Ισχνές διαγράφονται οι ελπίδες για μια ικανοποιητική έκβαση στο ελληνικό ζήτημα στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου 25-26 Μαρτίου. Το επίμονο αίτημα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να δοθεί συγκεκριμένη πολιτική στήριξη ώστε να συγκρατηθεί σε λογικά επίπεδα το κόστος δανεισμού της χώρας έχει βρει κατανόηση στις περισσότερες κυβερνήσεις και στα θεσμικά όργανα της Ένωσης. Όμως την αρνητική γερμανική στάση δεν την μετέβαλε. Έτσι το «ύστατο» όπλο προσφυγής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στρέφεται πλέον κατά της Ελλάδας.

Καθώς πλησιάζουμε στις “ημέρες της κρίσης” - του τρίτου και μεγαλύτερου πακέτου δανεισμού του ελληνικού δημοσίου μέσα στο 2010 - η σύγχυση μεγαλώνει και μαζί μεγαλώνουν οι ευθύνες όλων. Ευθύνες για την αναζήτηση διεξόδου από την περίπλοκη κρίση, που αφορούν και τις δυνάμεις της αριστεράς. Αυτή τη στιγμή η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει τίποτα στα χέρια της εκτός από τον λογαριασμό των 20 δισ. για τα ομόλογα που λήγουν Απρίλιο και Μάιο. Ο αναγκαστικός δανεισμός έρχεται με υπέρογκα επιτόκια, ίσως και υψηλότερα από το 6,25%.