Τα success stories ήταν ιστορίες της πλάκας. Ολοι πλην (ολίγων) Μεσσηνίων το γνωρίζαμε. Οταν ανέλαβε καθήκοντα η κυβέρνηση, η χώρα ήταν παγιδευμένη λόγω του βραχύτατου της παράτασης που είχε επιδιωχθεί, η οικονομία σε διαδικασία αποεπένδυσης, το πρωτογενές πλεόνασμα εν πολλοίς λογιστικό και φθίνον, ενώ το κράτος ήταν σε αποσύνθεση, οι διεθνείς αγορές κλειδωμένες, η αδυναμία πληρωμής μιας δόσης στους πιστωτές ή μισθών και συντάξεων στους δικαιούχους ήταν ο άμεσος κίνδυνος. Η σύναψη συμφωνίας με τους εταίρους ήταν επιτακτικά αναγκαία. Βεβαίως, η διαπραγμάτευση θα γινόταν με μια ευρωπαϊκή ηγεσία που ζει στην εποχή του νεοσυντηρητικού παγετώνα.

Εκτός εξωφρενικών προσδοκιών, πάντως, η επίσκεψη Τσίπρα στο Βερολίνο ήταν, κατά γενική ομολογία, επιτυχής. Η επιτυχία ήταν, εν πολλοίς, αναμενόμενη και προεξοφλημένη. Η πρόσκληση δεν θα ερχόταν καν, αν και οι δύο πλευρές δεν είχαν προσυμφωνήσει ότι έχουν την πρόθεση να συμφωνήσουν. Αλλά, ίσως, η επιτυχία να ήταν λίγο μεγαλύτερη του αναμενομένου.