Περισσότερη Ευρώπη, πιο αλληλέγγυα, μπορεί να αποτελέσει συστατικό μιας αριστερής πρότασης. Με τους παρόντες συσχετισμούς δεν μοιάζει εφικτή. Ρεαλιστικά, άμεσα μικρά βήματα θα ήταν θέσπιση ευρωομολόγων και αναθεώρηση του κλινικά νεκρού Συμφώνου Σταθερότητας, με προσθήκη κριτηρίων όπως η ανεργία. Όχι όμως κατάργησή του. Ας σημειωθεί ότι υπάρχουν κατεξοχήν νεοφιλελεύθερες φωνές που έχουν ταχθεί κατά του Συμφώνου Σταθερότητας, θεωρώντας ότι οι περίφημες αγορές θα κρίνουν μόνες τους την επίδοση κάθε χώρας, επιβραβεύοντας ή τιμωρώντας μέσω των επιτοκίων (όπερ υφιστάμεθα τώρα).

...Η ιθαγένεια στους νόμιμους μετανάστες που μεταφέρει το κέντρο των βιοτικών τους σχέσεων στην Ελλάδα και που το επιθυμούν είναι ζήτημα δημοκρατίας. Το κατώφλι της ιδιότητας του πολίτη είναι πάντα εκκρεμές μεταξύ συμπερίληψης και αποκλεισμού. Κατεξοχήν κριτήρια αποκλεισμού αποτέλεσαν το ταξικό, η ηλικία, τα πολιτικά φρονήματα, το φύλο και προφανώς η καταγωγή και η πρότερη ιθαγένεια.

Ο ετήσιος τόμος του Socialist Register με τίτλο Νοσηρά Συμπτώματα: η υγεία στον καπιταλισμό (επιμ. Leo Panitch και Colin Leys) παρέχει μια ριζοσπαστική αποτίμηση της υγείας στον καπιταλισμό, επιδιώκοντας μια συστηματική περιγραφή της ανταγωνιστικής σχέσης μεταξύ καπιταλισμού και ανθρώπινου σώματος, του τρόπου που η σύγχρονη υγειονομική περίθαλψη έχει διαβρωθεί σε βάθος από τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και των τρόπων με τους οποίους οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας, οι ακτιβιστές και οι σοσιαλιστές αγωνίζονται και ακολουθούν εναλλακτικές πορείες αλληλεγγύης για την ανθρώπινη υγεία.

...Αν ένας πολιτικός οργανισμός έχει ενιαίο μητρώο μελών, κάρτα μέλους, γραφείο Τύπου, κοινές οργανώσεις, αν παίρνονται αποφάσεις με πλειοψηφίες και μειοψηφίες, αν υπάρχουν ενδιάμεσα όργανα, υπάρχει κάτι που λείπει για να το χαρακτηρίσεις κόμμα; Προσωπικά έχω μετάσχει σε διάλυση κόμματος το ’86 και έχω μετατρέψει ένα κομμουνιστικό σε κόμμα της ευρύτερης αριστεράς. Συνεπώς σέβομαι όλες τις απόψεις που υποστηρίζουν τέτοιου τύπου ανατροπές, αρκεί να το πούμε. Δεν θέλω διολίσθηση, δεν θέλω εξαπάτηση. Θέλω μια επιλογή στα ίσα. Τότε θα μπορούμε να κρίνουμε αν συμφωνούμε ή όχι και τι θα πράξει ο καθένας μας ξεχωριστά ή όλοι μαζί.

Σήμερα λέω να παίξουμε ένα παιδικό παιχνίδι που όλοι ξέρουμε: είναι το φιδάκι. Είναι αυτό που ρίχνεις ζάρια και πηγαίνεις είτε σε μια ουδέτερη κυψέλη είτε σε μια κυψέλη με σκάλα (άρα ανεβαίνεις αναπάντεχα ψηλά και μπορείς να φτάσεις κοντά στη νίκη) είτε σε μια κυψέλη με το στόμα ενός φιδιού. Σε αυτή την περίπτωση, φίδι που σε έφαγε, μπορείς να ξαναβρεθείς στο μηδέν.

Θέμα του παιχνιδιού; Εμείς και η Ενωμένη Ευρώπη.

Για όσους δεν πιστεύουν ότι ο Θεός ή οι διεθνείς τοκογλύφοι θα μας χαρίσουν το χρέος, τα δεδομένα είναι σαφέστατα και όχι ευχάριστα:

Η δημοσιονομική διαχείριση του πελατειακού μας κράτους έχει καταρρεύσει. Η εκτίναξη του ελλείμματος και του χρέους έθεσε υπό κατηγορία τη χώρα και υπό επιτροπεία ή συναπόφαση με την Κομισιόν τα έσοδα και οι δημόσιες δαπάνες, τις εργασιακές σχέσεις. Είναι εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη η μείωση του ελλείμματος και προοπτικά του χρέους σε επίπεδα διαχειρίσιμα. Αυτό είναι το θεμελιώδες πρόβλημα σήμερα.

Αυτήν την εβδομάδα, ύστερα από συνεννόηση με τον επίτροπο Όλι Ρεν, αναμένεται τελικά να ανακοινώσει η κυβέρνηση τα φορολογικά, εισοδηματικά και άλλα δημοσιονομικά μέτρα λιτότητας, της σκληρότερης που έχει δει η χώρα μας εδώ και πολλές δεκαετίες. Αμφισβητείται όμως κατά πόσον μπορεί να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη μείωση του ελλείμματος. Την απομακρύνει η βαθύτερη ύφεση την οποία θα επιδεινώσουν ακριβώς τα πρόσθετα μέτρα.

Είναι μια δημοκρατική επανάσταση άνωθεν; Είναι απλά μια σύγκρουση εξουσιών, της παλιάς του «βαθέως κράτους», όπως συνηθίζεται να το λένε, με την καινούργια των νέων «τζακιών» που στήνει η κυβέρνηση του ισλαμικού κόμματος του Ταγίπ Ερντογάν; Η απάντηση δύσκολη. Το βέβαιο είναι ότι για πρώτη φορά από την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας η έννοια του στρατιωτικού πραξικοπήματος είναι τιμωρητέα. Κι αυτό είναι σαφώς επαναστατικό για την πολιτική κουλτούρα της γείτονος.

Aν κάποιος μου έλεγε, στα μέσα Ιανουαρίου, όταν δημιούργησα στο Facebook την ομάδα «1η Μαρτίου 2010 - 24 ώρες χωρίς εμάς», ότι σήμερα, 45 μέρες μετά, θα έχουμε γίνει περίπου 6.000 μέλη, ότι για την πρωτοβουλία αυτή θα μιλάει τόσος κόσμος και θα γίνει τόσος θόρυβος, το λιγότερο που θα του έλεγα είναι πως δεν ξέρει από διαδικτυακό ακτιβισμό. Έχω δημιουργήσει και άλλες ομάδες στον συγκεκριμένο ηλεκτρονικό κόμβο.

ΘΑ μπορούσε να βγαίνει μέσα από εγχειρίδιο Ιστορίας του 19ου αιώνα: οι κακοί γερμανοί αποικιοκράτες λοιδορούν την πολιτιστική μας κληρονομιά και παραδίδουν μαθήματα συμπεριφοράς για την αδυναμία να πληρώσουμε τα χρέη μας. Την ίδια ώρα ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος έχει πια εγκατασταθεί για τα καλά στη χώρα θέτοντας υπό κηδεμονία τους αρμόδιους υπουργούς.

Η ΕΝΤΑΞΗ στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) το 2000 υπήρξε το μείζον επίτευγμα της Ελλάδας μετά την προσχώρηση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.).

Ουσιαστικά η ένταξη στην ΟΝΕ ολοκλήρωσε τη διαδικασία συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε. Έφερε την Ελλάδα στο κέντρο της Ένωσης, στον εσωτερικό πυρήνα διαμόρφωσης πολιτικής και λήψης αποφάσεων, με τεράστιες οικονομικές και πολιτικές ωφέλειες.

Μου αρέσουν κι εμένα οι πατριωτικές εξάρσεις, θύμωσα κι εγώ με το δάχτυλο της Αφροδίτης και θα ήμουν έτοιμος να φωνάξω κι εγώ «όλε» για τον Πετσάλνικο και τον Πάγκαλο, όπως το φώναξαν οι οπαδοί του Παναθηναϊκού στη Ρώμη για τον Σισέ και τον Νίνη.