Ας υποθέσουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας κερδίζει τις εκλογές της 17ης Ιουνίου(επαναλαμβάνω : υπόθεση εργασίας) και θέλει να υλοποιήσει αυτό που έχει υποσχεθεί, δηλαδή την επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας με τους ευρωπαίους. Προφανώς, δεν θα πάει κατευθείαν στην Μέρκελ, θα αναζητήσει αλλού συμμάχους.
Εντύπωση μου κάνει, που και τα δύο κόμματα της Κεντροαριστεράς, δηλ. το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, αναφέρονται μόνο στους επαχθείς όρους της δανειακής σύμβασης, αποσιωπώντας ή τονίζοντας υποτονικά το σκέλος των λεγομένων διαρθρωτικών αλλαγών.
Το αποτέλεσμα των εκλογών στις 17 Ιούνη θα αλλάξει σίγουρα τις κατανομές των εδρών ανάμεσα στα κοινοβουλευτικά κόμματα, δεν θα αλλάξει όμως την επιλογή του εκλογικού σώματος για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας. Εκτός βέβαια και αν αποφασίσει να δώσει πλειοψηφία στα δύο «μνημονιακά» κόμματα στην συγκυβέρνηση δηλαδή ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. ( σενάριο με μικρές πιθανότητες δημοσκοπικά) ή σε αυτοδυναμία ΣΥΡΙΖΑ (σενάριο με ελάχιστες πιθανότητες).
Με κυρίαρχη πιθανότητα την ανάγκη συγκρότησης κυβέρνησης συνεργασίας ας τοποθετηθεί κάθε κόμμα με σαφήνεια.
