Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, είναι αναγκαία η ανάληψη διεθνών πρωτοβουλιών, στις οποίες θα πρέπει να πρωταγωνιστήσει η Ε.Ε.

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουν περάσει έντεκα μέρες από την έναρξη των ισραηλινών βομβαρδισμών στη Λωρίδα της Γάζας και τις επιθέσεις της Χαμάς. Από αυτόν τον νέο κύκλο βίας προσπαθεί να αποκομίσει όφελος ο προσωρινός Ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου, ποντάροντας στα ακροδεξιά κόμματα, για την επανεκλογή του και την αποφυγή δικαστικών διώξεων εις βάρος του, ενώ η Χαμάς de facto ενδυναμώνει τη θέση της εντός των Παλαιστινίων. Όσοι δεν θέλουν τη λύση των δύο κρατών και στις δύο πλευρές αισθάνονται κερδισμένοι.

Ποιοι δίνουν τον τόνο στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής; Το ερώτημα ακούγεται παράδοξο, ίσως, όμως, παράδοξα είναι ορισμένα από όσα συμβαίνουν.

Ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης είχε κατ’ επανάληψη ταχθεί υπέρ της ελάφρυνσης από βάρη της μισθωτής εργασίας, κατά προτεραιότητα. Ο πλέον πρόσφορος τρόπος ήταν και είναι η μείωση του υπέρογκου ασφαλιστικού κόστους της, όπερ δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, τονώνει τη ζήτηση κι έτσι αντισταθμίζει την αρχική μείωση των ασφαλιστικών εσόδων –κάτι που συμμερίζεται ο υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας.

Για να πω τη μαύρη αλήθεια, ούτε «ποια βασίλισσα της Ελλάδας ήταν αδελφή του Κάιζερ της Γερμανίας Γουλιέλμου Β΄» ξέρω, θα φταίει φαίνεται το πεισματάρικο αντιδυναστικό μου φρόνημα, ούτε «ποιο ήταν το πνευματικό ίδρυμα που άρχισε να λειτουργεί τον 17ο αιώνα και επηρέασε τη συνείδηση του Ποντιακού Ελληνισμού».

«Ο μόνος στόχος που ενώνει πραγματικά τη ριζοσπαστική Δεξιά διεθνώς είναι η κατάληψη της εξουσίας. Επιθυμούν την κρατική εξουσία – με κάθε κόστος. Με τη βία εάν είναι αναγκαίο, όπως έδειξε και η εισβολή στο Καπιτώλιο. Σε αυτή τη διαδικασία, ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο ότι η νέα δεξιά προσπαθεί να υφαρπάξει το κοινωνικό ζήτημα από την Αριστερά»

Ενώ στην εποχή μας η οικονομική κρίση οξύνεται, η κυβέρνηση μεταφέρει τις εργασιακές σχέσεις στο πεδίο του ανεξέλεγκτου οικονομικού ανταγωνισμού. Ημερομίσθια, μισθοί και ωράρια εργασίας, εκτίθενται στις συνεχείς πιέσεις της μείωσης του επιχειρηματικού κόστους αλλά και των αναδιαρθρώσεων που θα προκύπτουν λόγω της ταχύτατης εισόδου της ρομποτικής στην παραγωγή.

Ο Ακιντζί έπαιξε με θάρρος στο πεδίο της συνεννόησης, αλλά δεν είχε ειλικρινή Ελληνοκύπριο συνομιλητή για να κάνουν μαζί το ιστορικό βήμα προς τα εμπρός. Η πίκρα και η απογοήτευση κυριαρχούν ανάμεσα στους περισσότερους Τουρκοκυπρίους για όσα συνέβησαν. Ηδη από το 2000 βγήκαν στους δρόμους για επίλυση - ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Εκεί προσδιορίζουν το κοινό μέλλον τους με τους Ελληνοκυπρίους.