα, 12 με τον άλλον; Πώς ζητάμε από τον δικαστή να υπολογίσει και να εφαρμόσει τόσο αυθαίρετα όρια;

Τον τελευταίο καιρό εμφανίστηκε μια νέα γενιά θεωριών συνωμοσίας. Τούτη τη φορά η Γερμανία θέλει να παρέμβει στην ελληνική εκπαίδευση και να παραχαράξει την Ιστορία που διδάσκονται οι ελληνόπαιδες αναφορικά με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή.

Οι θεωρίες συνωμοσίας ανήκουν στο φολκλόρ της πολιτικής κουλτούρας, κάτι από το άρωμά τους υπάρχει σε όλο το φάσμα της.

Κατά την διάρκεια του πρώτου Συνεδρίου της ΚΝΕ είχαμε την φαεινή ιδέα να οργανώσουμε μια συνάντηση αντιπροσωπειών της Κομμουνιστικής Νεολαίας του Ισραήλ και των πολλών Οργανώσεων των Παλαιστινίων. Φιλοδοξούσαμε να δοθεί και κοινή συνέντευξη τύπου. Στο τέταρτο επάνω η συνάντηση διαλύθηκε καθόλου ησύχως , μέσα σε αντεγκλήσεις. Ο Ισραηλινός σύντροφος, Άραβας στην καταγωγή από την Ναμπλούς με πήρε παραπέρα και ξέσπασε : «Θέλουν να υπογράψω το αίτημα για διάλυση του κράτους του Ισραήλ.