Οι εξελίξεις στις ΗΠΑ δείχνουν τον δρόμο για το πώς μπορούν να παγκοσμιοποιηθούν οι θεσμοί της πολιτικής και της Δημοκρατίας. Κι εδώ ο ρόλος μιας νέας σοσιαλδημοκρατίας μετά την παλιά θα είναι κομβικός.

Στη δεκαετία του 1980 ο Ρέιγκαν και η Θάτσερ, υπό την πνευματική καθοδήγηση της Σχολής του Σικάγου, και με την επίκληση της εξέλιξης των νέων τεχνολογιών ανέπτυξαν τη θεωρία του trickle down economics.

Οι φεμινιστικές οργανώσεις δίνουν μια μάχη εδώ και μήνες, που κορυφώνεται την άλλη Τετάρτη στη Βουλή, ενάντια στο νσχ του Υπ. Δικαιοσύνης, που εμμέσως καθιερώνει υποχρεωτικά και οριζόντια (ανεξαιρέτως) τη συνεπιμέλεια των παιδιών από τους διαζευγμένους γονείς. Ο κ. Τσιάρας υποχώρησε στο "λόμπυ των μπαμπάδων", που έφτασε να απειλεί και δικαστικούς λειτουργούς, ενώ δεν έκανε κανένα διάλογο με τις γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσες και απέκλεισε πολλούς φορείς από την ακρόαση στη Βουλή.

Στο μέτωπο της σύγκρουσης Ισραήλ-Παλαιστινίων συντρέχουν σήμερα και για το ορατό μέλλον όλες οι προϋποθέσεις ενός απόλυτου αδιεξόδου.

Σε παρατεταμένη πολιτική κρίση το Ισραήλ καθώς μετά από αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις δεν προκύπτει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο δίνει δύναμη στον εργαζόμενο;

Αυτό ισχυρίζεται το φιλμάκι της κυβέρνησης που δόθηκε στη δημοσιότητα σήμερα. Αρκετές από τις διατάξεις του (για το δικαίωμα της αποσύνδεσης, την προστασία της άδειας πατρότητας, την καταγγελία της σεξουαλικής παρενόχλησης) αυτό πράγματι κάνουν - υπό την αίρεση βέβαια της συμμόρφωσης των εργοδοτών στο νόμο.

Μιλώντας με φίλους από πρώην εργασιακούς χώρους στο εξωτερικό μαθαίνω ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή μια μη-κανονικότητα στο πως σχεδιάζουν οι επιχειρήσεις την
επόμενη ημέρα ειδικά σε ότι αφορά την επιστροφή εργαζομένων στους χώρους εργασίας. Εκτιμώ ότι και στο τρόπο εργασίας όπως και σε άλλες μεγάλες αλλαγές που βλέπουμε να ξεδιπλώνονται η πανδημία απλά επιτάχυνε τις αλλαγές και εξελίξεις που ήταν αναπόφευκτες. Απλά η επιτάχυνση προκαλεί ζάλη διότι δεν αναμέναμε τόσες αλλαγές τόσο γρήγορα. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα θα αναδείξουν το πόσο δυναμικό είναι το σκηνικό αυτή τη στιγμή.

Η ομιλία του Προέδρου Μπάιντεν για τις πρώτες 100 μέρες της
προεδρίας του επιβεβαίωσε αυτό που δεν ήταν τόσο ξεκάθαρο στην προεκλογική του εκστρατεία και έγινε σαφές από τα πρώτα μέτρα στήριξης της οικονομίας της υπουργού Τζάνετ Γιέλεν. Οι ΗΠΑ πέρα από τομές στην κλιματική αλλαγή και στην αντιμετώπιση της πανδημίας έχουν ξεκινήσει τεράστιας κλίμακας επεκτατική παρέμβαση που σκοπό έχει όχι απλά την επαναφορά της πραγματικής οικονομίας στα προ Covid επίπεδα αλλά τη μετατόπιση της σε ένα νέο επίπεδο σε συνάφεια με τις τεχνολογικές εξελίξεις και τις αμερικανικές κοινωνικές προτεραιότητες .

Οι υπουργοί Οικονομικών της Γαλλίας και της Γερμανίας πραγματοποίησαν στις 27 Απριλίου κοινή παρουσίαση των σχεδίων ανάκαμψης των δύο χωρών τους, τα οποία θα υπέβαλλαν τηνεπομένη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από κοινού μάλιστα με την Ιταλία και την Ισπανία, όπως
ανακοίνωσαν. Ο Γάλλος υπουργός Μπρουνό Λεμαίρ μάλιστα, κάνοντας επίδειξη της ενότητας μεταξύ των δύο ισχυρότερων οικονομιών της Ευρώπης, έκλεισε την κοινή συνέντευξη τύπου
με την μάλλον αυτάρεσκη, αλλά πολύ σημαντική για τα ευρωπαϊκά πράγματα, διαπίστωση «Όταν η Γαλλία και η Γερμανία θέλουν, η Ευρώπη μπορεί!».

Σε σημείο καμπής έφεραν το Κυπριακό οι αντιφατικοί χειρισμοί του Κυπρίου προέδρου Ν. Αναστασιάδη. Στην άτυπη Διάσκεψη της Γενεύης αποκαλύπτεται ότι για πρώτη φορά τέθηκε από τον ΟΗΕ στο τραπέζι σενάριο αλλαγής του status quo με συγκεκριμένα στοιχεία «αναγνώρισης κυριαρχίας» της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Παρά τη συσκότιση, υπάρχουν πια διασταυρωμένες πληροφορίες για το τι λέχθηκε και ποιο κόστος καταβάλλει η ελληνοκυπριακή πλευρά.

Η μνήμη από τον Γενάρη του ’15 είναι ακόμα νωπή. Η Αριστερά, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πήρε την εντολή να κυβερνήσει τη χώρα μετά από αδιάβλητες εκλογές. Εξού και το συγκινησιακά φορτισμένο σύνθημα «Πρώτη φορά Αριστερά!» (το οποίο εμμέσως πλην σαφώς δεν θεωρεί το ΠΑΣΟΚ αριστερό κόμμα). Οπως και να ʼχει το πράγμα, για τους περισσότερους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η αισιοδοξία, επειδή αυτοί που ανέλαβαν τα ηνία της εξουσίας δεν έφταιγαν για τα ολέθρια λάθη που μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου και επιπλέον σκόπευαν να κινηθούν διαφορετικά από τους προηγούμενους.

Η σημερινή δήθεν «πολυδιάστατη» πολιτική μας είναι το ακριβώς αντίθετο. Δεν μας διαφοροποιεί από τους ισχυρούς «προστάτες» μας, μας ευθυγραμμίζει με τους πιο ακραίους κύκλους και πολιτικές τους.

Τα τραγικά γεγονότα που εκτυλίσσονται για πολλοστή φορά στην Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας, πλην των άλλων, προκαλούν σκέψεις και για το πού έχει οδηγηθεί η εξωτερική μας πολιτική.

Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι εκλογές κρίνονται στον λεγόμενο «μεσαίο χώρο». Τι είναι όμως ο μεσαίος χώρος; Είναι προφανώς το κρίσιμο σημείο ενός πολιτικού άξονα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Δεν είναι όμως ένα σημείο παγωμένο και ακίνητο μέσα στον χρόνο. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Διότι διαφορετικές συγκυρίες, με διαφορετικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, διαμορφώνουν διαφορετικούς μεσαίους χώρους!

Από την πολυσχολιασμένη προγραμματική ομιλία του Τζο Μπάιντεν στη Γερουσία κράτησα την εκτίμηση ότι μέσα στη επόμενη δεκαετία θα κριθεί η θέση των ΗΠΑ στον 21ο αιώνα. Δεν πρόκειται για μαντεία, ούτε για πρόβλεψη αστρολόγου που προφητεύει για το πώς θα είναι η Αμερική το 2080 ή το 2090. Πρόκειται για τεκμηριωμένη πολιτική εκτίμηση που βασίζεται στο ότι ο κόσμος γυρίζει σελίδα, ότι βρίσκονται σε εξέλιξη μείζονες αλλαγές - γεωπολιτικές, τεχνολογικές, κλιματικές, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτισμικές - και ότι τώρα παίζεται πώς θα πλασαριστεί κάθε χώρα στο νέο τοπίο.